Η 13η σύνταξη ανάχωμα στη φτωχοποίηση των συνταξιούχων
Πληροφορίες
του Φώτη Αλεξάκου*
Ο υπάρχων μνημονιακός νόμος αύξησης των συντάξεων οδηγεί σε απώλεια αγοραστικής δύναμης του συνταξιούχου, της τάξης το 40% κατά τη διάρκεια του συνταξιοδοτικού του βίου.
Συγκεκριμένα σύμφωνα με τον νόμο, η προβλεπόμενη αύξηση σε ποσοστό ίσο με το μισό του αθροίσματος του πληθωρισμού και του ρυθμού ανάπτυξης μειώνει την αγοραστική δύναμη κατά 2,5 % ετησίως για τους συνταξιούχους. Αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι η αύξηση - που είναι πάντα είναι μικρότερη του πληθωρισμού - γίνεται ακόμη μικρότερη γιατί δίνεται μόνο στην κύρια σύνταξη και όχι στην επικουρική.
Αν θεωρήσουμε ότι ο μέσος χρόνος συνταξιοδότησης είναι τα 64 έτη και το προσδόκιμο επιβίωσης 82 έτη και
Εδώ χτυπάει ακόμα η καρδιά της παράδοσης - Πανηγύρι στην Αλευράδα όπως παλιά!
Πληροφορίες
Πανήγυρις του Αγίου Γεωργίου στην Αλευράδα - Μια Ζωντανή Παράδοση
ΕΠΠΙ-ΔΡΟΥΜΕ ΑΜΚΕ
Στις 23 Απριλίου 2025, επισκεφθήκαμε το χωριό Αλευράδα Αιτωλοακαρνανίας, για να καταγράψουμε μια από τις πιο αυθεντικές εκδηλώσεις της περιοχής: την ετήσια θρησκευτική πανήγυρη του Αγίου Γεωργίου στη θέση Μουτσάρες, λίγο έξω από το χωριό.
Μετά τον εκκλησιασμό, το παραδοσιακό πανηγύρι ζωντάνεψε ξανά, όπως τα παλιά χρόνια, με πολύ κόσμο από το χωριό και τη γύρω περιοχή να συμμετέχει, τιμώντας τον Άγιο Γεώργιο με τραγούδι, χορό και συγκίνηση.
"Τρία κόρνερ… ένα πέναλτι": επιδόματα ατάκτως ερριμμένα!
Πληροφορίες
Γράφει ο Δημήτρης Παπακώστας
Στα παιδικά μας χρόνια (1970) παίζαμε δίτερμα ποδόσφαιρο σε μικρές αλάνες ή μονότερμα με μπακότερμα... (αμυντικός που δικαιούτο να πιάνει με τα χέρια τη μπάλα στη μικρή περιοχή).
Είχαμε εφεύρει νέο “κανόνα” για την περίπτωση, που ο αντίπαλος πετούσε την μπάλα κόρνερ, για να αποσοβήσει γκολ σε βάρος της ομάδας του: «στα τρία κόρνερ... ένα πέναλτι» υπέρ της αντίπαλης ομάδας.
@ Με τον ίδιο... ευρηματικό και πρόχειρο τρόπο προσπαθούν οι κυβερνώντες να επιλύσουν το στεγαστικό οξύτατο πρόβλημα στις πόλεις, το δημογραφικό και την υπέρογκη ακρίβεια για χαμηλοσυνταξιούχους και άπορους.
Υπάρχει κάτι αρχέγονο στο να κοιτάς τον ορίζοντα και να νιώθεις πως ανήκεις σαν ένα κομμάτι του. Πως δεν είσαι μόνος, πως τα δέντρα γύρω σου είναι παλιά σου γνώριμα, πως το χώμα που πατάς έχει φυλάξει τις ιστορίες των προγόνων σου και σου τις ψιθυρίζει μέσα από το θρόισμα των φύλλων. Η Γη δεν είναι απλά ένας πλανήτης , είναι το σπίτι μας. Και κάθε 22 Απριλίου, γιορτάζει. Ή καλύτερα, μας θυμίζει ευγενικά ότι υπάρχει ακόμα. Μας καλεί να την ακούσουμε.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γης δεν είναι μια ακόμη ημερομηνία στο ημερολόγιο. Είναι μια γιορτή και μια κραυγή μαζί. Ξεκίνησε το 1970 στις Ηνωμένες Πολιτείες, ως αντίδραση στην περιβαλλοντική καταστροφή, και έκτοτε εξελίχθηκε σε παγκόσμιο κάλεσμα για δράση, υπευθυνότητα, ενσυναίσθηση.
Ο Ανδρέας και τα γίδια του | Η ζωή ενός τελευταίου ορεινού κτηνοτρόφου
Πληροφορίες
365 μέρες το χρόνο στο βουνό με τα ζώα του
ΕΠΠΙ-ΔΡΟΥΜΕ ΑΜΚΕ
Στο ιστορικό χωριό Βλυζιανά στην Αιτωλοακαρνανία, συναντήσαμε τον κύριο Ανδρέα - έναν από τους τελευταίους που συνεχίζουν την παραδοσιακή, βουνίσια κτηνοτροφία. Μας υποδέχτηκε με αυθεντικότητα και μας μίλησε για τη ζωή του ανάμεσα στα γίδια, τις δυσκολίες, τις χαρές και την αγάπη του για τα ζώα.
Μια εξομολόγηση ζωής από έναν άνθρωπο που μεγάλωσε μέσα στα κοπάδια και έμαθε να αγαπά το βουνό, την ηρεμία και τη φύση. Ο Ανδρέας μιλά για τις δυσκολίες του επαγγέλματος, την απουσία
Δάκρυα, προσευχή και πίστη - Μεγάλη Παρασκευή στο Λιγοβίτσι
Πληροφορίες
ΕΠΠΙ-ΔΡΟΥΜΕ ΑΜΚΕ
Μεγάλη Παρασκευή στο Λιγοβίτσι Αιτωλοακαρνανίας - μια νύχτα κατάνυξης, πίστης και προσευχής στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η περιφορά του Επιταφίου, τα αναμμένα κεριά, τα δάκρυα και οι ψαλμωδίες δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα που μένει βαθιά στην ψυχή.
Η Μεγάλη Παρασκευή δεν είναι απλώς μια μέρα. Είναι το βίωμα της θυσίας, της σιωπής και της ελπίδας.
Παρακολουθήστε αυτή τη συγκινητική περιφορά όπως δεν την έχετε ξαναδεί, μέσα από τον φακό του Greek Village Life.
Άφησα την Αθήνα και γύρισα στο χωριό μου - Δεν μετανιώνω στιγμή
Πληροφορίες
Άφησε πίσω του την Αθήνα, τη ζωή της πόλης... και γύρισε εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα.
ΕΠΠΙ-ΔΡΟΥΜΕ ΑΜΚΕ
Ο Σπύρος πήρε μια γενναία απόφαση: να επιστρέψει στο χωριό του, τη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, για να ξαναβρεί την ψυχή του.
Μιλά ανοιχτά για τις δυσκολίες της πόλης, το άγχος, την απομόνωση και τη βαθιά ανάγκη να νιώσει ξανά ελεύθερος. Στον τόπο που γεννήθηκε, φροντίζει τον κήπο που του άφησε η μητέρα του και προσφέρει με την καρδιά του στην τοπική κοινωνία.
"Αν σας πω πως δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με τον κήπο... και τώρα βρίσκω εκεί την ηρεμία μου;"
Το Πάσχα στο σπίτι της γιαγιάς, δεν ήταν απλώς μια γιορτή. Ήταν μια τελετουργία με έναν ιδιαίτερο ρυθμό που την ένιωθες στον αέρα. Δεν ήταν απλώς προετοιμασία. Ήταν μια εσωτερική προσευχή σε μορφή πράξης.
Η Μεγάλη Εβδομάδα άρχιζε με τις μυρωδιές από το τσουρέκι που φούσκωνε υπομονετικά κάτω από την πετσέτα και την προετοιμασία των αυγών για το βάψιμο. Η γιαγιά, δεν μιλούσε με λόγια μεγάλα αλλά κάθε κίνηση της ήταν γεμάτη συμβολισμούς.
Η νηστεία, η φροντίδα, η αγάπη, οι ευχές της, όλα είχαν ένα βαθύ νόημα. Κάθε πράξη της “έγραφε” στην ψυχή μας πως ο Σταυρός δεν είναι μόνο θλίψη, αλλά και ελπίδα. Πως η μεγαλύτερη νίκη περνά
Βιώνουμε στη χώρα μας μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την αποτύπωση μιας γενικευμένης κοινωνικής αγανάκτησης, της ισχυρότερης, εκτιμώ, μετά την μεταπολίτευση.
Πολίτες αγανακτισμένοι, όπως εύγλωττα αποτυπώνεται πλέον και στις δημοσκοπήσεις, με την ακρίβεια, τη στέγαση, το κόστος ενέργειας, τη δημόσια υγεία, τη δημόσια παιδεία και τη δικαιοσύνη να είναι ζητήματα που σήμερα απασχολούν έντονα την κοινωνία και τη μέση ελληνική οικογένεια.
Ταυτόχρονα, τα μέχρι σήμερα δεδομένα στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, όπου απουσιάζει ο εναλλακτικός προοδευτικός προγραμματικός λόγος, δίνουν χώρο σε κομματικούς σχηματισμούς που επενδύουν απλά στην
Είναι 100, έζησε πόλεμο, πείνα... και είναι ακόμα όρθιος | Η ζωή του παππού Τάσου
Πληροφορίες
Η συγκλονιστική ιστορία του παππού Τάσου.
ΕΠΠΙ-ΔΡΟΥΜΕ ΑΜΚΕ
Στο χωριό Πρόδρομος Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας, συναντήσαμε τον κύριο Τάσο, έναν υπεραιωνόβιο άντρα 100 ετών που μοιράζεται μαζί μας τις μνήμες και τις εμπειρίες του από έναν ολόκληρο αιώνα ζωής. Μιλά για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τον πόλεμο, τη φτώχεια, αλλά και τις ανθρώπινες αξίες που κράτησαν τους ανθρώπους ενωμένους. Μέσα από τη ζωντανή του αφήγηση, ταξιδεύουμε στο παρελθόν της Ελλάδας - σε εποχές γεμάτες δυσκολίες αλλά και δύναμη ψυχής.
Μια αυθεντική κατάθεση ζωής που αξίζει να μείνει ζωντανή.
Ο υπάρχων μνημονιακός νόμος αύξησης των συντάξεων οδηγεί σε απώλεια αγοραστικής δύναμης του συνταξιούχου, της τάξης το 40% κατά τη διάρκεια του συνταξιοδοτικού του βίου.
Στις 23 Απριλίου 2025, επισκεφθήκαμε το χωριό Αλευράδα Αιτωλοακαρνανίας, για να καταγράψουμε μια από τις πιο αυθεντικές εκδηλώσεις της περιοχής: την ετήσια θρησκευτική πανήγυρη του Αγίου Γεωργίου στη θέση Μουτσάρες, λίγο έξω από το χωριό.
Στα παιδικά μας χρόνια (1970) παίζαμε δίτερμα ποδόσφαιρο σε μικρές αλάνες ή μονότερμα με μπακότερμα... (αμυντικός που δικαιούτο να πιάνει με τα χέρια τη μπάλα στη μικρή περιοχή).
Υπάρχει κάτι αρχέγονο στο να κοιτάς τον ορίζοντα και να νιώθεις πως ανήκεις σαν ένα κομμάτι του. Πως δεν είσαι μόνος, πως τα δέντρα γύρω σου είναι παλιά σου γνώριμα, πως το χώμα που πατάς έχει φυλάξει τις ιστορίες των προγόνων σου και σου τις ψιθυρίζει μέσα από το θρόισμα των φύλλων. Η Γη δεν είναι απλά ένας πλανήτης , είναι το σπίτι μας. Και κάθε 22 Απριλίου, γιορτάζει. Ή καλύτερα, μας θυμίζει ευγενικά ότι υπάρχει ακόμα. Μας καλεί να την ακούσουμε.
Στο ιστορικό χωριό Βλυζιανά στην Αιτωλοακαρνανία, συναντήσαμε τον κύριο Ανδρέα - έναν από τους τελευταίους που συνεχίζουν την παραδοσιακή, βουνίσια κτηνοτροφία. Μας υποδέχτηκε με αυθεντικότητα και μας μίλησε για τη ζωή του ανάμεσα στα γίδια, τις δυσκολίες, τις χαρές και την αγάπη του για τα ζώα.
Μεγάλη Παρασκευή στο Λιγοβίτσι Αιτωλοακαρνανίας - μια νύχτα κατάνυξης, πίστης και προσευχής στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η περιφορά του Επιταφίου, τα αναμμένα κεριά, τα δάκρυα και οι ψαλμωδίες δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα που μένει βαθιά στην ψυχή.
Ο Σπύρος πήρε μια γενναία απόφαση: να επιστρέψει στο χωριό του, τη Μπαμπίνη Ξηρομέρου, για να ξαναβρεί την ψυχή του.
Βιώνουμε στη χώρα μας μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την αποτύπωση μιας γενικευμένης κοινωνικής αγανάκτησης, της ισχυρότερης, εκτιμώ, μετά την μεταπολίτευση.
Στο χωριό Πρόδρομος Ξηρομέρου Αιτωλοακαρνανίας, συναντήσαμε τον κύριο Τάσο, έναν υπεραιωνόβιο άντρα 100 ετών που μοιράζεται μαζί μας τις μνήμες και τις εμπειρίες του από έναν ολόκληρο αιώνα ζωής. Μιλά για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, τον πόλεμο, τη φτώχεια, αλλά και τις ανθρώπινες αξίες που κράτησαν τους ανθρώπους ενωμένους. Μέσα από τη ζωντανή του αφήγηση, ταξιδεύουμε στο παρελθόν της Ελλάδας - σε εποχές γεμάτες δυσκολίες αλλά και δύναμη ψυχής.
