Της πολιτισμολόγου Μαριλένας Φωκά (ΜΑ)
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2025 η παρουσίαση του βιβλίου “η διαχρονική διαφοροποίηση της πανίδας της Ελλάδας” του Δρα Κωνσταντίνου Σιδηροπούλου των εκδόσεων Πααπαζήση στην Μπενάκειο Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων. Χαιρετισμό απηύθυνε η αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός Όλγα Γεροβασίλη ενώ επακολούθησαν ομιλίες των κ.κ. Ευστράτιου Δ. Βαλάκου, Καθηγητή Συγκριτικής Φυσιολογίας Ζώων - Οικοφυσιολογίας, Τομέας Ζωολογίας - Θαλάσσιας Βιολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Ε.Κ.Π.Α., και Παναγιώτη Παφίλη, Καθηγητή Ζωικής Ποικιλότητας, Τομέας Φυσιολογίας Ζώων και Ανθρώπου, Τμήμα Βιολογίας, Ε.Κ.Π.Α., καθώς
Την βιβλιοπαρουσίαση συντόνισε η Δρ Μαρία Καμηλάκη, Αν. Προϊσταμένη της Γενικής Διεύθυνσης Ηλεκτρονικής Διοίκησης, Βιβλιοθήκης & Εκδόσεων της Βουλής των Ελλήνων.
Στο συνοδευτικό μου κείμενο για τις ξεναγήσεις στην Βουλή των Ελλήνων που επιγράφεται “Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ «ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΗ ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ» ΣΤΗΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ” αναφέρω τα εξής:
“ Η Θεματική ενότητα που απαρτίζουν τα 10 έργα του Λεόντιου Πετμεζά στον εικαστικό διάλογο με τον Δρα Κωνσταντίνο Σιδηρόπουλο στην Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων με τίτλο «Η τέχνη της ζωής» - “Art’s Life” συνιστούν έναν ύμνο στην αναγεννητική δύναμη της φύσης και την έλλογη φύση του ανθρώπου ο οποίος βρίσκεται σε μια αέναη αλληλεπίδραση με αυτήν. Μέσα από την τεχνοτροπία του ρεαλισμού ο Λεόντιος Πετμεζάς επιδίδεται σε μια εμπνευσμένη και ιδιαίτερη ερμηνευτική προσέγγιση των ποπ και μεταμοντέρνων έργων του εκλεκτού «συνδιαλεγομένου» του επιστήμονα και καλλιτέχνη, αποτελώντας τον «καθρέφτη» στην πραγματικότητα, μετατρέποντας το μαγικό, το συμβολικό και το εννοιακό σε συγκεκριμένο, διακριτό και ευανάγνωστο, αποδίδοντας στο κοινό εικαστικό τους πόνημα ένα εικονοπλαστικό στοιχείο διακειμενικότητας.
Οι τοπιογραφίες του αποδοσμένος με εξαιρετική σχεδιαστική δεινότητα, κίνηση και εμμονή στην λεπτομέρεια. Οι χρωματικές του επιλογές με παλέτα θερμών και γήινων αποχρώσεων κατακτούν την ματιά του θεατή και με τις υψηλές χρωματικές του ποιότητες αποκαλύπτει βαθιά κρυμμένες αλήθειες του σύμπαντος, συνδέοντας την εικαστική του εργασία με τον βαθύ ποιητικό του στοχασμό. Αγάπη για την φύση και τον έρωτα, οι δύο κύριες θεματικές του προτάσεις. Η σχέση των δύο φύλων και η σωματική και πνευματική τους ένωση που θέλει να οδηγήσει στην ταύτιση, την αλήθεια, την γνώση και την ελευθερία αναδεικνύοντας την μέσα από συμβολισμούς, χρωματικά κοντράστ, παραθέσεις, κρυφούς και φανερούς φωτισμούς, μυεί τον θεατή στην μεταφυσική της εικόνας ενσωματώνοντας στοιχεία από το δικό του έμπειρο κριτικό βλέμμα. Οι εικαστικές του καταθέσεις κορυφώνονται με την σειρά των έργων του που αποδίδονται με την τεχνοτροπία της αφαιρετικής ζωγραφικής. Σε μια διαφορετική μορφή του εν λόγω διαλόγου, εδώ συμπορεύεται με τον συνομιλητή του με τις ίδιες «εικαστικές-λεκτικές μονάδες», όπου οι θέσεις του ως πολιτικού επιστήμονα ασκούν ισχυρή επίδραση στα «κοινωνικά υποκείμενα». Χρώματα στις πιο έντονες αποχρώσεις, εκρηκτικές και εκτυφλωτικές, κραδασμούς με καταλυτική δυναμική, απουσία ουσιαστικού και ολοκληρωμένου σχεδίου έτσι όπως ορίζει ο φωβισμός, ο Λεόντιος Πετμεζάς, μέσω αυτών «εισάγει διακειμενικά στοιχεία μέσω της εικονοπλαστικής αφαίρεσης». Από αυτό το εικαστικό μετερίζι, αναβιβάζει τον αποδέκτη της τέχνης σε κοινωνό του πολιτισμικού γίγνεσθαι προσκαλώντας τον να ολοκληρώσει αυτός τον καμβά μέσα από καίριες πολιτικές πράξεις και γνωσιολογικές διεργασίες.”
Για το έργο του Δρα Κωνσταντίνου Σιδηρόπουλου ο Λεόντιος Πετμεζάς επισημαίνει:
“Οι δημιουργίες του Κωνσταντίνου Σιδηρόπουλου με αναφορά στην pop-art συγκροτούν ένα απόλυτα αισθαντικό πνεύμα που επικρατεί παράλληλα με το δεικτικό στοιχείο της εμβόλιμης εντρύφησης στον ενδελεχή κόσμο της γραφής και της απόδοσης. Οι συλλήψεις του τονίζουν με λεπτομέρεια στην απόδοση μια μεταμοντέρνα διάσταση απεικόνισης στην οποία το χρώμα κρατά το ειδικό βάρος αλλά εμπλουτίζει την σχεδίαση και επιφέρει την αντικειμενική χροιά. Η ζωτική και η ζωογόνα υφή των έντεχνων αποκαλύψεων του συνυπάρχει επιδέξια και αριστουργηματικά με την περιήγηση σε επιτεύγματα αποτύπωσης που τονίζουν τις αινιγματικές τάσεις και διαθέτουν τις ποικίλες ερμηνείες για την σύνθεση των νοημάτων που διατηρούν τις απαιτούμενες διττές ισορροπίες. Τα σημεία που προσεγγίζει μορφικά με την αυτόβουλη έμπνευση παραπέμπουν σε καταβολές εκποίησης. Οι αναζητήσεις ανάγονται στις φόρμες της ωρίμανσης και στην επίγνωση του ενστίκτου.”
(ΠΗΓΕΣ: ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Αρχεία Μ. Φωκά, Λ.Πετμεζά).
     |
