Γράφει ο Βασίλης Τσιούμας Αγαπητό, katafylli.gr
Ίσως με το άρθρο μου «ΑΡΓΙΘΕΑ και ΑΝΑΠΤΥΞΗ» δημιουργήθηκαν εντυπώσεις, που ειλικρινά δεν θα ήθελα. Σας παρακαλώ να δημοσιεύσετε στην ίδια θέση - με το προηγούμενο - το σημερινό μου άρθρο.
Κατ’ αρχήν την ημερίδα και την κάθε προσπάθεια για προκοπή του τόπου μας τη βλέπω θετικά όπως άλλωστε όλοι μας και μακάρι αυτή η ημερίδα, να δώσει θετικά αποτελέσματα για τους Αργιθεάτες.
Σκοπός μου ήταν και είναι να βάλω θέματα και ζητήματα προς προβληματισμό όλων μας και συζήτηση μεταξύ μας μέχρι να γίνει η ημερίδα αλλά και να υπάρξουν αντικείμενα τοποθέτησης και συζήτησης κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων σ’ αυτήν.
Προσωπικά είμαι από εκείνους που δούλεψαν όσο βέβαια είχα τη δυνατότητα για την προβολή της περιοχής, μεγάλωσα στο χωριό και το επισκέπτομαι κατά τακτά χρονικά διαστήματα, κυρίως τότε που δεν έχει παραθεριστές αλλά μόνο μόνιμους κατοίκους, δηλαδή Μάρτιο - Μάιο - Σεπτέμβριο - Οκτώβριο κ.λπ.
Βιώνω λοιπόν μια πραγματικότητα σε άλλες εποχές του χρόνου και όχι τους μήνες που είναι πολύς κόσμος και όλα φαίνονται ωραία και εύκολα.
Θεωρώντας λοιπόν ότι γνώρισα τη ζωή στο χωριό τα χρόνια εκείνα αλλά βλέποντας και το σήμερα, θέλω να σας υπενθυμίσω στη συνέχεια δραστηριότητες της ζωής των Αργιθεατών που σήμερα για πολλούς λόγους δεν υπάρχει σχεδόν καμία και πιστεύω πως πολλές από αυτές θα μπορούσαν ξανά να «αναβιώσουν», αν δοθούν τα κατάλληλα μέσα και ευκαιρίες στους κατοίκους της Αργιθέας.
Κάποτε στην Αργιθέα είχαμε κτηνοτροφία. Κατσίκες, χοιρινά και πρόβατα που γεννούσαν δυο φορές το χρόνο.
Κάποτε στην Αργιθέα γινόταν παραγωγή κα συσκευασία γιαουρτιού σε κεσεδάκια.
Κάποτε στην Αργιθέα είχαμε τυροκομείο και γαλατάδες που συγκέντρωναν το γάλα.
Κάποτε στην Αργιθέα είχαμε κτηνοτροφία και πουλούσαμε από το Πάσχα μέχρι τον Οκτώβριο αρνιά - κατσίκια στους εμπόρους του κάμπου.
Κάποτε στην Αργιθέα είχαμε παραγωγή από τριφύλλι και βίκο για τα ζωντανά.
Κάποτε στην Αργιθέα υπήρχε κρεοπωλείο που πουλούσε κρέας.
Κάποτε στην Αργιθέα γινόταν εμπόριο ρίγανης, τσαγιού και μελισσοβότανου.
Κάποτε από την Αργιθέα στέλναμε καυσόξυλα στον κάμπο.
Κάποτε στην Αργιθέα είχαμε μικρές βιοτεχνίες (υποτυπώδεις) ξύλου.
Κάποτε κουβαλούσαμε τυρί από την Αργιθέα στην Αθήνα.
Κάποτε στην Αργιθέα είχαμε νερόμυλους και αλέθαμε έστω καλαμπόκι και το κάναμε ψωμί.
Σήμερα υπάρχει κάτι απ αυτά;
Αντικαταστάθηκαν με κάτι άλλο;
Η απάντηση είναι όχι!!!
Μήπως μερικές από αυτές τις δραστηριότητες θα μπορούσαμε να τις επαναφέρουμε ή να δημιουργήσουμε νέες σε συνδυασμό με τα άλλα πλεονεκτήματα της περιοχής, όπως το ανάγλυφο του τοπίου, τα μοναστήρια, τις περιοχές φυσικού κάλλους;
Ανάπτυξη δηλαδή του τουρισμού που θα συνδέεται με άλλες δράσεις και παρεμφερείς δραστηριότητες. Τότε θα μπορούσαμε πραγματικά να μιλάμε για ανάπτυξη στην Αργιθέα.
Οι Αργιθεάτες ήμασταν και είμαστε δημιουργικοί άνθρωποι και αυτό αποδεικνύεται από την καθημερινή παρουσία μας στα μέρη όπου ζούμε σήμερα.
Βασίλης Τσιούμας
Δημότης Αργιθέας
