Ρίχνοντας μια ματιά στην Ιστορία του Βυζαντίου, μαθαίνουμε ότι από το 650 έως το
Ήταν λαός νομαδικός και ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και διάλεγαν κυρίως ορεινά μέρη και περάσματα όπου και εγκαθίσταντο και ταυτόχρονα έκαναν και ληστρικές επιθέσεις στα καραβάνια που μετακινούνταν από τα δυτικά προς το Βυζάντιο (Εγνατία οδός κ.λπ).
Ήταν άνθρωποι σκληροτράχηλοι αλλά, δεν είχαν ανεπτυγμένο το εθνικό και το θρησκευτικό αίσθημα και γι αυτό με τα χρόνια επηρεάσθηκαν από τους ντόπιους, ασπάσθηκαν τη θρησκεία, τις συνήθειες και τη γλώσσα τους και τελικά εξελληνίστηκαν.
Μια μικρή λεπτομέρεια είναι το ότι είχαν εξοικειωθεί τόσο πολύ με το νερό ώστε μπορούσαν να μείνουν για ώρες μέσα σ’ αυτό (ποτάμια) χρησιμοποιώντας καλάμια για την αναπνοή τους.
Έδωσαν τις δικές τους ονομασίες στα μέρη που έμειναν, ονομασίες που έμειναν μέχρι τις μέρες μας.
Το Ανθηρό επίσημα μέχρι το 1930 λεγόταν Μπουκοβίτσα που ήταν σύνθετη ονομασία από το Μπούκα (είσοδος) και το βίτσα, που σήμαινε κάτι γεμάτο ή κάτι λεπτό. Εδώ η ανάλυση της λέξης διχάζει τους ιστορικούς.
Τοπωνύμια στην περιοχή μας που έμειναν μέχρι τις μέρες μας ήταν πάρα πολλά, π. χ. το Γλογοβίτσα (Θερινό), για το οποίο δεν βρήκα από πού προέρχεται. Η Μοτσιάρα, που σημαίνει στάσιμο νερό, είναι τοποθεσία, μετά τον Άγιο Μηνά προς Θερινό.
Γλογόβιτσα είναι και η δεύτερη ονομασία του Βουλγάρικου Μοναστηριού στο Άγιο Όρος και υπάρχει και πόλη στα σύνορα Βουλγαρίας - Σερβίας με την ίδια ονομασία.
Εκατοντάδες βέβαια είναι οι σλάβικες ονομασίες που άλλαξαν με προεδρικά διατάγματα τα τελευταία 100 χρόνια, αλλά και άλλες που παραμένουν μέχρι σήμερα όπως Στεμνίτσα - Γρανίτσα - Βίτσα (Ιωαννίνων) Βοστίτσα (Αίγιο) κ. ο. κ.
Παραθέτω μερικά ΦΕΚ με τα οποία άλλαξαν ορισμένες ονομασίες τοπωνυμιών.
Με το ΦΕΚ 126Α 2-4-1883 η Μπουκοβίτσα του Ν. Τρικάλων προσαρτάται στο Δήμο Αργιθέας με έδρα τα Κουμπουριανά.
Με το ΦΕΚ 261Α 31-8-1912 αποσπάται από το Δήμο Αργιθέας και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Μπουκοβίτσης και με
το ΦΕΚ 251Α 24-7-1930 μετονομάζεται σε Ανθηρό.
Επίσης, τότε άλλαξαν ονομασία οι κοινότητες: Σελιπιανών σε Καταφύλλι και το Κουπλέσι σε Φουντωτό καθώς και οι οικισμοί: Μολεντζικό σε Καλή-Κώμη και Μαρτιντζικό σε Ελληνικά.
Για περισσότερες πληροφορίες ας ανατρέξει κανείς σε ιστορικές πηγές και στο Ιντερνέτ, όπου μπορεί να ενημερωθεί και να πλουτίσει τις γνώσεις του.
Με αυτό το μικρό κείμενο απλώς προσπαθώ να σας δώσω την αφορμή!!!
Βασίλης Τσιούμας
