Γράφει η Μαριάννα Αποστόλου

 Ήταν Παρασκευή 22 Μάρτη 2024. Οι συνάδελφοι στη θέση τους. Οι μαθητές /μαθήτριες έτοιμοι/ες με τα κουστούμια τους. Η κα Μπακατσή στον Η/Υ η κα Βούλγαρη με το ακορντεόν και η κα Ζιάκα δίνει το Σύνθημα… έναρξη της Γιορτής!!!

Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
 ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια,
 αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε
 αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
 εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον,
 ίνα κράζω σοι
 Χαίρε, νύμφη ανύμφευτε

Η γλυκιά μελωδία της χορωδίας του σχολείου μας με τη συνοδεία του μουσικού οργάνου μας καθηλώνει Την παρουσίαση ανέλαβαν οι μαθήτριες Βασιλεία Μπουκουράκη και Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου.

 Ένα από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που μένουν στη θύμηση του Έλληνα, ανεπηρέαστο από την πάροδο του χρόνου, είναι εκείνο της 25^ης Μαρτίου 1821. Σήμερα, ημέρα του Ευαγγελισμού, η Ελλάδα τιμά όλους εκείνους τους αγωνιστές του 1821, οι οποίοι τόλμησαν να επαναστατήσουν ενάντια στον Οθωμανό δυνάστη, μετά την άλωση της Πόλης το 1453 και 400 χρόνια δουλείας κατά τη διάρκεια των οποίων οι Έλληνες υπέφεραν τα πάνδεινα.. Είναι ο μεγαλύτερος σταθμός στην ιστορία του Ελληνισμού γιατί αποπνέει τόλμη και εθνική υπερηφάνεια, γιατί ο λαός απ’ άκρη σ’ άκρη σύσσωμος με το Θούριο του Ρήγα «… Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένοι και Ρωμιοί, αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή, για την Ελευθερίαν να ζώσωμεν σπαθί…» ξεσηκώθηκε εναντίον της Οθωμανικής τυραννίας και πολέμησε για την Λευτεριά.

 Θεατρικό:  Άννα Παλαιολογίνα Νοταρά.

 Ανεβαίνουν στη σκηνή οι μαθητές  παίζουν αποσπάσματα από σκηνές της Άλωσης… Ο Ελληνικός λαός παρά τα λάθη, τα πάθη και τις αδυναμίες του κατάφερε για 400 ολόκληρα χρόνια να διατηρήσει σπάνιες αρετές, όπως είναι: η φιλοπατρία, ο σεβασμός στα ιερά και τα όσια, η φιλοξενία, η αδελφοσύνη, η ομόνοια, η ενότητα, η αλληλεγγύη. Πέρασαν από τότε διακόσια τρία χρόνια και φθάσαμε στη σημερινή μαύρη σκλαβιά της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, της αμφισβήτησης και έλλειψης εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα, της κρίσης αξιών, της κατακόρυφης αύξησης της ανεργίας, της ανασφάλειας και έλλειψης σταθερότητας.

 Ακούγεται το τραγούδι από τη χορωδία… Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς «Έστειλα δυο πουλιά»

Όμως σκλάβος είναι αυτός που νιώθει έτσι στην ψυχή του. Και οι Έλληνες απέδειξαν, έστω και μετά από τόσους αιώνες, ότι είχε υποδουλωθεί μόνο το σώμα τους και όχι η ψυχή τους. Πλημμυρισμένοι από ασυγκράτητη ορμή, έσπασαν τα δεσμά τους και ξεχύθηκαν ενάντια στους κατακτητές. Εκείνο που έχει σημασία για μας σήμερα είναι να εντοπίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε το μήνυμα, το νόημα της θυσίας εκείνης.

 Μετά από 203 χρόνια, τι είναι το ’21;

 Είναι η ιστορική στιγμή, που μας θυμίζει το Χρέος και την Ευθύνη της Λευτεριάς. Και όπως λέει ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς:

    «Αυτό το λόγο θα σας πω, Δεν έχω άλλο κανένα,

    Μεθύστε με τα’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα».

 Συνεχίζει μαθητής Θανάσης Καραγεώργου με το ποίημα του Κωστή Παλαμά ΕΜΠΡΟΣ.

Η προσπάθεια των πνευματικών ανθρώπων στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας για τη διατήρηση της θρησκείας και της γλώσσας και την αφύπνιση της εθνικής συνείδησης, συνέβαλε σημαντικά στην προετοιμασία της Επανάστασης. Αυτό το αγωνιστικό πνεύμα για την ελευθερία τόνιζε περισσότερο από όλους ο Ρήγας Φεραίος όταν έψελνε το «Θούριο».

 Ο Θούριος του Ρήγα (Βίντεο) Ενώ παίζει το βίντεο ακούγονται τα λόγια  Για να πιάσει όμως ο σπόρος που έριξε ο Ρήγας και να ξεσπάσει η Επανάσταση χρειαζόταν ένας κινητήριος μοχλός. Έτσι το 1814, τρεις Έλληνες, ο Σκουφάς, ο Ξάνθος και ο Τσακάλωφ στην Οδησσό της Νότιας Ρωσίας ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία με σκοπό την προετοιμασία της Επανάστασης των υπόδουλων. Με τον καιρό όλο και αυξάνονται τα μέλη της Φιλικής, όλο και μέστωνε η ιδέα στο υπόδουλο Γένος, ότι η μέρα του ξεσηκωμού πλησίαζε. Τα προσερχόμενα μέλη έδιναν όρκο ιερό στο Ευαγγέλιο για πίστη και αφοσίωση στην πατρίδα.

 Η μαθήτρια Βαϊοπούλου Βικτωρία διαβάζει: «Ο όρκος των Φιλικών».

 Η χορωδία τραγουδά «Το κρυφό σχολειό».

Η Επανάσταση ξεκίνησε από τη Μολδοβλαχία, όπου ο Υψηλάντης με τους Ιερολοχίτες του και η ηρωική πτώση τους στο Δραγατσάνι, συγκλόνισε τον Ελληνισμό απ’ άκρη σ’ άκρη. Η μάχη στο Δραγατσάνι έμεινε παροιμιώδης και κινητήρια δύναμη για τον ξεσηκωμό της Πελοποννήσου που ξέσπασε με το σύνθημα:  «Τούρκος μη μείνει στο Μοριά μήτε στον κόσμο όλον».

 Η μαθήτρια Κεραμιώτη Νάνσυ διαβάζει: Η ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα.

 Το όνομα Έλληνες, που ακόμα και αυτό, οι Τούρκοι θέλανε να το στερήσουνε από το σκλαβωμένο μας Γένος, δεν το λησμόνησε η συνείδηση των απλών ανθρώπων. Έγινε γι’ αυτό σύμβολο δύναμης και λεβεντιάς. Ήταν κλεφταρματολοί, «η μαγιά της Λευτεριάς» όπως λέει ο Μακρυγιάννης. Τα λόγια του Κολοκοτρώνη είναι και σήμερα επίκαιρα “Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε και, διά να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την φρόνιμον ελευθερία”. Τίποτα στη ζωή δεν μας χαρίζετε. θα χρειαστεί να παλέψετε για να ζήσετε.

  Χορευτικό: Παιδιά της Σαμαρίνας.

 Ο απόηχος όλων αυτών των μηνυμάτων, εκφράστηκε στους ηρωικούς αγώνες του Σουλίου, κατά του Αλή-Πασά. Οι Σουλιώτες πολλές φορές αμύνθηκαν ενάντια στις λυσσαλέες αλλεπάλληλες επιθέσεις του Αλή-Πασά. Σ’ αυτούς τους αμυντικούς αγώνες αξιοθαύμαστη και δυναμική ήταν η συμμετοχή των γυναικών του Σουλίου. Οι Σουλιώτισσες με το χορό του Ζαλόγγου σφράγισαν τον αγώνα τους. Όταν το 1803 ο Αλή- Πασάς πήρε το Σούλι με προδοσία, προτίμησαν να πέσουν στο γκρεμό, αφού πρώτα έριξαν τα παιδιά τους, παρά να πέσουν ντροπιασμένες στα χέρια του Αλή.

 Απαγγέλλει η μαθήτρια Ευαγγελία Κωτούλα το Ποίημα: «Η Ελλάδα και ο κόσμος» του Βίλχελμ Μύλερ.

 Συνεχίζει το χορευτικό μας με τον Καλαματιανό.

 Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η Επανάσταση αμέσως έδωσαν το αγωνιστικό παρόν τα νησιά. Οι καπεταναίοι τους αμέσως διέθεταν τα πλοία τους στον αγώνα για την ελευθερία. Τα μικρά πλοία χρησιμοποιούνταν για να πυρποληθούν οι Τουρκικές φρεγάτες. Έτσι ο Κανάρης ανατίναξε την τουρκική ναυαρχίδα στο λι9μάνι της Χίου, για να εκδικηθεί την καταστροφή της. Άλλες μορφές που έδρασαν στον αγώνα στη θάλασσα είναι: ο Ανδρέας Μιαούλης, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους. Στη στεριά τα πολεμικά γεγονότα είναι άπειρα. Μια σειρά από ηρωικές μορφές έδρασαν, όπως του Ανδρούτσου στη Γραβιά, του Κολοκοτρώνη στην Τριπολιτσά και στα Δερβενάκια μαζί με το Νικηταρά, του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι, του Καραϊσκάκη στην Ακρόπολη και στο Φάληρο. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

 Βίντεο: Η μάχη στα Δερβενάκια.

«Είμαστε στο εμείς…», απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη από τη μαθήτρια Ιωάννα Μάνια.

 Στη Στερεά Ελλάδα ο αγώνας εντοπίζεται κυρίως στο Μεσολόγγι. Η πολιορκία του από τον Κιουταχή είναι σκληρή. Οι Μεσολογγίτες πολιορκημένοι από την πείνα και τη δίψα, ελεύθεροι όμως στην ψυχή, αποφασίζουν το 1826 τη θρυλική τους έξοδο από το Μεσολόγγι και αναδεικνύονται ταυτόχρονα σε πανανθρώπινα ηθικά σύμβολα. Οι Μεσολογγίτες με το άφθαστο ηθικό μεγαλείο των Ελεύθερων Πολιορκημένων, έδωσαν την αποστομωτική απάντηση σε κείνους που θέλησαν να τους υποτάξουν και να τους στερήσουν τη Λευτεριά. Των Ελεύθερων Πολιορκημένων, που αποστρέφουν τα μάτια τους από τις χαρές της ζωής και αγωνίζονται για να μείνουν ελεύθεροι.

 Αγαπητοί μαθητές/τριες η ηθική ελευθερία θριαμβεύει πάνω στην ανάγκη και τη βία. κάθε φορά που επαναστατείτε να ξέρετε τον λόγο για τον οποίο το κάνετε, όπως έκαναν οι Έλληνες που επαναστάτησαν το 1821. Μόνο έτσι θα αποτινάξετε κάθε ζυγό που σας απειλεί. Μάθετε πάνω απ’ όλα να σέβεστε τον άλλον και είναι βέβαιο ότι θα κερδίσετε σιγά-σιγά το σεβασμό του. Εκτιμήστε αυτόν που με ενδιαφέρον και αγάπη είναι δίπλα σας. Αναζητήστε για κάτι που δεν πάει καλά πρώτα τις ευθύνες σε σας τους ίδιους και ύστερα στους άλλους. Μόνο έτσι θα γίνετε καλύτεροι. Μη φοβάστε το μέλλον. Εσείς είστε το μέλλον. Όπλα σας ας είναι η γνώση, το ήθος και η αξιοπρέπεια.

 Ακολουθεί το βίντεο: Η έξοδος του Μεσολογγίου.

Ακούγεται το τραγούδι από τη χορωδία «Ελεύθεροι πολιορκημένοι».

Η Επανάσταση ποτισμένη με το αίμα των αγωνιστών ξεθαρρεύει, θεριεύει και φουντώνει σιγά-σιγά. Ο αγώνας άλλαξε πολλές φορές μορφή. Άλλοτε φαινόταν πως θα έχει αίσιο τέλος και άλλοτε πως όλα έχουν χαθεί. Δεν ήταν όμως δυνατόν να πάνε χαμένες τόσες θυσίες και τόσο αίμα. Καρποφόρησαν και δημιούργησαν ένα καινούριο- έστω και μικρό - ελληνικό κράτος. Κι όταν τελείωσε, η Ελλάδα ήταν λεύτερη. Λεύτερη με το αίμα των παιδιών της. Κι όχι ολόκληρη. Μέχρι τη Στερεά Ελλάδα φύσηξε ο λεύτερος αγέρας. Θα χρειαστούν κι άλλοι πεισματωμένοι αγώνες κι άλλο αίμα όπως το ολοκαύτωμα της μονής Αρκαδίου κατά τη διάρκεια της Κρητικής Επανάστασης 1866-1869,ο ατυχής πόλεμος του 1897, οι βαλκανικοί πόλεμοι το 1912-13, ο Α΄ και ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος για να δει το φως της λευτεριάς κι η πιο απόκρυφη γωνιά ελληνικής γης.

 «Δεν σε φοβάμαι» τραγούδι από τη χορωδία.

 Το Χορευτικό μας ξεσηκώνει, όλα τα παιδιά χτυπάνε παλαμάκια « Έχε γεια Παναγιά».

 Το αίμα των Ελλήνων! Όλων των Ελλήνων, όχι μόνο των επωνύμων, που αναφέραμε προηγουμένως. Των Ελλήνων, των χιλιάδων ανωνύμων που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Αυτών που ίσως πιο πολύ ακόμα και από του επώνυμους χωρίς τίτλους και παράσημα από την Ιστορία, αγωνίστηκαν γι’ αυτό το δέντρο:  τη λευτεριά όπως είπε και ο Ν. Καζατζάκης στον πρόλογο του καπετάν Μιχάλη: Το ελληνικό γένος αν σώθηκε ως τα σήμερα, αν επέζησε ύστερα από τόσους εχτρούς - εξωτερικούς κι εσωτερικούς, προπάντων εσωτερικούς - ύστερα από τόσους αιώνες κακομοιριά, σκλαβιά και πείνα, το χρωστάει όχι στη λογική - θυμηθείτε τους τρεις εμποράκους που ίδρυσαν τη Φιλική Εταιρεία, θυμηθείτε το '21 το χρωστάει στο θάμα. Στην ακοίμητη σπίθα που καίει μέσα στα σωθικά της Ελλάδας.»

 Στην κρίση που περνάει η χώρα μας, υπάρχει ελπίδα και η ελπίδα βρίσκεται σε αυτά τα παιδιά, αυτά θ’ αποτελέσουν το μέλλον της κοινωνίας μας. Για το λόγο αυτό χρειαζόμαστε μεγαλύτερη υπομονή, καλύτερη αφοσίωση στο καθήκον μας, γιατί παρόλο που χάνονται οι ελπίδες μας, παρόλο που ματαιώνονται οι προσδοκίες μας, μειώνονται τα κίνητρά μας κανένας δεν μπορεί να αλλάξει την πίστη μας ότι μόνο εμείς μπορούμε ακόμα να πλάσουμε συνειδήσεις, να βοηθήσουμε τα παιδιά να αποκτήσουν όχι μόνο γνώσεις αλλά και ήθος, αξίες και ιδανικά. Εμείς μπορούμε να εμπνεύσουμε τους μαθητές/τριές μας για μια καλύτερη πατρίδα απ’ αυτή που τους παραδίδουμε, να τους εμπνεύσουμε για μια καλύτερη κοινωνία. Ας γονατίσουμε ευλαβικά κι ας προσκυνήσουμε το αίμα και τη θυσία των ηρώων. Ας υπερασπίσουμε και πάλι αξίες, όπως: η δημοκρατία, η αλληλεγγύη, η ανιδιοτέλεια, η φιλοπατρία, ο σεβασμός στην παράδοση, η αγάπη για την ελευθερία και τον συνάνθρωπο. Έτσι μόνο θα αντισταθούμε και θα οικοδομήσουμε ένα μέλλον με Ειρήνη και Κοινωνική Δικαιοσύνη για τις γενιές που έρχονται γιατί «όποιος για το δίκιο δεν παλεύει θα ζει και θα πεθαίνει σαν ραγιάς»!!!

 Ζήτω η 25 Μαρτίου.
Ζήτω οι αγώνες των προγόνων μας για την ελευθερία
Ζήτω οι αγώνες των λαών για την ειρήνη και τη συνεργασία.

 Όλοι όρθιοι Προσοχή!!!

 Απ τα κόκκαλα βγαλμένη.

 ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ.

 Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές/μαθητριες.

 Χρονικό-παρουσίαση: Βασιλεία Μπουκουράκη, Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου.

 Χορωδία: Παρασκευή Αδάμου, Άννα Ζησοπούλου, Ευφραιμία Βαμπούλα, Ιωάννα Μάνια, Εύα Μόκα, Ντορίσα Ντέντα, Παναβίγια, Θωμαή Παπαγιάννη, Ευαγγελία Πλιάτσικα, Δανάη Σαρακατσάνου, Μυρσίνη Σιακαβάρα, Λουκία Τρίμμη, Παναγιώτα Τσακίρη, Βιργινία Τσιλιώνη, Βασιλική Τσιορλίδα, Εύα Χανίκα.

 Θεατρική ομάδα: Νίκος Βαϊόπουλος, Ευφραιμία Βαμπούλα, Ρένια Ζιώζια, Θανάσης Καραγεώργος, Παναγιώτα Καραγεώργου, Ιωάννα Μάνια, Ντορίσα Ντέντα, Λουκία Τρίμμη, Τούρκοι: Δημήτρης Μαχιάς, Βαγγέλης Κωτούλας, Χρίστος Καλαμάρας, Βυζαντινοί: Κωνσταντίνος Αλέκου, Θεόφιλος Ρούβαλης, Θέμης Τσιόγκας.

 Χορευτικό: Βικτώρια Βαϊοπούλου, Νίκος Βαϊόπουλος Ευφραιμία Βαμπούλα, Ρένια Ζιώζια, Νάνσυ Κεραμιώτη, Ευαγγελία Κωτούλα, Ιωάννα Μάνια, Θανάσης Καραγεώργος, Παναγιώτα Καραγεώργου, Ντορίσα Ντέντα.

 Ήχος: Αδαμάντιος Κουτσογιάννης.

 Και στις Υπεύθυνες καθηγήτριες: Αναστασία Βούλγαρη, Βάνα Ζιάκα, Γεωργία Μπακατσή.

 

Θα μας βρείτε και στα κοινωνικά δίκτυα: