Ο Σύλλογος Ελλήνων Ολυμπιονικών έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2013 στο Ολυμπιακό Χωριό, στις Αχαρνές.
Οι Ολυμπιονίκες μας πρόσφεραν στους παρευρισκόμενους συγκινήσεις - όπως το κάνουν πάντα! - με τις αθλητικές επιδείξεις ενόργανης και ρυθμικής γυμναστικής, πάλης, δοκό ισορροπίας, ....
Στην εκδήλωση τιμήθηκαν Ολυμπιονίκες που μας χάρισαν και μας χαρίζουν αλησμόνητες στιγμές και εθνική υπερηφάνεια με τις επιδόσεις τους στους Ολυμπιακούς, σε παγκόσμιους, ευρωπαϊκούς αγώνες και κάθε φορά 
που έχουμε την ευκαιρία να τους παρακολουθούμε είτε από κοντά, είτε μέσω της τηλεόρασης.
Επίσης βραβεύτηκαν φορείς που έχουν συνδράμει στα προγράμματα του Συλλόγου Ελλήνων Ολυμπιονικών που έχουν σκοπό την προαγωγή του αθλητισμού, του πολιτισμού και της υγείας.
Στην εκδήλωση αυτή, ο Σύλλογος Ελλήνων Ολυμπιονικών απέδειξε ότι οι Ολυμπιονίκες μας δεν περιορίζονται μόνο στον αθλητικό στίβο, στα αγωνίσματά τους. Ξέρουν να τιμούν και ανθρώπους που πρόσφεραν σε άλλους στίβους και άλλα πεδία, και το απέδειξαν τιμώντας τον Νίκο Τασιάκο, τον τελευταίο επιζώντα του υποβρυχίου Παπανικολής. Η πρωτοβουλία αυτή ήταν ιδιαίτερα συγκινητική για όλους τους παρευρισκόμενους.
98 χρονών σήμερα ο Νίκος Τασιάκος, ακμαιότατος μας διηγείται «στιγμιότυπα» από τη ζωή του που τα άκουγαν με ενδιαφέρον και παιδιά 10 -15 χρονών.
.....
- Παρ’ ότι ήμουν ορεινός, όταν περνούσα από περιοδεύον ζήτησα να πάω στο ναυτικό και μετά από ένα πρόχειρο τεστ με έστειλαν στο ναυτικό.
- Από που είσαι; με ρώτησε ο αξιωματικός.
- Από τη Δρακότρυπα Καρδίτσας
- Που είναι αυτό το χωριό; Έχει θάλασσα;
- Δεν έχει θάλασσα, είναι ένα ορεινό χωριό στη Νότια Πίνδο.
Τότε με ρώτησε ο αξιωματικός να του πω τι δουλειά κάνει ο θερμαστής, αυτό ήταν το τεστ που σας είπα πριν.
- Τροφοδοτεί τη μηχανή με κάρβουνο, του απάντησα.
Με αυτή την απάντηση βρέθηκα τον Απρίλιο του 36 (1936) στο Ναυτικό και με στείλανε στη σχολή τορπιλών και ναρκών. Όταν τελείωσε η εκπαίδευση στη σχολή, έκανα υπεύθυνη δήλωση ότι επιθυμώ να πάω στα υποβρύχια. Υπηρέτησα στον Νηρέα, μετά στον Πρωτέα και από εκεί στον Παπανικολή.
....
Το 1939 δήλωσε να καταταγεί ως εθελοντής στα υποβρύχια και εκεί τον βρήκε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.
Μας μίλησε με υπερηφάνεια που υπηρέτησε με τον κυβερνήτη του «Παπανικολής» τον Μιλτιάδη Ιατρίδη ή Μίλτων Ιατρίδη
Δεν θελήσαμε να απασχολήσουμε πολύ τον κ. Νίκο, αν και ο ίδιος είχε τη διάθεση να μας διηγηθεί τα πολεμικά κατορθώματα του αλλά και τη ζωή του στο εμπορικό ναυτικό όπου είχε την ευκαιρία να «οργώσει» τις θάλασσες όλου του κόσμου! Ο ίδιος στις διηγήσεις του όταν αναφέρονταν στις «περιπέτειες» του πολέμου και στο εμπορικό ναυτικό πάντα έλεγε: Πήγαμε, κάναμε, φτιάξαμε, τιμώντας τους συναγωνιστές του και συνοδοιπόρους στα μακρινά ταξίδια του.
Τον ευχαριστούμε, τον ευγνωμονούμε, - μαζί με όλους εκείνους που μας χάρισαν την ελευθερία μας - και νιώθουμε τυχεροί που τον γνωρίσαμε.
