Όσο να διαβάσει η αλεπού τα φιρμάνια της, πάει το τομάρι της στο παζάρι.. (παροιμία)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας   

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 94

Καήκαμε

 Ας επαναλάβω κι έτσι τον τίτλο, μη διαβάσει το Καφενείο κάνας Αθηναίος (εξ επαρχίας) και δεν ξέρει το: κάηκαμαν… Βλέπετε, από τίτλο σημειώματος που το είχα κάποτε, η επικαιρότης με ανάγκασε να το αναβαθμίσω σε κεντρικό τίτλο. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και το καήκαμαν, για να τιμήσω και τη ντοπιολαλιά των χιλιάδων Ηπειρωτών πελατών μου (κυρίως της οροσειράς των Τζουμέρκων) ή το κάηκάμι των καραγκούνηδων

 Ίσως, θα ήταν σωστότερο να γράψω το ξανακαήκαμε, αφού οι πυρκαγιές στη χώρα μας είναι γεγονός επαναλαμβανόμενο και διαρκές (περίπου σαν το διαρκές συνέδριο του Σύριζα που... ξέσπασε τελευταία...). Κάθε χρόνο παρακολουθούμε τις επιτυχείς ασκήσεις πυροπροστασίας επί χάρτου, ακούμε βαρύγδουπες εξαγγελίες αρμοδίων και μετά ξαναζούμε τα ίδια. Θλιβερές ειδήσεις μας πληροφορούν για χαμένες ανθρώπινες ζωές, οι οποίες συνοδεύονται με εικόνες καταστροφής περιουσιών, υποδομών και του περιβάλλοντος. Καμιά βελτίωση για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Παθαίνουμε και δε μαθαίνουμε…

 Η κυβέρνηση (η εκάστοτε) καταγγέλλει τον στρατηγό άνεμο, το οξυγόνο που διευκολύνει την καύση, την κλιματική αλλαγή (ποτέ την εγκληματική αμέλεια), τα φυτά που φυτρώνουν παράνομα εκεί που δεν τα σπέρνεις και τις βροχές που τα ποτίζουν για να μεγαλώνουν… Η αντιπολίτευση (και πάλι η εκάστοτε), γνωρίζει τους τρόπους αντιμετώπισης των πυρκαγιών, αλλά δεν τους μαρτυράει για να «καεί» η κυβέρνηση και να μη δοξαστούν οι αντίπαλοι…

 Με τους ίδιους όρους και με τους ίδιους τρόπους, ένα με σιγουριά γνωρίζουμε: Θα ξανακαούμε… και πάντα θα καιγόμαστε…

 Φέτος είχαμε και τη μεγα-πυρκαγιά (νέος όρος, νέας δικαιολογίας της κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας). Το παρήγορο είναι που η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι ως το τέλος της τετραετίας θα ολοκληρωθεί και η αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Άλλωστε, ως τότε, δε θα έχει απομείνει κάτι για να καεί…

 Χάσαμε και την ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε ενεργειακά τις φωτιές (βέβαια, άλλοι συνάνθρωποί μας τις εκμεταλλεύονται κάπως…). Τόσα κάρβουνα και δεν ψήσαμε ούτε μια μπριζόλα, αλλά με τι να την αγοράζαμε; Πώς δεν πρότεινε ο Άδωνις και τη μπριζόλα πας (pass); Χωρίς πας στον χασάπη δεν πας…

 Συσκέψεις, αλληλογραφία μεταξύ των υπηρεσιών και μέχρι να διαβάσουν όλοι τα φιρμάνια, έχουμε την τύχη της αλεπούς που λέει η παροιμία. Πάει η Δαδιά και τα όρνια της… Ευτυχώς, έχουμε κι άλλα όρνια και δεν ξεμένουμε ποτέ…

Στάχτες το δάσος της Δαδιάς, στάχτες κι αποκαΐδια…

Χορτάσαμε λόγια παχιά και μία από τα ίδια…

 Μπαίνει καλοκαίρι και είσαι με το κινητό στο χέρι. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου έρθει το μήνυμα από το 112 να φύγεις για να σωθείς. Έχεις και την αγωνία μη σου αποφορτιστεί η μπαταρία και δεν ακούσεις την εντολή: τρεχάτε ποδαράκια μου!…

 Η λύση είναι η θάλασσα. Είδατε τον υπουργό προστασίας του πολίτη; Καιγόταν ο τόπος κι αυτός διακοπές στη θάλασσα. Τουλάχιστον, ήταν προστατευμένος ο υπουργός προστασίας…

 Εις τον αφρό της θάλασσας ο Νότης Μηταράκης,
 τις μάσες του, τις ξάπλες του κι ας καίγεται ο κοσμάκης…

 Εις τον αφρό της θάλασσας ο Νότης μας κοιμάται,
 παρακαλώ σας κύματα, μη μου τον εξυπνάτε... (αν κι αυτός δεν ξυπνάει με τίποτε...).

 Όλοι στη θάλασσα! Μόλις καλοκαιριάζει να μπαίνουμε στα καράβια! Μακριά από τις ακτές! «Τα ξύλινα τείχη θα σώσουν την πόλη». Ας ακολουθήσουμε τον παλιό και δοκιμασμένο χρησμό της Πυθίας προς τους Αθηναίους!

 Και στα ξερονήσια υπάρχει ασφάλεια από φωτιά. Εμπρός για τα ξερονήσια!...

 Φταίει και το ΕΚΑΒ. Γιατί, ρε εκαβίτες, δεν πηγαίνατε να σβήσετε καμιά φωτιά; Οι πυροσβέστες κορόιδα είναι που θα τους στέλνουν να σας βοηθούν όταν χρειάζεται; Οι γιατροί επίσης… Να συνδράμουν κι αυτοί!... Έξι χρόνια στο Πανεπιστήμιο ούτε μια φωτιά δεν έμαθαν να σβήνουν;

 Θέλουν ιδιαίτερη ανάγνωση οι φετινές πυρκαγιές. Πώς έγινε και είχαμε φωτιές σε στρατόπεδα; Ακόμη τα χέρια μας έχουν ρόζους από την αποψίλωση που κάναμε ως στρατιώτες. Αδύνατον!... Η τελευταία σε στρατόπεδο που θυμάμαι ήταν στο Κούγκι, αλλά εκεί την είχε βάλει ο καλόγερος Σαμουήλ και λίγα χρόνια αργότερα είχε βάλει κι ο Κολοκοτρώνης στον αργολικό κάμπο, για να εμποδίσει τον Δράμαλη (ελπίζω να μην προχωρήσουν σε αναψηλάφηση της υπόθεσης οι υπηρεσίες και καταδικάσουν ακόμη και πεθαμένο τον εμπρηστή Θεόδωρο…).

Πατάτες…

 Είναι γνωστό ότι ο Καποδίστριας, ο πρώτος (και ίσως ο καλύτερος) κυβερνήτης της Ελλάδας, έφερε την καλλιέργεια της πατάτας στη χώρα μας. Ως τότε, μας είχαν λιανίσει τα φασούλια, οι φακές και τα ρεβίθια. Για σκεφτείτε πόσο σημαντική ήταν αυτή η ενέργεια!... Οι Έλληνες εμπλούτισαν κατά πολύ τη διατροφή τους. Πατατοσαλάτες, τηγανητές, γιαχνί, ψημένες στη χόβολη, πατατάκια διάφορες μάρκες (είχαν βαρεθεί να τρώνε μόνο γαριδάκια) συνόδευαν πια πολλά από τα γεύματά τους. Οι Έλληνες από ευγνωμοσύνη τον σκότωσαν τον Ιωάννη… Πιθανόν, εκείνοι που το έκαναν, να μην ήθελαν να σκάβουν για να φυτεύουν πατάτες…

 Οι επόμενοι κυβερνήτες προσπάθησαν κι αυτοί για το καλύτερο. Όμως, επειδή δεν μπορούσαν να ξαναφέρουν πατάτες, έκαναν διάφορες «πατάτες» με τη μεταφορική έννοια της λέξης. Τώρα, είμαστε στην περίοδο του Μητσοτάκη (κάτι σαν την περίοδο των παγετώνων και παρά τις πολλές πυρκαγιές) και απολαμβάνουμε τις δικές του «πατάτες». Μπήκαμε στη δεύτερη (κι ελπίζουμε την τελευταία) θητεία του, στην αρχή της οποίας τόσες «πατάτες» μαζεμένες δεν υποψιαζόμασταν με τίποτε. Ούτε στις Λιβανάτες και στο Νευροκόπι μαζί δε θα βρεις τόσες… Γεώμηλα να δουν τα μάτια σας!...

 Τα πρώτα και τα καλύτερα τα σερβίρισε ο Μηταράκης (γεια σου Νότη Πατατάκη!).

Θέλεις τον βάρεσε η ζέστη στο κεφάλι, θέλεις παρακολούθησε την ενθρόνιση του Κάρολου (αυτόν της Καμίλας, ντε…) και εντυπωσιάστηκε από τα πολλά άλογα της τελετής, διατύπωσε την ιδέα να αποκτήσουμε έφιππη αστυνομία. Δεν ήταν άσχημη ιδέα… (καιρό είχαμε να γελάσουμε τόσο). Ωστόσο, τον αποπήρε ο Κυριάκος, αφού γούρλωσε τα μάτια πέρα από το όριο ασφαλείας και του είπε: «Νότη, είσαι για τον γάιδαρο καβάλα». Αμέσως μετά, του έδειξε και την πρώτη κίτρινη κάρτα...

 Ο Νότης μουλάρωσε απ’ τη συμπεριφορά του πρωθυπουργού και για να τον εκδικηθεί που του κατάργησε την έφιππη αστυνομία, ανακοίνωσε με τη σειρά του την κατάργηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Ο γουρλομάτης ξαναγούρλωσε τα μάτια, κατάργησε την κατάργηση του Νότη, έβγαλε τη δεύτερη κίτρινη και κατάργησε τον υπουργό, στέλνοντάς τον με κόκκινη κάρτα στα αποδυτήρια. Λένε ότι τώρα περνάει τις ώρες του στον ιππόδρομο. Μπα, μανία με τα άλογα αυτό το παιδί!...

 Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη και πιο έγκυρη έρευνα που έκανε ομάδα επιστημόνων από το Μαρκελέσι, οι πολιτικές «πατάτες» συμβαίνουν, συνήθως, για δυο λόγους: είτε από ανικανότητα είτε από αλαζονεία…

Απάτητα βουνά και απατηλές υποσχέσεις

 Θυμάστε την υπόσχεση του πρωθυπουργού τον περσινό Οκτώβριο στο Ανθηρό; Δε θα μπουν άλλες ανεμογεννήτριες στ’ αγραφιώτικα βουνά, είχε πει. Δε συμπληρώθηκε χρόνος και η επίθεση στον τόπο μας συνεχίζεται… Προσπαθούν να... τρέξουν, όσο πιο γρήγορα μπορούν, την Καράβα (Χονδροσπάνι) και το Βουτσικάκι (Παλιομάντρι, Ζυγουρολίβαδο, Καζάρμα), δυο από τα πλέον εμβληματικά βουνά των Αγράφων. Πολύ φερέγγυος ο πρωθυπουργός!... Τζάμπα οι ύμνοι των δημάρχων στην υποδοχή του… (αυτά για την ώρα).

 Εκείνο που πια δεν αμφισβητείται είναι ότι ο πρωθυπουργός αγαπά, προστατεύει και είναι φίλος του περιβάλλοντος. Και για να μην παρεξηγηθώ, διευκρινίζω: είναι φίλος με τα άτομα του περιβάλλοντός του κι αυτό το περιβάλλον εννοώ…

 Πάντως, στον ύπνο δε θα μας πιάσουν. Θα αγωνιστούμε για την προστασία της περιοχής μας, με κάθε νόμιμο τρόπο. Οι άνθρωποι ολοένα και περισσότερο ενημερώνονται για τα αρπακτικά όρνεα που περιφέρονται να την κατασπαράξουν…

 Στις 19 και 20 Αυγούστου έγινε για τέταρτη φορά η Συνάντηση Φίλων των Αγράφων, αφιερωμένη αυτή τη φορά στην υπεράσπιση της Καζάρμας. Τη δεύτερη μέρα έγινε πεζοπορία προς την Καζάρμα (πυροφυλάκιο) από τον Άγιο Νικόλαο Βλασίου και από το Ορεινό Καταφύγιο Αγράφων. Τα δυο τμήματα συντόνιζε ο Χρήστος Φασούλας, ο οποίος είχε και την έγνοια μη μας επιτεθεί η έφιππη αστυνομία που είχε έρθει προληπτικά, για να μην κάνουμε τίποτε φασαρίες με τις φτέρες και τα τσοπανόσκυλα των κοπαδιών που συναντήσαμε ανεβαίνοντας…

 Ανταμωθήκαμε όλοι στο Παλιομάντρι και βροντοφωνάξαμε για ακόμη μια φορά: Άγραφα – ελεύθερα βουνά!… Στ’ απάτητα βουνά μόνο αετών φτερά!...

Ο.Τ.Α.

 Κάποιοι λένε ότι τα αρχικά σημαίνουν: Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Άλλοι υποστηρίζουν το: Οργανισμοί Τοπικής Αντιμισθίας και αρκετοί επιμένουν στο: Οργανισμοί Τοπικών Αποσπάσεων... Υπάρχουν κι άλλες εκδοχές.

 Όπως και να ’χει, το βέβαιο είναι ότι οι Ο.Τ.Α. ξαναβρίσκονται στο προσκήνιο, λόγω των εκλογών που πλησιάζουν. Νέες αρχές και νέες εξουσίες θα μας προκύψουν, βαπτισμένες ή αναβαπτισμένες, από τις κάλπες που θα στηθούν στις 8 Οκτωβρίου. Η κάλπη πάντοτε κρύβει ή αίρει τις αμαρτίες των αιρετών, αλλά ποτέ των ψηφοφόρων...

 Στην τελευταία τετραετία είχαμε επί της ουσίας μια τοπική αυτοδιοίκηση εξ αποστάσεως, λόγω της πανδημίας, ή οποία αποτέλεσε το γενικό άλλοθι της απραξίας και βόλεψε όλους τους δήμους και τους δήμαρχους, γι’ αυτό τη λένε και πανδημία.

 Τα υπόλοιπα τα ξέρετε κι αν δεν τα ξέρετε, θα τα μάθετε, αν και αμφιβάλλω, γιατί, όπως είπα και πριν, αν μαθαίναμε, δε θα ξαναπαθαίναμε... (σας τάραξα στους υποθετικούς λόγους, αλλά γλυτώσατε από εμένα τους προεκλογικούς, κάτι είναι κι αυτό, εκτιμήστε το!...).

Στήθηκαν, λοιπόν, παντού διάφορες παρατάξεις που ενδιαφέρονται για την εργολαβία διοίκησης δήμων και περιφερειών. Όμως, δεν έβλεπες πουθενά την έντονη

κινητικότητα που είχαμε παλιότερα. Κανένα ενδιαφέρον, καμιά ελπίδα, παραίτηση... Απαξίωση των θεσμών, ανυπαρξία κοινοτισμού κι ένα δαιδαλώδες σύστημα που γιγαντώνει ένα απρόσωπο και αντιαυτοδιοικητικό περιβάλλον. Η συμμετοχή και ο παρεμβατισμός του ατόμου – δημότη υπάρχει μόνο στη θεωρία. Μακάρι αυτή η κατάσταση να αφυπνίσει την πολιτεία, ώστε να αναζητήσει τρόπους και να επαναφέρει την τοπική αυτοδιοίκηση στον πραγματικό, ουσιαστικό και αναγκαίο ρόλο της. Αλλιώς, σε λίγα χρόνια τα αυτοδιοικητικά πολιτικά πρόσωπα και σώματα θα ορίζονται μέσω ΑΣΕΠ σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ…

 Στην Αργιθέα πολύ υποτονικό το κλίμα. Διαβάζαμε πού και πού καμιά ανακοίνωση υποψηφίου με βάση το ίδιο κείμενο, το οποίο κατέληγε πάντοτε στην αυτάρεσκη διαπίστωση: «δημιουργούμε από κοινού το αρραγές μέτωπο των υγιών δυνάμεων της περιοχής μας!».

 Απορία: Άραγές, τι να ’νι αυτήνου του αρραγές μέτουπου;

 Ως προς τις υγιείς δυνάμεις, θεωρώ και το ξαναλέω ότι πρόκειται για προκλητικά διχαστική διατύπωση, ασυνήθιστη στον τόπο μας. Οι Αργιθεάτες δε διαχωρίζονται σε υγιείς και μη υγιείς δυνάμεις. Ελπίζω κάποτε να σταματήσει αυτό…

─ Καφιτζή, έχου τιλιφταία τα τριγλυκιρίδια μ’ κι τ’ν αλκαλική φουσφατάση ανιβασμένα, έχου κι του πιχά στα ούρα μ’ λίγου μπιρδιμένου. Μπουρού να μπου κι ιγώ σ’ αυτόν του συνδυασμό ή θα μι κόψουν για άρρουστου;

─ Δεν ξέρου. Για να ’σι σίγουρους, βγάλι κι κανιά αξουνική ή καλύτιρα τριαξουνική τουμουγραφία. Είνι κρίμα τέτοιου μέτουπου σαν του θ’κό σ’ να μείνει όξου απ’ του αρραγές…

 Ένα αξιοσημείωτο, επίσης, ήταν η ανακοίνωση υποψηφίων τοπικών προέδρων χωριών, χωρίς καμιά διαβούλευση μεταξύ των κατοίκων. Τοποθέτηση – διορισμός στην πραγματικότητα, με συγκεκριμένα κίνητρα για τον προτεινόμενο (συνήθως αντιμισθίας ή απόσπασης)… Πού πας, καημένε Καραμήτρο, αν ξεκινάς για πρόεδρος, χωρίς να σε προτείνουν χωριανοί σου;

 Πού πας κι εσύ, καημένε ψηφοφόρε, που ψηφίζεις μια φορά στα τέσσερα χρόνια για τον τόπο σου και ψηφίζεις με μοναδικό στόχο να πάρει απόσπαση ο γαμπρός του συμπέθερου του μπατζανάκη σου; Ζήτω ο γαμπρός κι ο τόπος κουρνιαχτός!...

Κυνική δήλωση πατριώτη: «Τι μι νοιάζει ιμένα για του δήμαρχου, ιγώ του πιδί μ’ θέλου να πάρει απόσπαση». Ψηφίστι του πιδί, βρεεεεέ!…

 Βαδίζαμε προς το τέλος Αυγούστου, με την εντύπωση ότι μία παράταξη θα κατεβεί στις εκλογές. Όμως, λίγο πριν τη μπλε υπερπανσέληνο εμφανίστηκε απρόσμενα και δεύτερη. Δυο φιγγάρια ου Αύγουστους, δυο παρατάξεις ου Αργιθέας…

Μάλλον, εκτός απ’ τις υγιείς δυνάμεις, αποφάσισαν να κάνουν συνδυασμό και οι πιο υγιείς. Η είδηση έπεσε σαν ένα βότσαλο (ή στούρνα) στη λίμνη Στεφανιάδας και τάραξε τα νερά της και την ηρεμία των υποψηφίων. Ξαναπήραν τα μολύβια και ξαναμετράνε ψήφια απ’ την αρχή, γιατί ξέρουν ότι θα χαθούν οργανικές θέσεις. Ήρθε βασανιστικό και το δίλημμα: να ράψουν κοστούμι δημοτικού συμβούλου ή κοντοκάπι, αφού τα μερομήνια λένε πως θα ’χουμε βαρύ χειμώνα;

 Η εξέλιξη αυτή σημαίνει ότι οι δημότες της Αργιθέας έχουν πια δυο προτάσεις για να επιλέξουν. Ο καθένας ας αποφασίσει με τη δική του βούληση και τα δικά του κριτήρια.

 Δε με νοιάζει τι θα ψηφίσετε και ποιους θα ψηφίσετε. Όμως, για το καλό του τόπου, δε με χωράει ο τόπος να μη σας υπενθυμίσω να σταυρώσετε οπωσδήποτε και τους αντιδημαρχσιμους… (αυτούς, λέω, που πηγαίνουν απ’ τη μια παράταξη στην άλλη και διασφαλίζουν την αποτελεσματική κυβερνησιμότητα, κάτι σαν τα μπαλαντέρ στη μπιρίμπα…).

 Βέβαια, δεν ξέρεις τι θα κάνει ο λαός. Λαός είναι, δεν μπορεί να τον εμπιστεύεσαι, γιατί καμιά φορά ψηφίζει σωστά και αντί να εκλέξει τους εκλεκτούς σου, τους στέλνει στους επιλαχόντες. Σ’ αυτή την περίπτωση υπάρχει η δυνατότητα και καλό είναι να αξιοποιηθούν ως ειδικοί σύμβουλοι – συνεργάτες του δημάρχου. Κρίμα να χαθούν τέτοια μυαλά από την περιοχή, όταν ξέρουμε πως καιροφυλακτεί και η ΝΑΣΑ να μας τους αρπάξει…

Δικαιώματα… (αφιερωμένο αποκλειστικά…)

Δικαίωμά σας να γλείφετε εκεί που φτύνατε.

Δικαίωμά μας να αηδιάζουμε…

Από μια κακή δικαιολογία, προτιμότερη η σιωπή

 Το διαβάσαμε κι αυτό: Η δημοτική μας αρχή, λέει, ότι δεν έκανε την προβλεπόμενη (και υποχρεωτική βεβαίως, βεβαίως…) ειδική απολογιστική συνεδρίαση περί των πεπραγμένων της, λόγω των διπλών εκλογών που είχαμε. Δηλαδή, δεν της έφτανε ο Ιούλιος και ο Αύγουστος (αυτοί είναι και επικίνδυνοι μήνες, επειδή ανεβαίνουν και πολλοί δημότες στα χωριά μας και μπορεί να ζητούσαν τίποτε εξηγήσεις), αλλά θα την κάνουν μέχρι τέλη Σεπτεμβρίου. Μάλλον προεκλογική φιέστα θα κάνουν κατά τη γνώμη μου. Είχαν και τη σκέψη να την... περάσουν με ειδικό φυλλάδιο, για να ξεμπλέξουν ευκολότερα και… αποδοτικότερα. Στριμώγματος ένεκα (από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, για να ξέρουμε τι λέμε…) θα τη στριμώξουν κάπου μετά τη φθινοπωρινή ισημερία, για να ξεστριμωχτούν. Ενδεχομένως να την κάνουν σε συνδυασμό με κάποια ξεφλουδίσματα που γίνονται αυτή την εποχή (ζήτω η νέα εποχή!...) στην περιοχή, γι’ αυτό εύχομαι γενικώς: καλά μπερεκέτια!...

 Εντάξει, παιδιά, καλά κάνατε, σάμπως θα σας ζόριζε η αντιπολίτευση; Όμως, τώρα στα ζόρια έπρεπε, τουλάχιστον, να έχετε κάποιες δικαιολογίες της προκοπής. Αν αυτή την «πατάτα» (να κι άλλη πατάτα) δεν τη μαστορέψατε για να γελάσουμε, είναι ευθεία προσβολή στη νοημοσύνη μας.

 Τι σας πείραζε να γράψετε μια πειστική δικαιολογία; Μπορούσατε να πείτε: «ήταν η γριά άρρωστη», «φύλαγαμαν τα χουράφια, μην πάει ου έσβους κι μας χαλάσει τα καλαμπόκια» (και τι θα ξεφλουδίζαμε στα ξεφλουδίσματα;), «μας έφ’γι του γουμάρι κι κόσιβαμαν να του βρούμι», «οι δημότες είχαν τον νου τους στα γλέντια και στα πανηγύρια και καμιά όρεξη ν’ ακούνε... παραμύθια»... (απορώ, με τόσες δικαιολογίες που αράδιασα, γιατί δε με προτείνουν για δήμαρχο…). Ιγώ θα σας τα λέου;

 Εξαίρετοι αιρετοί!... Η δημοκρατία χωρίς διαρκή λογοδοσία είναι γιαλαντζί δημοκρατία... και όσοι (μηδενός εξαιρουμένου) αρνούνται ή αποφεύγουν αυτή τη λογοδοσία είναι γιαλαντζί δημοκράτες…

Ένα δάκρυ για τον Σωτήρη Καραμπίνη

 Στις 21 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή ο Σωτήρης Καραμπίνης, ένας γνήσιος και αυθεντικός μουσικός, ο οποίος υπηρέτησε πιστά με το κλαρίνο του τη δημοτική μας μουσική παράδοση και τα τραγούδια του τόπου μας.

 Άνθρωπος απλός, ταπεινός και αξιαγάπητος. Έπαιζε το κλαρίνο του και έβγαζε μέσα απ’ αυτό όλες τις ευαισθησίες που είχε η αγαθή του ψυχή. Το παίξιμό του δωρικό, χωρίς περιττά στοιχεία που θα αλλοίωναν και νόθευαν το ηχόχρωμα των τραγουδιών που παρέλαβε από τους παλιότερους. Στα δικά μου αυτιά κανένας δεν μπορεί να αποδώσει το «κλειστό Αργιθέας» όπως ο Σωτήρης. Όταν τον άκουγες σε ταξίδευε νοσταλγικά στα παλιά πανηγύρια, σε γάμους και χαρές που είχαμε την τύχη να ζήσουμε εμείς οι παλιότεροι στα παιδικά μας χρόνια.

Του Σωτήρος, στην ονομαστική του γιορτή, βρέθηκε για τελευταία φορά στο αγαπημένο του χωριό, στα Κουμπουριανά. Για τελευταία φορά στο κουμπουριανίτικο πανηγύρι, που γίνεται την ίδια μέρα. Πόσες φορές έπαιξε σ’ αυτό το πανηγύρι, διασκεδάζοντας τους χωριανούς του!… Ήταν εκεί και καμάρωνε τον εγγονό του που συνεχίζει τη δική του τέχνη... Ίσως, τον όριζε εκείνη τη μέρα διάδοχό του…

 Έφυγε ο Σωτήρης! Αιωνία η μνήμη του!...

Για λίγη γαλήνη

 Κάλπικο το φετινό καλοκαίρι… Κρύο και βροχές το μισό, καύσωνες και πυρκαγιές το άλλο μισό, ακραία φαινόμενα και καταστροφές οι τελευταίες βροχές, που τις περιμέναμε κάποτε ως πρωτοβρόχια και ευλογία... Είχαμε και τις κάλπες, πώς να μην είναι κάλπικο;

 Θολώνει ο νους και οι αισθήσεις των ανθρώπων. Τα μάτια, δακρυσμένα απ’ τους καπνούς και τις συμφορές, δεν έχουν τη διάθεση να ψάξουν κάτι να χαρούν. Με τι θα γεμίσουμε τις μπαταρίες μας, αν και το καλοκαίρι το μετατρέπουμε σε βαρυχειμωνιά;

 Λες και κάποιος μας δίδαξε την αδράνεια. Μένουμε άπραγοι, μέχρι να μας δώσουν κάποιοι έξυπνοι την εντολή να κινηθούμε: «Ελάτε στο μαγαζί μας απόψε να δείτε τα πεφταστέρια καιτις περσίδες!» (σιγά μη δούμε και ιρακινές)... «Το δικό μας μαγαζί έχει την καλύτερη θέα για να απολαύσετε το όμορφο αυγουστιάτικο φεγγάρι!» (γιατί από αλλού δε φαίνεται;). Τι λέτε, μωρέ; Ξέρετε κανένα άσχημο φεγγάρι. Κι αν δεν έχει φεγγάρι, άσχημα είναι σε μια ασέληνη νύχτα να κοιτάς τ’ αστέρια και τον γαλαξία παρέα με τα τριζόνια;

 Σεπτέμβριος… Η φύση μας υπόσχεται νέες εικόνες στο φθινόπωρο που αρχίζει. Μην περιμένετε να σας τις διαφημίσει κάποιος. Ξεκινάτε!... Υπάρχει ακόμη καιρός…

 Σας εύχομαι τη γαλήνη του βουνού σε ώρα εσπερινή!...

8/9/2023

 

Θα μας βρείτε και στα κοινωνικά δίκτυα: