Γέφυρα Κοράκου: 64 χρόνια από την ανατίναξή της

 Επί τη επετείω της ανατίναξης της Γέφυρας Κοράκου, 28 Μαρτίου 1949, ανασύρουμε και αναδημοσιεύουμε την εισήγηση του κ. Μενέλαου Νικ. Παπαδημητρίου, που έκανε στην 4η Επιστημονική Ημερίδα του Κέντρου Μελετης Πέτρινων Γεφυριών (ΚΕ.ΜΕ.ΠΕ.Γ.) στη Στοά Βιβλίου στις 27/11/2010. 

 Θέμα:Το γεφύρι του Κοράκου στον Αχελώο 434 χρόνια επικοινωνώντας τη Θεσσαλία με την Ήπειρο (Αργιθέα Καρδίτσας - Ραδοβύζια Άρτας).

  Εισηγητής: Μενέλαος Νικ. Παπαδημητρίου, Δικηγόρος Αθηνών, λαογράφος, ποιητής και συγγραφέας.

 (Η εργασία σε συνεργασία με Κώστα Αλ. Γραμμένο, φιλόλογο - Καθηγητή ΚΠΕ Μουζακίου Καρδίτσας - συγγραφέα).

Στα Πέντε Αδέρφια όποιος
διαβεί και πάει στη Βριστενίτσα
και ιδεί το χάσμα, τον γκρεμό, το Κορακογιοφύρι,
το ρέμα τ’ Ασπροπόταμου λαβούρα θα τον πιάσει.
Στα Πέντε Αδέρφια όποιος διαβεί σ’ όποιο νυχτώσει σπίτι,
φτωχό καλύβι αχέρινο, χαγιάτι σανιδένιο,
από τσοπάνο σε παιδί κι από παιδί σε γέρο
τα περασμένα θα του λέν κι όλο και για το Σέλτσο.……………………………………………………….

 Η Γέφυρα ΚΟΡΑΚΟΥ

 Στα πόδια του Φέλλου Πετρωτού (Λιασκόβου) Αργιθέας Καρδίτσας, στο συνοικισμό Συκιάς - θέση Πυργάκι ή Σκαλούλα κοντά στα Ξερικούλια και στα πόδια του Κοκκινόλακου των Πηγών (Βρεσθενίτσας) Άρτας (Φράξος - πλαγιά Τσολάκη) όπου ο Αχελώος ή Άσπρος ή Ασπροπόταμος χωρίζει τους δυό νομούς χτίσθηκε το 1514-1515 η περίφημη μονότοξη πέτρινη καμάρα «Η Γέφυρα του Κοράκου» ή «το Κορακογιοφύρι» ή ποιητικά «του Κόρακα το διόφυρο» ή «του Άσπρου το γιοφύρι».

 Έζησε για 434 χρόνια αντέχοντας σε σεισμούς και μανιασμένες κατεβασιές του Άσπρου και έπεσε κι αυτή θύμα του εμφυλίου στις 28 Μαρτίου του 1949 (ανατινάχθηκε από αντάρτες της ΙΙ Μεραρχίας του καπετάν Διαμαντή σε μια από τις φονικότερες μάχες - κατά τα αρχεία του Στρατού - προκειμένου να αποκοπεί ο Στρατός προς τη μεριά της Άρτας και να μην τους ακολουθήσει στο πέρασμά τους για Αργιθέα και να σωθεί ο κύριος όγκος των δυνάμεων της Ι και ΙΙ Μεραρχίας του Δ.Σ.Ε υπό τους Καπετάν Γιώτη - Χαρίλαος Φλωράκης και Καπετάν Διαμαντή - Γιάννης Αλεξάνδρου).

 Αρχείο Μενέλαου Παπαδημητρίου

 Χτίσθηκε από το Μητροπολίτη των γεφυριών Βησσαρίωνα το Β΄ μητροπολίτη Λάρισας που δεν τον ενδιέφερε η υστεροφημία για αυτό και δεν έβαλε το όνομά του ως χορηγός παρά την ονόμασε «του Κοράκου» λόγω του ύψους της και «επειδή την ημέρα των εγκαινίων σταθείς εις το μέσον της γέφυρας και ερωτών πως με βλέπετε, οι μαστόροι του απήντησαν: σαν κόρακα, αυτός τους είπε: έ τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της» απευθυνόμενος δε προς τους συναχθέντας κατοίκους της Βρεσθενίτσας (ήταν τότε που η περιφέρεια της Μητρόπολης Λάρισας έφτανε μέχρι τον τέως Δήμο Ηρακλείας Άρτας) τους είπε:

 «Πάντοτε να προσέχετε το γιοφύρι, να επιδιορθώνετε τη φθορά του. Καθόλου δεν θέλω από τα έσοδα της εκκλησίας σας στη Μητρόπολή μου. Πάντοτε θα ’μαι κοντά σας και θα σας προστατεύω…».

 Μετά από προσωπικές μου μετρήσεις (σε ότι απόμεινε στις 3/8/2007) και παρατηρήσεις - δεν είμαι και ο ειδικός - έχω να σας παρουσιάσω τα εξής στοιχεία, μερικά από τα οποία τα ανέφερα και στο Ιστορικό Συνέδριο του Λεοντίτου:

 Ένταξη γεφυριού στο χώρο.

 ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

 ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

 ΑΝΟΙΓΜΑ ΒΑΣΗΣ (από πόδι σε πόδι) 49,50 μέτρα με την παρατήρηση ότι από τη μεριά της Αργιθέας η έναρξη της εσωτερικής πέτρινης στεφάνης της γέφυρας ήταν κατά 2,5-3 μέτρα προς τα μέσα.

 ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝ ΤΜΗΜΑ - ΠΟΔΙ της Γέφυρας προς Συκιά.

 ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝ ΤΜΗΜΑ-ΠΟΔΙ της Γέφυρας προς Πηγές.

 ΜΗΚΟΣ ΝΟΗΤΗΣ ΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝ Η ΓΕΦΥΡΑ ΔΕΝ ΗΤΟ ΤΟΞΩΤΗ

 Το συνολικό άθροισμα των διαστάσεων μας δίνει (8,60 + 49,50 + 1,80) το μήκος των 60 μέτρων.

 Σε μερικές εκδόσεις αναφέρεται ότι η γέφυρα έχει μήκος 84 μέτρα και ύψος 46 μέτρα. Ως προς το μήκος είναι λάθος και προφανώς αναριθμητισμός αντί για 48 μέτρα, ως προς δε το ύψος αυτό πρέπει να ήταν 28 μέτρα αν λάβουμε υπόψη το θεώρημα ότι το τόξο της γέφυρας πρέπει να έχει ύψος το ½ της χορδής, δηλαδή του ανοίγματος βάσης με το δεδομένο πάντα ότι το τόξο του πρέπει να ήταν αναβιβασμένο δηλαδή να εφαρμόσθηκε ο τύπος h>1/2 D.

 Κατά τους Μελετητές Κώστα Αναστασίου Κωτή, Πολιτικό Μηχανικό και Αναστασία Διον. Κουτή, Τοπογράφο Μηχανικό στην εισήγηση - Προμελέτη ανακατασκευής της Γέφυρας και Αναστήλωσης της Κούλιας στην Επιστημονική Ημερίδα των Πηγών Άρτας (23.8.2010) το ελεύθερο άνοιγμα είναι 45 μέτρα, το πλάτος 2,50 μέτρα, το πάχος του τόξου 0,85 μέτρα και το ύψος από τη συνήθη στάθμη του νερού 24 μέτρα.

 - Το περπατητό οδόστρωμα της γέφυρας, σε σχέση με το μήκος του (εκτιμάται για πάνω από 80 μέτρα) και το τρομερό ύψος του, είναι από τα πιο στενά.

 -΄Ηταν καμπυλωτό με καλντερίμι στην αρχή και ανεβαίνοντας κατέληγε σε πλατύσκαλο για να μειώνεται ο κίνδυνος. Το τόξο ήταν διπλό ημικυκλικό (Ρωμαϊκό) με σχιστόλιθο πελεκημένο, με πρώτη και δεύτερη στρώση πέτρας και ύστερα στρωμένη με καλντερίμι.

 - Δεν έφερε αρκάδες (όρθιες στενόμακρες πέτρες) αλλά πολύ χαμηλό στηθαίο - παραπέτια στις άκρες των εξωραχίων για προστασία των διερχομένων(στο ξεκίνημα του οδοστρώματος της γέφυρας και όχι στο ανυψούμενο καμπυλωτό αυτής).

 - Το συνδετικό υλικό φαίνεται να έχει πρώτη ύλη το σχιστόλιθο και το κερέτσι ή κουρασάνι (μέσα βάζανε και μαλλί γιδιών με ασπράδι αυγών για να είναι πιο σταθερό και ανθεκτικό).

 - Από τη μεριά της Αργιθέας υπήρχε μονοπάτι με καλντερίμι που οδηγούσε στην Κούλια κι ύστερα στη γέφυρα. Σήμερα αυτό έχει καταχωθεί και καταστραφεί από τα έργα του Φράγματος (διπλανή σήραγγα).

 - Το κλείδωμα της γέφυρας στην πλευρά της Αργιθέας είναι επάνω στο βράχο. Εκεί τοποθετήθηκαν και κλειδώθηκαν οι γωνίες από τον πρωτομάστορα και ξεκίνησαν τα θεμέλια. Στα ακρόβαθρα ήταν όλη η μαστοριά και τέχνη γιατί εκείνα θα άντεχαν το τεράστιο βάρος της γέφυρας.

 - Το φυσικό ανάγλυφο στο σημείο εκείνο σε συνδυασμό με την άριστη αρχιτεκτονική του δομή σε μονότοξη έκφραση του έδινε του γεφυριού την στον αιώνα τον άπαντα ζωή αν δεν έπεφτε θύμα του εμφυλίου.

 - Το μεράκι του Πρωτομάστορα βγήκε από ψυχής στο γιοφύρι αυτό δίνοντας απόλυτη μαθηματική και γεωμετρική συμμετρία στο δημιούργημά του σε σχέση με τον κατακόρυφο άξονα από την πέτρα-κλειδί, τον θολίτη, ως τα δυό ακρόβαθρα. Συντέλεσε με το συνεργείο του ένα θαύμα. Δεν δύναμαι να πώ αν ο δημιουργός πρωτομάστορας προσπάθησε με τη γέφυρα αυτή να επιβληθεί επιλέγοντας το σημείο ως το πιο ιδανικό ή αν του έβγαινε έτσι μαθηματικά τόσο ψηλό. Το τόξο του πρέπει να ήταν αναβιβασμένο δηλαδή να εφαρμόσθηκε ο τύπος h>1/2 D

 - Τα καμαρολίθια και τα γωνολίθια ήταν άριστα πελεκημένα και χτισμένα τόσο στο εσωράχιο (άντυγα) του τόξου όσο και της στεφάνης(η κάτω σειρά των θολιτών που βλέπουν προς το νερό).

 - Δεν υπήρχε ψευτοκαμάρα - ανακουφιστικό τόξο σε κανένα από τα δύο άκρα του.

 - Δεν υπήρχε καμπανάκι για τον αέρα στο εσωράχιο όσο θυμούνται οι παλαιότεροι των κατοίκων. Τέτοιο υπήρχε κατά μαρτυρία της Αργυρώς Νικ. Παπαδημητρίου μέσα στην Κούλια, που αν δεν υπήρχε εξαρχής εκεί πιθανόν να ήταν αυτό της γέφυρας που κατέπεσε και μεταφέρθηκε. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε στην Κούλια.

 - Κατά τη γνώμη μου το νταμάρι για την πέτρα πιθανόν να είναι ο χώρος μεταξύ της Κούλιας και της αρχής της γέφυρας.

 - Έχουμε εκπληκτικό δέσιμο, εκπληκτική αρμονία της Καμάρας με το περιβάλλον. Το άγριο με ομορφιά φαράγγι συμπληρώθηκε με το Θεογέφυρο που ήταν το μεγαλύτερο μονότοξο των Βαλκανίων.

 Με την Γέφυρα Κοράκου δαμάσθηκε ο μυθικός Αχελώος και το μεγαλείο της ήταν η επιβλητικότητα στη θέασή της όπως κατέβαινε ο διαβάτης από τα Πέντε Αδέρφια ή όπως έρχονταν από τη Ραχωβίτσα(Μάραθο). Όσο δε πλησίαζες τόσο σε σκλάβωνε η αισθητική του, η ομορφιά του μα και σου προκαλούσε δέος όχι μόνο στο πέρασμα του χειμώνα μα και το καλοκαίρι. Όσοι ζαλίζονταν ή φοβούνταν τους έδεναν τα μάτια και τους περνούσαν απέναντι.

 Ήταν το πιο παράτολμο γεφύρι - έργο αφού έγινε μέσα σε ένα καλοκαίρι.

 Ήταν το μεγαλύτερο συγκοινωνιακό τεχνικό έργο μέχρι την ανατίναξή του.

 Στη γέφυρα Κοράκου ξεπεράστηκε η πεπατημένη των μαστόρων « όσο μικρότερο τόσο πιο στέρεο το γιοφύρι ή με πολλές καμάρες » και επιχειρήθηκε το ανεπανάληπτο!!!

 Επιλέχθηκε βέβαια, όπως προείπαμε, το ιδανικότερο σημείο - εκεί που τα δυο πλαϊνά κάθετα βουνά με τους γρανιτένιους βράχους πλάτη στον ορμητικό Αχελώο έδιναν σιγουριά.

 Για να καταλάβουμε την αξία της για τους κατοίκους της Τετραφυλλίας και της Αργιθέας, για τους κτηνοτρόφους που πήγαιναν στα χειμαδιά, για τους εμπόρους, για τα καραβάνια των μαστόρων αλλά και τη στρατιωτική της σημασία μέσα από την Ιστορία του Έθνους μας πρέπει να ξέρουμε πως τα κοντινότερα άλλα περάσματα του Αχελώου ήταν στις Γέφυρες Μυροφύλλου - Μεσοχώρας και στις Γέφυρες Καταφυλλίου και Τέμπλας - Βρουβιανά.

 Επίσης για να καταδείξουμε την τεράστια σημασία της Γέφυρας Κοράκου στο πέρασμα των χρόνων από το χτίσιμό της πρέπει να σας αναφέρουμε πως αυτή κτίσθηκε επάνω στον αρχαίο δρόμο που από τους Γόμφους και μέσω της Αργιθέας - Κάστρου Χαϊντούτη - Δρασκού - Κουτσοκαμάρας οδηγούσε στην Αμβρακία (Άρτα).

 ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

 Επί Τουρκοκρατίας συνδέθηκε με πολλές μάχες.

 - Το 1765 έχουμε σύγκρουση δυνάμεων του Γιάννη Μπουκουβάλα με τους Τουρκαρβανίτες στην ποταμιά του Λιασκόβου και στη Γέφυρα Κοράκου με σπουδαία νίκη των Ελλήνων.

 - Στη δεκαετία του 1770 στη γέφυρα Κοράκου έχουμε πάλι συμπλοκές των Μπουκουβαλαίων με τους Αρβανίτες και τραυματίζεται ο μικρός Θανάσης Μπουκουβάλας.

 - Το 1804 οι ελάχιστοι από τους Σουλιώτες της Μονής του Σέλτσου που γλίτωσαν πέρασαν από αυτή στην Αργιθέα.

 - Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης πολλές φορές έστησε προφυλακές στη γέφυρα από το 1822 και μετά. Μάλιστα δε αρκετές φορές στη διαμάχη του με το Ράγκο ήρθαν σε σύγκρουση για την κυριαρχία της.

 - Στις 18 Δεκεμβρίου 1862 λεηλατήθηκε η Αγία Σωτήρα Βραγκιανών και εσφάγησαν οι μοναχοί από τον Τουρκαλβανό Τσέτσα μετά από συνεννόηση με ασεβείς Βραγκιανίτες. Σχετικό ποίημα αναφέρει:

Ο Άσπρος να κατέβαζε κι ο Κόρακας να έπεφτε
να μην περάσουν τα σκυλιά, αυτός ο σκύλο Τσέτσας
που πάτησε την Παναγιά και την Αγιά Σωτήρα.
Έσφαξε τον Κωνστάντινο και τον Παπαοικονόμου…

 - Στην επανάσταση του 1866 - 67 με επικεφαλής τον Αλεξανδρή και άλλους ελέγχονταν η γέφυρα. Μετά από μάχη στις 18.1.1867 καταλήφθηκε από τους Τούρκους. Στις 2 Μαρτίου 1867 η Προσωρινή Κυβέρνηση Ηπείρου - Θεσσαλίας από το Μεζήλο που είχε την έδρα της έστειλε κατά της Τουρκικής φρουράς στη Γέφυρα Κοράκου τους Αντρέα Ζαχαράκη, Δημήτριο Αλεξανδρή, Κων/νο Κρίκα και Γεώργιο Ντρούβα με αρκετές δυνάμεις οι οποίες σε συνεργασία με τις Ραδοβυζινές δυνάμεις, μετά πεισματώδη και πολύνεκρη μάχη ανακατέλαβαν τη Γέφυρα και επανασύνδεσαν τα δυο στρατόπεδά τους.

 - Στην Επανάσταση του 1877 - 78 οι αδερφοί Γιωργάκης και Δημήτριος Αλεξανδρής οργάνωσαν τον αγώνα για την απελευθέρωση. Οι Τουρκικές φρουρές Βραγκιανών και Λιασκόβου πανικοβλήθηκαν και μετά συμφωνία έφυγαν δια παντός. Οι αδερφοί Αλεξανδρή συγκέντρωσαν δύναμη 360 αντρών και μαζί με τον Οπλαρχηγό του Ραδοβυζίου Ματσούκη ανέλαβαν τη φρούρηση της Γέφυρας.

 Η ΓΕΦΥΡΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

 Για τη γέφυρα Κοράκου έγραψαν κυρίως ξένοι συγγραφείς.

 Η Γέφυρα επηρέασε σημαντικά τον πολιτισμό της περιοχής μας, τη λογοτεχνία και την ποίηση, ως πηγή δε λαογραφικού υλικού και μέσα από την ποίηση έδωσε στην Πατρίδα μας. Αναφέρεται σε ιστορίες, θρύλους και ποιήματα.

 Ο Αργιθεάτης ποιητής και συγγραφέας ΠΑΝΟΣ ΤΣΙΝΑΣ γράφει:

ΤΟ ΓΙΟΦΥΡΙ ΤΟΥ ΚΟΡΑΚΑ

 Από τη μεριά της Συκιάς, πριν τη γέφυρα και επάνω στο δρόμο είναι κτισμένη η περίφημη Κούλια (Τούρκικο φυλάκιο - τελωνείο που λέγεται και Καζάρμα) - ένα διώροφο πέτρινο κτίσμα με καταπληκτική αρχιτεκτονική που το ισόγειό του έχει είσοδο - έξοδο τοξοειδούς κατασκευής και μέσα από τις οποίες περνάει ο δρόμος και άρα οι διερχόμενοι με κατεύθυνση προς και από τη γέφυρα, άμεσα ελεγχόμενοι. Στον επάνω όροφο προφανώς εστρατωνίζοντο οι φύλακες Τούρκοι για να την προστατεύουν από δολιοφθορά.

 Προς τη βόρεια πλευρά του Φυλακίου υπήρχε τζάκι που η βάση του ήταν στο ισόγειο και κατέληγε στη σκεπή.

 Από τη μεριά των Πηγών Άρτας (Βρεσθενίτσας ή Βρεστενίτσας), στην πλαγιά του Τσολάκη και επάνω στο δρόμο υπήρχε και εκεί Κούλια- φυλάκιο που προφανώς καταστράφηκε μετά από κάποια μάχη. Μέχρι το 1979 που τραβήχθηκε και σχετική φωτογραφία αποδεδειγμένα υπήρχαν απομεινάρια της - η γωνία του δυτικού και βόρειου τοίχου.

 Από την ίδια μεριά, επάνω στο δρόμο και πριν την είσοδο στη γέφυρα υπήρχε εικόνισμα αφιερωμένο στον ΄Αγιο Βελισσάρη - στον Άγιο Βησσαρίωνα, προφανώς προς τιμήν του Μητροπολίτη Βησσαρίωνα που έκτισε τη γέφυρα. Αυτά κατεστράφησαν από το δρόμο που ανοίχτηκε στην πλευρά αυτή για την προσπέλαση μέσω σήραγγας στα έργα του Φράγματος της Συκιάς.

 Η ΚΟΥΤΣΟΚΑΜΑΡΑ

 Να σημειώσουμε εδώ πως το προς Αργιθέα τόξο της Κουτσοκαμάρας, μήκους 14 μέτρα και ύψους 7,50 μέτρα καταπλακώθηκε και σχεδόν καταστράφηκε με την ανοχή μας και τις εγκληματικές πράξεις των εταιριών κατασκευής του έργου.

 Ούτε η αφίσα της Αδελφότητας των Πηγιωτών, ούτε δικά μας και άλλων άρθρα, ούτε αποφάσεις Δικαστηρίων τους συγκίνησαν. Το έγκλημα συνεχίζεται και σήμερα και θα είναι διαρκές και απαράγραπτο όσο ο Εισαγγελέας δεν επεμβαίνει να ασκήσει διώξεις κατά των υπευθύνων, όσο οι εταιρίες των έργων δεν προβαίνουν σε εργασίες αποκάλυψης και διάσωσης αυτής. Προτείνουμε να γίνουν άμεσα εργασίες επί παρουσία των αρμοδίων υπηρεσιών.

 H ΓΕΦΥΡΑ ΚΟΡΑΚΟΥ ΑΝΑΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ

 Η Γέφυρα Κοράκου άντεξε στο χρόνο.

 Στις 11 Ιουλίου του 1566 ημέρα Πέμπτη «έγινε μέγας και φοβερός σεισμός» του οποίου οι μετασεισμοί κράτησαν έναν ολόκληρο χρόνο. Στα Άγραφα και στο Ραδοβίσδι «έπεσαν εκκλησίαι και οίκοι ούκ ολίγοι και φόνοι άπειροι εγένοντο και τα όρη εσπάραξαν…».

 Η Γέφυρα Κοράκου άντεξε.

 Άντεξε στην κατακλυσμιαία βαρυχειμωνιά του 1700, στις πλημμύρες του 1729 που χαρακτηρίσθηκαν «νέος κατακλυσμός του ΝΩΕ», στους σεισμούς του 1743, 1751 και 1781.

 Έμελλε όμως η μοίρα της να πέσει από ανθρώπινα χέρια, όπως από ανθρώπινα χέρια φτειάχθηκε.

 Όπως στο προοΐμιο αναφέρθηκε, στις 28 Μαρτίου του 1949, ημέρα Δευτέρα έγινε στη Βρεσθενίτσα και στη Γέφυρα Κοράκου μια από τις φονικότερες μάχες της φοβερής εμφύλιας σύρραξης και ο επίλογος γράφτηκε με την ανατίναξή της στις 9,15 βραδινή ώρα.

 Το Μάρτιο του 1949 τα τμήματα της Ι και ΙΙ Μεραρχίας του ΔΣΕ υπο τους Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) και Καπετάν Διαμαντή (Γιάννη Αλεξάνδρου) μετά τη μάχη του Καρπενησίου κινήθηκαν από Ευρυτανία προς Άρτα με σκοπό ή να προσβάλλουν την πόλη πραγματικά ή να παραπλανήσουν τον Εθνικό Στρατό για να φέρει από το Γράμμο δυνάμεις στην Άρτα ώστε οι εκεί προσβαλλόμενες δυνάμεις του ΔΣΕ να ανακουφιστούν, πράγμα που έγινε.

 Προσβληθείσες οι Μεραρχίες των ανταρτών από τον Τακτικό Στρατό συμπτύσσονται τα τμήματά τους και οπισθοχωρώντας κινούνται για τις γέφυρες Αυλακίου και Κοράκου. Πλήν όμως η γέφυρα Αυλακίου είχε καταληφθεί και μόνο η γέφυρα Κοράκου είναι ελεύθερη, περίεργο γιατί.

 Το 2ήμερο αυτό και κατά την οπισθοχώρηση οι δυνάμεις των ανταρτών προσβάλλονται από αέρος κυρίως με τα αεροπλάνα και από εδάφους.

 Η Ι Μεραρχία του Καπετάν Γιώτη βρίσκει ανοιχτή τη Γέφυρα τα ξημερώματα της 28^ης Μαρτίου και ως το μεσημέρι περνάνε τα τμήματά της προς Αργιθέα, δίχως εμπλοκή. Από τα 5 Αδέρφια προχωρούν στην Καπετανόβρυση, όπου διανυκτερεύουν Η άλλη μέρα τους βρίσκει στο Ανθηρό όπου ο Χαρίλαος επί 2ημερο στρατοπεδεύει στην Πετρένια, στου Μήτρου Τσιούμα. Αυτά κατά τη μαρτυρία του αντάρτη ΚΩΣΤΑ ΚΟΛΟΒΟΥ που ήταν στην Ταξιαρχία του Μπαντέκου και πέρασε τη γέφυρα εκείνη την ημέρα.

 Η ΙΙ Μεραρχία το απόγευμα προς βράδυ της 28 Μαρτίου φτάνει στη γέφυρα ενώ τα αεροπλάνα συνεχίζουν το βομπαρδισμό των δυνάμεών της και της γέφυρας. Προσπαθεί ο Τακτικός Στρατός να την γκρεμίσει για να εμποδίσει το πέρασμα των ανταρτών μα δεν το πετυχαίνει. Η μάχη είναι τρομερή. Ο ίδιος ο Καπετάν Διαμαντής με το οπλοπολυβόλο στο χέρι καθοδηγεί από τη μεριά της Κούλιας την άμυνα ενώ οι δυνάμεις του Εθνικού Στρατού τους επιτίθενται. Οι κύριες δυνάμεις του Καπετάν Διαμαντή περνούν και βλέποντας τις δυνάμεις του στρατού να πλησιάζουν για να περάσουν δίνεται η εντολή και η υπονομευμένη γέφυρα ανατινάσσεται. Στη μάχη αυτή από μεριάς του Τακτικού Στρατού συμμετέχει ο από τις Πηγές στρατιώτης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΕΛΑΕΤΗΣ και από το ΔΣΕ ο στρατευμένος αντάρτης ΑΛΕΚΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ του Βασιλείου από την Καρυά Αργιθέας, που είναι ανάμεσά μας σήμερα.

 Ο Αλέκος Κατσίκης τραυματίας της μάχης εκείνης, πέρασε τη γέφυρα υποβασταζόμενος από συντρόφους του και θυμάται να υπάρχουν καλώδια στο μέσον της γέφυρας και προς την Κούλια προς Αργιθέα και επάνω στο οδόστρωμά της, στο πόδι προς Αργιθέα μία γούρνα. Εκεί προφανώς ήταν η εκρηκτική ύλη. Άλλες μαρτυρίες λένε πως όμοια γούρνα υπήρχε και στο μέρος προς Άρτα. Η καλωδίωση έφτανε στην Κούλια από όπου ο Καραντάος πυροδότησε τον εκρηκτικό μηχανισμό και το θρυλικό γιοφύρι ανατινάχθηκε.

 Σε ρεπορτάζ του 6 Γενάρη του 2006 στο Ριζοσπάστη(σελίς 14) με τίτλο ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΡΓΙΘΕΑ ΜΕ ΔΙΕΙΣΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ – Στα μονοπάτια του Θριάμβου και της Τραγωδίας ο Αργιθεάτης εκ Πετρωτού ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΦΑΣ γράφει μεταξύ άλλων για τη μάχη στη γέφυρα του Κοράκου:

………………………………………………………………………

 Τα τμήματα του ΔΣΕ συμπτύσσονται από την περιοχή του Βάλτου, προς τη γέφυρα Κοράκου. Όλα τα περάσματα είναι πιασμένα. Ο ΔΣΕ με πολύ κόπο και σθένος κρατάει τη γέφυρα, τα «Πέντε Αδέρφια», και το ύψωμα πάνω από τη γέφυρα στις Πηγές.

 Γύρω από τη γέφυρα μια κόλαση φωτιάς και σίδερου. Αεροπορία, πυροβολικό έχουν στόχο να ρίξουν τη γέφυρα, να αποκόψουν τα τμήματά μας. Η αεροπορία ανέλαβε να καταστρέψει το γεφύρι με πολυβολισμούς και ρουκέτες. Τα ΣΠΙΤΦΑΪΡ πραγματοποίησαν 150 εξόδους. Με αυτή την αποστολή, ολόκληρη τη μέρα 28η Μάρτη 49 γύρω από το γεφύρι Κοράκου εκτυλίχτηκαν μερικές από τις πλέον άγριες συμπλοκές ολόκληρου του Εμφυλίου.

 Τα τμήματά μας περνούν, ο μεγάλος τους όγκος. Μια διμοιρία μόνο ξεκόπηκε δυτικά του Αχελώου. Ώρα 21.15 στις 28 Μάρτη 1949 η γέφυρα του Κοράκου τινάζεται στον αέρα.

 Τα τμήματα του ΔΣΕ τράβηξαν για τα Πετρίλια.

 Η Ι Μεραρχία του Φλωράκη έμεινε στο χώρο της Αργιθέας. Η II του Διαμαντή τράβηξε για τη Ρούμελη. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.

 Ο Βασίλειος Αναγνωστόπουλος στο βιβλίο του <ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΕΠΟΠΟΙΪΑΣ> (δ΄ έκδοση -2006- Σύγχρονη Εποχή) γράφει στις σελίδες 216 - 217 επόμενες σε σχέση με τα πολεμικά γεγονότα:

 «…Πρέπει να περάσουμε προς την Αργιθέα Θεσσαλίας από την ιστορική γέφυρα…

 Οι διλοχίες του στρατού κινήθηκαν επιθετικά και οι λόχοι μας μπλέχτηκαν σε άνισο αγώνα, αν και η γέφυρα είναι ανοιχτή…. Τα αεροπλάνα κάνουν κι αυτά απεγνωσμένο αγώνα να πετύχουν τη γέφυρα με τις βόμπες τους…

 Η Ι Μεραρχία του Γιώτη δέχεται κι αυτή στη διάταξή της τη μεγάλη πίεση των υπέρτερων δυνάμεων του στρατού που έφτασε από το Γράμμο.

 Τα τμήματά μας άρχισαν να περνούν τη γέφυρα… Κατά τις βραδινές ώρες που τελείωσε η σύμπτυξη των τμημάτων μας οι δυνάμεις του στρατού κατευθύνονται προς τη γέφυρα… Το αρμόδιο τμήμα του μηχανικού την τινάζει αφού την είχε υπονομεύσει. Το αρχαίο κτίσμα του 16^ου αιώνα χάνεται μέσα στον όγκο των θολών νερών του Ασπροποτάμου. Οι ωραίοι κτίστες του που έφτιαξαν το καλό έργο, ας μας συγχωρήσουν….. Στον αυχένα, πάνω από το συνοικισμό της Συκιάς στη Θεσσαλική γη της Αργιθέας, καταφτάνουν λίγοι - λίγοι, σαν δαρμένα πουλιά από τη μπόρα, οι μαχητές μας….

 Στις 28 Μαρτίου 1949, το βράδι, ο επίλογος της μάχης της ιστορικής γέφυρας γράφτηκε με την ανατίναξή της. Η γέφυρα που άντεξε τόσα και τόσα στα 434 χρόνια ζωής της δεν άντεξε στα 20 κιλά δυναμίτιδα (κατά άλλους 60 κιλά) που πυροδότησαν ο Καραντάος και ο Σακοράφας μέσα από το φυλάκιο της Κούλιας.

 Ο Καπετάν Διαμαντής (Γιάννης Αλεξάνδρου) από τα Πέντε Αδέρφια έστειλε στο ΚΓΑΝΕ το ακόλουθο ραδιοτηλεγράφημα: «Τμήματα πέρασαν γέφυρα ΣΤΟΠ. Ξεκόπηκε μια διμοιρία δυτικά Αχελώου ΣΤΟΠ. Γέφυρα ανατινάξαμε 21.15 ΣΤΟΠ. Κρατάμε Πέντε Αδέρφια-Κρανιά ΣΤΟΠ. 28.3.49, ώρα 23.50 ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ».

 Στα αρχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού (τ. 4 Ιούνιος 1953 σελίς 25) αναφέρεται επί λέξει για τις απώλειες των συγκρούσεων: «Αι μέχρις στιγμής ταύτης απώλειαι ανέρχονται δια μεν τους συμμορίτας εις 281 νεκρούς και 23 συλληφθέντας και παραδοθέντας, δια τα ημέτερα τμήματα εις 2 νεκρούς και 11 τραυματίας».

 Τον Καραντάο συνάντησε αργότερα στο Βόλο ο αείμνηστος σήμερα Βασίλης Καπερώνης κι όταν εκείνος παινεύονταν για τη πράξη του της ανατίναξης τον χαστούκισε. Ήταν από τις Πηγές ο αείμνηστος Βασίλης Καπερώνης και δεν ανέχθηκε το ύφος του Καραντάου κι όχι γιατί τη γκρέμισε. Η Γέφυρα του Κοράκου για τις Πηγές, για την Αργιθέα ήταν ιερή.

 Ολόκληρη η περιοχή Αργιθέας και Τετραφυλλίας αποκόπηκαν από τη μεταξύ τους σύνδεση για πολλά χρόνια, ως το 1959 - 1961 που κατασκευάσθηκε η σημερινή αμαξογέφυρα.

 Ήταν τότε που ο Ανθηριώτης Θωμάς Καναβός του Νικολάου έφτιαξε την πρώτη Περαταριά στον Άγιο Βασίλειο Πηγών με καρούλι και σχοινί - συρματόσχοινο και εξυπηρετούσε τον κόσμο για να περάσουν τον Άσπρο. Για αυτό και στις τότε Εθνικές Εκλογές ο κόσμος τον ψήφισε δίχως να είναι υποψήφιος.
  Τα ψηφοδέλτια έγραφαν: ΚΑΝΑΒΟΣ – ΠΕΡΑΤΑΡΙΑ!!

 Κυρίες και Κύριοι,

 Η ιστορία είναι γραμμένη. Τα χρόνια εκείνα να μην ξανάρθουν ποτέ για την Πατρίδα μας. Αδερφωμένοι όλοι μαζί να προχωρήσουμε μπροστά. Μπροστά για την Πατρίδα. Είναι Πατρίδα όλων μας και μας χωράει ανεξάρτητα που πολιτικά ή κομματικά ανήκουμε.

 1. Και η σημερινή μέρα είναι για μας πάρα πολλή σημαντική. Κι αυτό γιατί η πριν λίγους μήνες πρωτοβουλία - πρότασή μας για ανακατασκευή της Ιστορικής Γέφυρας Κοράκου, την αναστήλωση της Κούλιας και τη διάσωση της Κουτσοκαμάρας ξεπέρασε κατά πολύ και τη δική μας αισιοδοξία και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε λαϊκή απαίτηση Πανελλήνια. Ξεπέρασε τα στενά όρια της περιοχής μας και αγκαλιάστηκε από ανθρώπους επιστήμονες και ειδικούς, από συλλογικούς φορείς, Τ. Α., Πανεπιστήμια, Πολυτεχνεία, Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Τύπο και ΜΜΕ (ήδη η ΕΤ 1 κατέγραψε και θα προβάλλει ωριαία εκπομπή αφιερωμένη στο θέμα), Ολυμπιονίκες και πρωταθλητές (ο χρυσός Ολυμπιονίκης Δημοσθένης Ταμπάκος που ήρθε στην Ημερίδα στις Πηγές Άρτας και σήμερα ήρθε και εδώ - και η Πρωταθλήτρια Κα Βάσω Σκάρα), από ανθρώπους αυτόπτες μάρτυρες των τελευταίων στιγμών της ζωής της γέφυρας που τη διάβηκαν και πάνω από όλα από όλους εσάς.

 2. Το γεφύρι του Κοράκου, το Κορακογιόφυρο δεν ήταν απλά ένα πετρογέφυρο. Ήταν και αποτελεί και σήμερα Θρύλο, Ιστορία, Πολιτισμό, αξεπέραστη Τέχνη και Τεχνική. Ήταν το πετρογέφυρο θρύλος των Βαλκανίων πάνω στον άξονα της αρχαίας οδού Τρίκκης - Γόμφων - Αργιθέας - Αμβρακίας. Ήταν το δέσιμο της μαζί με την Κουτσοκαμάρα της Θεσσαλίας με την Ήπειρο.

 3. Πιστεύουμε ότι οι λόγοι για την απόπειρα και επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι πολλοί, όπως πολλοί είναι και εκείνοι οι οποίοι μπορούν να εμπλακούν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

 α) Η Πολιτεία ή οι Εταιρείες Κατασκευής της εκτροπής του Αχελώου ως αντισταθμιστικό έργο στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που δέχεται η περιοχή.

 β) Χρηματοδότηση και ένταξη του έργου από διεθνή οργανισμό (π.χ. UNESCO)

 γ) Η Εκκλησία της Ελλάδας τιμώντας τη μνήμη του δημιουργού του έργου Αγίου Βησσαρίωνα, ο οποίος ως γνωστόν έκτισε αρκετά πετρογέφυρα στην περιοχή.

 δ) Οι Περιφέρειες Θεσσαλίας και Ηπείρου και ειδικότερα οι Ν.Α. Καρδίτσας και Άρτας και οι ΤΕΔΚ Καρδίτσας και Άρτας.

 ε) Το Υπουργείο Πολιτισμού με τις αρμόδιες υπηρεσίες του.

 στ) Τα πολιτικά μας κόμματα.

 ζ) Το ΚΕ.ΜΕ.ΠΕ.Γ καθώς και το Εθνικό δίκτυο Π.Ε. «ΤΑ ΠΕΤΡΟΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ»

 η) Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσα από προγράμματα πολιτιστικής κληρονομιάς.

 θ) Το Τ.Ε.Ε.(π. χ. τεχνική υποστήριξη)

 ι) ΔΕΚΟ ή Οργανισμός ή ιδιωτική εταιρεία (π.χ. ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, COSMOTE)

 κ) Η Ελληνική Τηλεόραση ή άλλο τηλεοπτικό κανάλι καταγράφοντας το όλο έργο σε ένα μοναδικό πιστεύουμε Ντοκιμαντέρ.

 λ) Η τελευταία γενιά μαστόρων με γνώσεις για τέτοια έργα

 μ) ….

 4. Όπως σημειώναμε στην επιστολή δημοσιοποίησης της πρότασής μας

 ΓΕΦΥΡΑ ΚΟΡΑΚΟΥ

 5. Ευχή μας η γέφυρα αυτή να αποτελέσει την οριστική απόδειξη της εθνικής συμφιλίωσης που έδειξαν με τα σφιγμένα χέρια τους - εξήντα ένα χρόνια μετά- πάνω στα απομεινάρια της γέφυρας ο Γεώργιος Βελαέτης του Εθνικού Στρατού και ο Κώστας Κολοβός και ο Αλέκος Κατσίκης αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας τονίζοντας με το συγκινητικό λόγο τους «ποτέ να μην ξανάρθουν τέτοιες μέρες, να μην ξαναζήσει η Ελλάδα εμφύλιο». Ήταν η μεγαλύτερή μου συγκίνηση όταν, αφού τους βρήκα στη διάρκεια της έρευνάς μου και τους έπεισα, στις 28 Μαρτίου 2010, στην 1^η Διανομαρχιακή Σύσκεψη κοίταξαν αναγνωριστικά ο ένας τον άλλο και ύστερα βουρκωμένοι έδωσαν τα χέρια.

 6. Συνοραματιστές μας και οι Δημήτριος Κοτσώνης και Νικόλαος Τσουβέλας καθώς και οι Νίκος Μπαλάς, Νίκος Ζήσης, Λάμπρος Φώτος, Χρήστος Καπερώνης.

 Η τελική δικαίωση για όλους εμάς θα είναι όταν θα δούμε το Θεογέφυρο ξανά να νανουρίζεται από τον Απολλώνειο ποταμό, όταν ο διαβάτης θα αγναντεύει με το ίδιο δέος από ψηλά τον Αχελώο άλλοτε να κυλάει ήρεμα τα νερά του και άλλοτε μανιασμένα.

 Πιστεύουμε απόλυτα σ΄αυτό που απέδειξαν με την Οικονομοτεχνική Προμελέτη οι Μηχανικοί Κώστας Κωτής και Αναστασία Διον. Κωτή που συνέταξαν δωρεάν και μας παρέδωσαν τεκμηριώνοντας την δυνατότητα υλοποίησης της πρότασής μας που θα σημαίνει ταυτόχρονα και τη δικαίωση της όλης προσπάθειας. Από το βήμα δε αυτό τους ευχαριστούμε θερμά για την δωρεάν σύνταξη της προμελέτης.

 Να σημειώσουμε εδώ πως οι Μελετητές Μηχανικοί δεν κατέστη δυνατόν να λάβουν στοιχεία για την Κουτσοκαμάρα και να συντάξουν προμελέτη αφού αυτή είναι καταπλακωμένη στο σύνολό της.

 7. Αισιοδοξούμε ότι μετά την τεράστια κινητοποίηση, την Επιστημονική Ημερίδα των Πηγών στις 23.8.2010 και την σημερινή 4^η Επιστημονική Ημερίδα του ΚΕΜΕΠΕΓ, τη γενική αποδοχή της πρότασης από τόσους ανθρώπους από κάθε κοινωνική διαστρωμάτωση της Ελληνικής Κοινωνίας ότι η όλη προσπάθεια θα έχει την ανάλογη συνέχεια.

 Για αυτό θα προχωρήσουμε στη σύσταση Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) φίλων της πρωτοβουλίας η οποία με σταθερά βήματα και συντονισμένες ενέργειες θα προωθήσει την όλη υπόθεση.

 Προτείναμε η θρυλική Γέφυρα Κοράκου να γίνει Γραμματόσημο και εξουσιοδοτήθηκε για αυτό η Οργανωτική Επιτροπή να προβεί σε κάθε ενέργεια.

 Αισιοδοξούμε και στοχεύουμε ότι το 2014, που συμπληρώνονται 500 χρόνια από την χρονιά που ο Άγιος των Γεφυριών Μητροπολίτης Βησσαρίωνας έβαζε το θεμέλιο λίθο για να στηθεί το θρυλικό γεφύρι το 1514, θα ξαναδιαβούμε τη γέφυρα.

 8. Στοχεύουμε όχι χωρίς σημαντικά επιχειρήματα στη συνολική αξιοποίηση του χώρου και της περιοχής ευρύτερα. Το Ιστορικό μοναστήρι του Σέλτσου και ο μαρτυρικός τόπος θυσίας των Σουλιωτών, το Θεογέφυρο με την Κούλια, η Κουτσοκαμάρα, οι αρχαιότητες των δήμων Τετραφυλίας και Αργιθέας, τα έργα εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου  και η μελλοντική λίμνη Συκιάς, τα μνημεία και το φυσικό κάλλος της περιοχής στην καρδιά των Τζουμέρκων και των Αγράφων, πιστεύουμε ότι αποτελούν ικανούς και σημαντικούς λόγους ώστε η Πολιτεία γενικά να δείξει την απαραίτητη ευαισθησία και να χρηματοδοτήσει το σύνολο των έργων προς όφελος μια περιοχής που το δικαιούται έτσι κι αλλιώς χρόνια τώρα.

 9. Σε μια εποχή που τα αρνητικά της Παγκοσμιοποίησης τείνουν να μας αφαιρέσουν την ταυτότητά μας, σε μια εποχή που θεμελιώδεις αξίες γκρεμίζονται γύρω μας έχουμε χρέος απέναντι στον Πολιτισμό μας, απέναντι στην Ιστορία μας, απέναντι στις επόμενες γενιές να παραδώσουμε αυτό το έργο με ό,τι αυτό συμβολίζει. Εξάλλου τα πετρογέφυρα πάντα ένωναν τόπους, ανθρώπους, πολιτισμούς. Φαίνεται να ’ναι γραπτό από τη μοίρα το ποτάμι μετά από λίγα χρόνια χωρισμού να αποκτήσει πάλι το «στέμμα του».

 10. Γνωρίζουμε ότι η μέχρι σήμερα προσπάθεια είναι αρκετά σημαντική και ότι έχει γίνει το πρώτο βήμα για να φτάσουμε στο πρώτο σκαλί. Γνωρίζουμε ότι χρειάζεται ακόμα μεγάλη προσπάθεια και ότι ο δρόμος είναι μακρύς και ανηφορικός. Γνωρίζουμε τη σημερινή πραγματικότητα και συγκυρία. Γνωρίζουμε καλά την οικονομική πραγματικότητα. Αλλά μήπως και ο Άγιος Βησσαρίωνας όταν πρωτόχτιζε το Θεογέφυρο ήταν από οικονομική άποψη σε καλύτερη μοίρα; Η ιστορία λέει ότι έφτασε μέχρι την Ουκρανία για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα. Κι εμείς σήμερα αν χρειαστεί και μάλιστα με σύγχρονα συγκοινωνιακά μέσα θα φτάσουμε ακόμα πιο μακριά.

 Όπως έγραψε ο συνοραματιστής Δημήτριος Κοτσώνης (που προσφέρει μία σύνταξη στο ταμείο για τον ιερό σκοπό) η ανακατασκευή του γκρεμισμένου γιοφυριού θα ήταν μεγάλη προσφορά και για την ιστορία και για την περιοχή. Θα ήταν και ένα Εθνικό μνημόσυνο για τους ηρωϊκούς Σουλιώτες του Σέλτσου.

 Για μας επιπλέον η Ανάσταση του θρυλικού γιοφυριού, τώρα που οι οχτροί τους Έθνους μας μεθοδεύουν την επί πλέον οικονομική καθήλωση και υποδούλωσή μας, είναι μορφή Εθνικής Αντίστασης

 Κλείνοντας ευχαριστούμε ιδιαίτερα το ΚΕ.ΜΕ.ΠΕ.Γ και τον Πρόεδρό του κ. Σπύρο Μαντά που, όπως όλοι γνωρίζουμε πως η ζωή του είναι τα Πετρογέφυρα της Ελλάδας (τον πρωτογνώρισα στην προσπάθειά του το 1982) και που αγκάλιασε την πρότασή μας από την αρχή, ήρθε εισηγητής στην Ημερίδα στις Πηγές Άρτας στις 23.8.2010 και που σήμερα με τους συνεργάτες του στο Δ. Σ του ΚΕΜΕΠΕΓ μας έδωσαν εδώ βήμα για να διαδώσουμε ακόμα περισσότερο την προσπάθειά μας.

 Ευχαριστούμε το ΚΠΕ Μουζακίου, το ΚΠΕ Μακρυνίτσας και τον κ. Γεώργιο Γκράσσο, τα ΚΠΕ όλης Ελλάδος, τις Νομαρχίες Καρδίτσας και Άρτας και τους Δήμους Αργιθέας και Τετραφυλίας καθώς και όλους τους Συλλογικούς και άλλους Φορείς των δύο Νομών που από την πρώτη στιγμή αγκάλιασαν την πρότασή μας και φτάσαμε εδώ σήμερα.

 Επίσης ευχαριστούμε όλους τους Εισηγητές, του Καθηγητές του ΕΜΠ, των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ καθώς και τα Μέλη της Τιμητικής Επιτροπής που έδωσαν με το κύρος τους ώθηση στην υπόθεσή μας.

 Ευχαριστούμε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (Τύπο και Τηλεόραση) καθώς και το Ηλεκτρονικό Διαδίκτυο (Blogers) που προβάλλουν την υπόθεση σε Πανελλήνια και Παγκόσμια θέαση και μελέτη. Ιδιαίτερα δε την ΕΤ1 και το σκηνοθέτη Νίκο Παπαθανασίου που ήρθαν και επί 10ήμερο έλαβαν στοιχεία για ωριαία εκπομπή για τη Γέφυρα Κοράκου.

 Ευχαριστούμε και όλους εσάς που τιμήσατε με την παρουσία σας την Ημερίδα και που είχατε την υπομονή να μας ακούσετε.

 Αθήνα, 27.11.2010

 Από την ημερίδα της 27/11/2010 μέχρι σήμερα έχουν γίνει μερικά βήματα με σπουδαιότερο, ίσως, την ανάδειξη του θέματος τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και εκτός των συνόρων της Ελλάδος, με πιο πρόσφατη τη δήλωση του Ευρωβουλευτή των Ελευθέρων Δημοκρατών της Γερμανίας (FDP) κ. Γιώργου Χατζημαρκάκη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο:

 «Η ανακατασκευή τέτοιων ιστορικών μνημείων αποτελεί πρόκληση για τη σύγχρονη Ευρώπη. Αφενός γιατί η τέχνη και η τεχνική που αφορά το συγκεκριμένο έργο, αποτελεί αντικείμενο θαυμασμού και συνεπώς πρέπει να αναδειχθεί και να παραμείνει ως εξαιρετικά σημαντικό απόθεμα της ιστορικής συνέχειας, αφετέρου γιατί υπάρχει πάντα μια σημειολογική ερμηνεία στήριξης τέτοιων πρωτοβουλιών που σχετίζονται με ιστορικά κτίσματα. ..................»

 Η προσπάθεια για την ανάδειξη και την υποστήριξη της ανακατασκευής της Γέφυρας Κοράκου έχει «αγκαλιαστεί» από φορείς και οργανώσεις όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Κέντρου Μελέτης Πέτρινων Γεφυριών (ΚΕΜΕΠΕΓ), οι Περιφέρειες Θεσσαλίας και Ηπείρου και άλλους.

 Ίσως να είναι πάλι επίκαιρη μια πρωτοβουλία μερικών Πατριωτών για τη δημιουργία ενός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα οργανισμού, που ξεκίνησε πριν μερικά χρόνια.

   

         

     

Φωτογραφίες και σχόλια: Μενέλαος Παπαδημητρίου.