Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως Αρχαίο Ελληνικό ρητό
Ενίοτε δε, είναι μήτηρ "βαρεμάρας" και... "εκνευρισμού" Κ. Τ.
----------
Η ορθή σκέψη χάνει τη δύναμή και το κύρος της, αν την επαναλαμβάνεις πολύ συχνά" Αντρέ Μωρουά
Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που κανείς μας δεν μπορεί να ανακτήσει.
Η πέτρα… αφού ριχθεί. Η λέξη… αφού ειπωθεί.
Η ευκαιρία… αφού χαθεί. Ο χρόνος… αφού περάσει.
Σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μια επαναστατική πράξη!
Η φράση αποδίδεται από πολλούς στον George Orwell, αμφισβητείται όμως αυτή η απόδοση
Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους.
Πλάτων 427-347 π.χ.
Να γνωρίζουν όποιες και όποιοι με τα βιβλία τους και τις συγγραφές τους πως, ότι και να γράψουν, δεν μπορούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα..... Δεν μπορούν να αποδομήσουν την Ιστορία του Έθνους μας, να απο-ελληνοποιήσουν το Λαό μας και ιδίως τα παιδιά μας στην κατεύθυνση των ιδεολογικών τους ανατροφών και διατροφών ή στην κατεύθυνση της παγκοσμιοποίησης. Μ. Παπαδημητρίου
Ας επαναλάβω κι έτσι τον τίτλο, μη διαβάσει το Καφενείο κάνας Αθηναίος (εξ επαρχίας) και δεν ξέρει το: κάηκαμαν… Βλέπετε, από τίτλο σημειώματος που το είχα κάποτε, η επικαιρότης με ανάγκασε να το αναβαθμίσω σε κεντρικό τίτλο. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω και το καήκαμαν, για να τιμήσω και τη ντοπιολαλιά των χιλιάδων Ηπειρωτών πελατών μου (κυρίως της οροσειράς των Τζουμέρκων) ή το κάηκάμι των καραγκούνηδων
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αρκεί να υπάρχουν διέξοδα.
(καφετζής)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 92
Χριστός Ανέστη!
Ας ξεκινήσω σήμερα με τον χαρμόσυνο και θριαμβικό χαιρετισμό, ο οποίος, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, αντικαθιστά κάθε άλλον χαιρετισμό για σαράντα μέρες, από την Ανάσταση ως την Ανάληψη του Χριστού… Παλιότερα τηρούνταν ευλαβικά και ήταν επινίκιος χαιρετισμός χαράς και ελπίδας αλλά και αναστάσιμης προσδοκίας του γένους στα χρόνια της σκλαβιάς. Τώρα, δεν είμαστε και τόσο συνεπείς στη χρήση του, αφού
Καλύτερα να σεργιανάς στις στράτες με τα άλογα, παρά να βολοδέρνεις στου κόσμου τα παράλογα.
(καφετζής)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 91
Οδύνη και ωδίνες
Το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών σκόρπισε την οδύνη σ’ ολόκληρη τη χώρα. Απέραντη θλίψη… Η Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη και οι Έλληνες όπου γης πενθούν τους αδικοχαμένους από τη σφοδρή σύγκρουση των τρένων. Ωστόσο, το πικρό ποτήρι του θανάτου θα μείνει μόνιμα στα χείλη εκείνων που έχασαν τους αγαπημένους τους και που θα ζήσουν πια με τον υπέρτατο πόνο του βίαιου αποχωρισμού. Η κοινωνία συγκλονισμένη αναζητά απαντήσεις, για το πώς φτάσαμε σ’ αυτό το μεγάλο κακό…
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε ένα κοινό στοιχείο: έχουμε δίκιο!... Όλοι έχουμε δίκιο. Ακόμη και τότε που έχουμε άδικο... Προπαντός όταν έχουμε άδικο!... Διότι τότε ο καθένας μας νομοθετεί τη δική του δικαιοσύνη και επιστρατεύει όσες το μυαλό του ξεφουρνίζει δικαιολογίες...
Οι δικαιολογίες χρησιμοποιούνται πάντοτε, για να υποστηρίξουν τις πράξεις μας και να μας βγάλουν από κάποια δύσκολη θέση. Ανήκουν στα ξεστριμώγματος σημαντικά όπως θα έλεγε κάποιος φιλόλογος, αν τον στριμώχνατε καταλλήλως...
Αν πεθάνω από συνάχι, η πανούκλα μούντζες να ’χει.
(παροιμία)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 89
…καν ο κόσμος άλλαξε
Κομμένη στα δυο, σας τη σερβίρω σήμερα την πρώτη παροιμία. Μισή πάνω απ’ τον χιονισμένο κέδρο και την άλλη μισή αποκάτω. Μη μου πείτε ότι σας ενοχλεί αυτό!... Άλλοι σας έκοψαν μισθούς και συντάξεις, η κομμένη παροιμία θα σας πειράξει;… (Ευτυχώς, δεν έκοψα και τη δεύτερη, ώστε να βρεθεί αλλού το συνάχι κι αλλού η πανούκλα, να γίνει επικίνδυνη διασπορά και να μην ξέρεις από πού να φυλαχτείς…). Μήπως και τα αναδρομικά σε δόσεις δεν τα παίρνετε; (όταν τα παίρνετε και πάντοτε τότε που βολεύει αυτούς που τα
Από τον Ηράκλειτο δανείστηκα τον σημερινό τίτλο του Καφενείου. Βλέπετε οποίαν θυσίαν υφίσταμαι για τον καφέ σας; Και να ήταν μόνο ο τίτλος, μικρό το κακό… Εκτός του νερού που είναι από τη βρύση μου, τα υπόλοιπα υλικά (καφοζάχαρες) είναι κι αυτά δανεικά και χρωστούμενα. Αλλά, τι θέλετε να κάνει ένας πτωχός πλην τίμιος καφετζής; Σε μια χώρα που βαδίζει σταθερά στο δόγμα: «δανεικά,κυρά, τ’ αλεύρι, δανεικό και το προζύμι»,
Φθόνος είναι ο φθόνος!... (ευχαριστώ για το χειροκρότημα).
Είναι εκείνο το βασανιστικό συναίσθημα της στεναχώριας και της λύπης που αισθάνεται κάποιος για τα αγαθά, τις επιτυχίες, την υπεροχή που έχουν ή νομίζει ότι έχουν άλλοι συνάνθρωποί του. Είναι ένα διαρκές αγκάθι και πάθος που τυραννά μόνιμα τον άνθρωπο που φθονεί. Όπως και το μίσος, ο φθόνος κατατρώγει και βλάπτει,
Μπορεί τα τελευταία χρόνια να ζήσαμε τον τροϊκό πόλεμο (δηλαδή τον πόλεμο με την τρόικα) και να τον θυμάστε με… νοσταλγία, όμως σήμερα θα σας ξαναγυρίσω στον γνωστό από τη μυθολογία μας τρωικό πόλεμο. Θέλω να αποκαλύψω κάποια στοιχεία του, τα οποία σας απέκρυψε ή δε γνώριζε ο Όμηρος. Βέβαια, έχω και τον φόβο μην τσακωθώ με τον καλό φίλο και συνάδελφο Κώστα Οικονόμου, αφού ο Κώστας έγραψε τέσσερις τόμους θεσσαλικής μυθολογίας και ιστορίας, αλλά ούτε λέξη γι’ αυτά που θα σας πει ο καφετζής (αρκεί να μην τα πάρετε στα σοβαρά…).
Όταν ήμασταν στον στρατό συνηθίζαμε να λέμε: όσο περισσότερο κοιμάσαι, τόσο λιγότερο υπηρετείς. Αργότερα, διαπιστώσαμε ότι αυτή η σοφή συμβουλή είχε εφαρμογή σε πολλές περιπτώσεις κι εκτός στρατού. Σήμερα πια, όλοι γνωρίζουμε ότι:
«Ο ύπνος θρέφει το παιδί κι ο ήλιος το μοσχάρι…».
Όσο κοιμόμαστε, μειώνουμε τις επιπτώσεις από την όποια κυβερνητική θητεία.
