Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως Αρχαίο Ελληνικό ρητό
Ενίοτε δε, είναι μήτηρ "βαρεμάρας" και... "εκνευρισμού" Κ. Τ.
----------
Η ορθή σκέψη χάνει τη δύναμή και το κύρος της, αν την επαναλαμβάνεις πολύ συχνά" Αντρέ Μωρουά
Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους.
Πλάτων 427-347 π.χ.
Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που κανείς μας δεν μπορεί να ανακτήσει.
Η πέτρα… αφού ριχθεί. Η λέξη… αφού ειπωθεί.
Η ευκαιρία… αφού χαθεί. Ο χρόνος… αφού περάσει.
Να γνωρίζουν όποιες και όποιοι με τα βιβλία τους και τις συγγραφές τους πως, ότι και να γράψουν, δεν μπορούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα..... Δεν μπορούν να αποδομήσουν την Ιστορία του Έθνους μας, να απο-ελληνοποιήσουν το Λαό μας και ιδίως τα παιδιά μας στην κατεύθυνση των ιδεολογικών τους ανατροφών και διατροφών ή στην κατεύθυνση της παγκοσμιοποίησης. Μ. Παπαδημητρίου
Σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μια επαναστατική πράξη!
Η φράση αποδίδεται από πολλούς στον George Orwell, αμφισβητείται όμως αυτή η απόδοση
Με τίτλο μισό κι ανέσωστο, ξεκινώ το πρώτο σημείωμα του παρόντος Καφενείου. Αν ήμουν εργολάβος, θα έλεγα ότι δεν έφτασαν οι πιστώσεις, για να βάλω και το πρώτο συνθετικό της λέξης. Αν ήμουν πολιτικός, θα σας έδινα την υπόσχεση ότι θα τη συμπληρώσω στη δεύτερη τετραετία, με την ολοκλήρωση του προγράμματός μου. Ως καφετζής, όμως, θα είπω την αλήθειαν και μόνον την αλήθειαν. Μία είναι η αιτία: αφήνω στη δική σας διακριτική
Στην ανατολή του καινούργιου χρόνου, ένα άγραφο βιβλίο, με ετικέτα τη νέα χρονολογία στο εξώφυλλό του, βρίσκεται μπροστά μας. Θα καταγραφούν σ’ αυτό όσα θα συμβούν στη ζωή μας, στην κοινωνία μας, στην πατρίδα μας και στην ανθρωπότητα ολόκληρη. Κανένας δεν ξέρει ποια και πόσα γεγονότα θα αποτυπωθούν στις σελίδες του. Γι’ αυτό και κάθε φορά το υποδεχόμαστε και το παραλαμβάνουμε δίνοντας και παίρνοντας ευχές για ό,τι καλύτερο.
Ας επαναλάβω κι έτσι τον τίτλο, μη διαβάσει το Καφενείο κάνας Αθηναίος (εξ επαρχίας) και δεν ξέρει το: κάηκαμαν… Βλέπετε, από τίτλο σημειώματος που το είχα κάποτε, η επικαιρότης με ανάγκασε να το αναβαθμίσω σε κεντρικό τίτλο. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και το καήκαμαν, για να τιμήσω και τη ντοπιολαλιά των χιλιάδων Ηπειρωτών πελατών μου (κυρίως της οροσειράς των Τζουμέρκων) ή το κάηκάμι των καραγκούνηδων
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αρκεί να υπάρχουν διέξοδα.
(καφετζής)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 92
Χριστός Ανέστη!
Ας ξεκινήσω σήμερα με τον χαρμόσυνο και θριαμβικό χαιρετισμό, ο οποίος, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, αντικαθιστά κάθε άλλον χαιρετισμό για σαράντα μέρες, από την Ανάσταση ως την Ανάληψη του Χριστού… Παλιότερα τηρούνταν ευλαβικά και ήταν επινίκιος χαιρετισμός χαράς και ελπίδας αλλά και αναστάσιμης προσδοκίας του γένους στα χρόνια της σκλαβιάς. Τώρα, δεν είμαστε και τόσο συνεπείς στη χρήση του, αφού
Καλύτερα να σεργιανάς στις στράτες με τα άλογα, παρά να βολοδέρνεις στου κόσμου τα παράλογα.
(καφετζής)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 91
Οδύνη και ωδίνες
Το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών σκόρπισε την οδύνη σ’ ολόκληρη τη χώρα. Απέραντη θλίψη… Η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη και οι Έλληνες όπου γης πενθούν τους αδικοχαμένους από τη σφοδρή σύγκρουση των τρένων. Ωστόσο, το πικρό ποτήρι του θανάτου θα μείνει μόνιμα στα χείλη εκείνων που έχασαν τους αγαπημένους τους και που θα ζήσουν πια με τον υπέρτατο πόνο του βίαιου αποχωρισμού. Η κοινωνία συγκλονισμένη αναζητά απαντήσεις, για το πώς φτάσαμε σ’ αυτό το μεγάλο κακό…
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ένα κοινό στοιχείο: έχουμε δίκιο!... Όλοι έχουμε δίκιο. Ακόμη και τότε που έχουμε άδικο... Προπαντός όταν έχουμε άδικο!... Διότι τότε ο καθένας μας νομοθετεί τη δική του δικαιοσύνη και επιστρατεύει όσες το μυαλό του ξεφουρνίζει δικαιολογίες...
Οι δικαιολογίες χρησιμοποιούνται πάντοτε, για να υποστηρίξουν τις πράξεις μας και να μας βγάλουν από κάποια δύσκολη θέση. Ανήκουν στα ξεστριμώγματος σημαντικά όπως θα έλεγε κάποιος φιλόλογος, αν τον στριμώχνατε καταλλήλως...
Αν πεθάνω από συνάχι, η πανούκλα μούντζες να ’χει.
(παροιμία)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 89
…καν ο κόσμος άλλαξε
Κομμένη στα δυο, σας τη σερβίρω σήμερα την πρώτη παροιμία. Μισή πάνω απ’ τον χιονισμένο κέδρο και την άλλη μισή αποκάτω. Μη μου πείτε ότι σας ενοχλεί αυτό!... Άλλοι σας έκοψαν μισθούς και συντάξεις, η κομμένη παροιμία θα σας πειράξει;… (Ευτυχώς, δεν έκοψα και τη δεύτερη, ώστε να βρεθεί αλλού το συνάχι κι αλλού η πανούκλα, να γίνει επικίνδυνη διασπορά και να μην ξέρεις από πού να φυλαχτείς…). Μήπως και τα αναδρομικά σε δόσεις δεν τα παίρνετε; (όταν τα παίρνετε και πάντοτε τότε που βολεύει αυτούς που τα
Από τον Ηράκλειτο δανείστηκα τον σημερινό τίτλο του Καφενείου. Βλέπετε οποίαν θυσίαν υφίσταμαι για τον καφέ σας; Και να ήταν μόνο ο τίτλος, μικρό το κακό… Εκτός του νερού που είναι από τη βρύση μου, τα υπόλοιπα υλικά (καφοζάχαρες) είναι κι αυτά δανεικά και χρωστούμενα. Αλλά, τι θέλετε να κάνει ένας πτωχός πλην τίμιος καφετζής; Σε μια χώρα που βαδίζει σταθερά στο δόγμα: «δανεικά,κυρά, τ’ αλεύρι, δανεικό και το προζύμι»,
