Ξέρω τραγούδια θάλασσες, ένα σακί γιομάτο κι αν αρχινήσω να τα ειπώ, θα ’ρθει τ’ άλλο Σαββάτο.
(στίχοι δημοτικού τραγουδιού)
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
Δεμένοι στη γαλέρα τους κωπηλατούμε, τη φαντασία μας δεν ξέρουν να τη φυλακίσουν, μ’ αυτή και τα τραγούδια μας θα ζούμε, όπως οι πλανεμένοι δεν μπορούν να ζήσουν…
Ικεί πο’ ’γραφα αυτό το ποίμα κι μι τ’ αριστερό (γιατί ήταν κιντρουαριστιρός ου πιλάτ’ς,) ανακάτουνα τουν καφέ για να μην πιάσει τσούκνα στουν πάτου, πετάγιτι απότουμα κι μ’ λέει:
Η δημοκρατία είναι ευθύνη και απολογία ατομική και συλλογική
Στην αρχαία Αθήνα γεννήθηκε η Δημοκρατία, (συγκεκριμένα στο μαιευτήριο Έλενα). Ο Κλεισθένης την αφαλόκοψε και την ανάθρεψε μέχρι που πήγε στο νηπιαγωγείο. Μετά ανέλαβε την ανατροφή της ο Περικλής. Η Δημοκρατία μεγάλωσε και έγινε μια καλόκαρδη και όμορφη κοπέλα.
Για αυτό το χάλι πάντα φταιν οι άλλοι. Πώς να σου αλλάξω γνώμη στο κεφάλι; ο καφετζής
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
Δημοσκοπήσεις, βολιδοσκοπήσεις, ανασκολοπίσεις…
Οι στημένες δημοσκοπήσεις, η ατιμώρητη δημαγωγία, ο άθλιος προεκλογικός αγώνας της ακατάσχετης κινδυνολογίας με απόκρυψη των σοβαρών κοινωνικών και εθνικών θεμάτων, παραπλανούν και δεν ενημερώνουν τον πολίτη. Τότε με οποιοδήποτε εκλογικό σύστημα
Ήμουν ξαπλωμένος στη λάκα στην Κρανιά και περίμενα να έρθει ο Κώστας Πέτσας, γιατί είχαμε ένα πρόβλημα με το νερό στο Αετοχώρι (είδατε πως το περνάω έμμεσα το θέμα; Το ’πιασες, δήμαρχε το υπονοούμενο;) Τεντωμένος λοιπόν σαν πέρα δίπλα, γιατί εμείς οι Μαρκελεσιώτες
Ρούχα μου, καλά μου ρούχα, τι τρανούς μπελάδες που ’χα ο καφετζής
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ
«Αδελφοί αναγνώστες!
Επειδή έλαβα αυτείνη την αδυναμία να σας βαρύνω με την αμάθειά μου… σας λέγω, αν δεν τα διαβάσετε όλα, δεν έχει δικαίωμα κανένας να φέρει γνώμη ούτε υπέρ, ούτε κατά…»
Γλώσσα, καυτερή μου γλώσσα, άνοιξε πες μας καμπόσα…
Πληροφορίες
Και προσοχή! μη ρίξετε στη γλώσσα μου πιπέρι.
Θα γίνει καυτερότερη, κανέναν δε συμφέρει… ο καφετζής
Γράφει ο Γιάννης Φρύδας
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑνΗ
Ντομάτες και γιαούρτια
Η υποδοχή που έτυχε το πρώτο μακροσκελές και κουραστικό κείμενο, που φιλοξενήθηκε στο katafylli.gr ήταν κάτι που δεν περίμενα. Με συγκίνησε, αλλά και με φόβισε. Γιατί με φόβισε; Γιατί έφθαναν αυθορμήτως οι
Ακμάζει ο εγωισμός, η αλαζονεία, ο ατομισμός, ο δόλος, η υστεροβουλία κι άλλα παρόμοια τσουμπλέκια.
ο καφετζής
ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΝΗ
Κάποτε είχα ένα καφενείο…
Το έκλεισα όταν άρχισε η κρίση. Η κρίση ήρθε πολλά χρόνια πριν. Αργότερα το 2010 ήρθε και η οικονομική. Έκτοτε το Καστελόριζο θα μας θυμίζει το λαχανόρυζο που μας περιμένει.
Και προσοχή! μη ρίξετε στη γλώσσα μου πιπέρι.
Ακμάζει ο εγωισμός, η αλαζονεία, ο ατομισμός, ο δόλος, η υστεροβουλία κι άλλα παρόμοια τσουμπλέκια.
