Γράφει ο Δημήτρης Παπακώστας
Στη δημόσια σφαίρα κάθε αντίλογος και αντίθετη άποψη είναι ζωογόνος, ένδειξη ζωτικότητας και προβληματισμού σε κοινότητα, την ενορία, στον τόπο μας.
Βέβαια τίθενται όρια στην εκφορά του λόγου εκάστου, στα σχήματα γραπτού λόγου από την κοινή λογική, τον σεβασμό ιερών και οσίων, της παράδοσης και της αξιοπρέπειας του άλλου.
@ Χωρίς διάθεση για αιχμές ή αντιδικίες με γράφοντες, με απόλυτο σεβασμό στις ιδέες και πιστεύω τους, κρίνω σκόπιμο να εκθέσω δικές μου σκέψεις προς αποκατάσταση αλήθειας και πραγμάτων:
1. Όταν εμείς όντας μαθητές -φοιτητές (δεκαετίες 1970- 1980) οργανώναμε πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε Αύγουστο - και σε περίοδο νηστείας, στον περίβολο του Ναού Αγίου Δημητρίου, ο αείμνηστος Παπα-Σίμος ενέκρινε να παίρνει ρεύμα ο Σύλλογος Αθήνας από τον ναό, καρέκλες κα, διευκόλυνε την όλη οργάνωση.
Πάντα το ΔΣ έδινε τον οβολό του υπέρ των εξόδων ενορίας μας.
2. Οι μουσικοί έπαιζαν παραδοσιακά τραγούδια και οι νέοι ξεφαντώνανε μαζί με πιο ώριμους πατριώτες.
Κέφι, χορός, αγκαλιές, ποτό, ερωτική διάθεση, αγάπη και χαρά!
3. Ουδέποτε τέθηκε ζήτημα προσβολής του ιερού χώρου, είτε στον Αη Δημήτρη, είτε Παναγία Επισκοπή ή Αγιά Σωτήρα.
^ Η Κοινότητα και η Ενορία από πάππου προς πάππο υπήρξαν αδιαίρετα και αλληλένδετα. Έτσι παραμένουν υπό την ευλογία Μητροπολίτη μας και ιερέων.
^ Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος ένωνε γενιές, παλιά έθιμα και παράδοση με νέες τάσεις και εξέλιξη μορφών διασκέδασης.
4. Όταν οι παλιοί νέοι ωριμάζουμε [65 και 70 άνω] - μην λησμονούμε τί εμείς κάναμε, πως λειτουργούσαμε στα νιάτα μας.
• Μην θεωρούμε ότι σήμερα τάχα όλα διασύρονται, πως δήθεν χάνονται οι παλιές καλές σταθερές, ότι το «ξενόφερτο» επικρατεί στους χορούς νέων και η νεολαία « δουλική και υποτακτική» (sic).
Τα περί «πνευματικού κατήφορου και άθλιες καρικατούρες…»: απορριπτέα!
Οι “κρίσεις πανικού”... βλάπτουν!
^ Φοβερές άδικες, βαρύτατες εκφράσεις, παντελώς εκτός τόπου και εποχής, άστοχες & εν πολλοίς απαξιωτικές για οργανωτές εθελοντές και νέα γενιά.
^ Οι Σύλλογοι, τα ενοριακά συμβούλια δίνουν ανιδιοτελώς τον καλύτερο εαυτό τους. Αυτό εισπράττει η μεγάλη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου μας.
5. Το καλοκαίρι (από Αγίου Κωνσταντίνου 21 Μαΐου ως 8 Σεπτεμβρίου) η ορεινή πατρίδα ζωντανεύει, γίνεται πιο φωτεινή και γελαστή, δυναμώνει η πίστη στο μέλλον και νικιέται η μελαγχολία, η κατάθλιψη. Αξίζει να ξανα-ζεις εκεί!
••• Ο Αύγουστος είναι ο... “μήνας - απινιδωτής”, που ανατάσσει ψυχισμό!
^ Καταπληκτικά τα πανηγύρια και εφέτος: Αη Λιά (19–20/7), Αγιάς Σωτήρα (6/8), πάρτυ νεολαίας στο Γυμνάσιο (11/8), Γιορτή Πλαστού (πίτα με χόρτα και μυζήθρα-12/8).
Το ίδιο αναμένεται και για το μεγάλο ημερήσιο ενοριακό πανηγύρι στις 8 Σεπτεμβρίου, στον οικότοπο της Επισκοπής - κοιλάδα Αχελώου ποταμού!
@ Γράφει με θαυμαστό τρόπο και σοφία ο κ Εμμανουήλ Βαρβούνης, Καθηγητής Λαογραφίας - Κοσμήτορας Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών ΔΠ Θράκης:
«Οι παλιότερες εθιμοταξίες συνυπάρχουν αρμονικά με τις νεώτερες εθιμικές επιλογές... ο σύγχρονος Δεκαπενταύγουστος συνδυάζεται με την επιστροφή στον γενέθλιο τόπο…
Περνάμε από την ιερότητα στην κοινωνικότητα και από την λατρευτική στην ψυχαγωγική υπόσταση...
παράλληλα ο σύγχρονος ελληνικός λαϊκός εορτασμός σχετίζεται όλο και περισσότερο με τα τοπικά πανηγύρια, που γίνονται κάποτε χωρίς θρησκευτική αφετηρία, με τη μορφή εορτών τοπικών αυθεντικών προϊόντων, εκδηλώσεων λαογραφικών συλλόγων, εθελοντών, νεολαίας».
• Φίλοι Όλοι! Φιλτάτη η Πατρίδα!
^ Τα Θεσσαλικά Βραγκιανά: πρωτοπόρα...
Δημήτρης Παπακώστας 21-Αυγούστου -25
