![]() |
Αργιθέα: Ο τόπος και οι άνθρωποι
Του Β. Λ. Τσιουραντάνη
Ο πλάτανος του Λεοντίτου!1
«Μνημείο της Φύσης» και «αρχιτεκτονικό αριστούργημα».
Τρεις δεκαετίες ακόμη για να τα χιλιάσει!!!
Ήρθα στο Λεοντίτο κι έμεινα µε το στόμα ανοιχτό, όταν είδα αυτό το μνημείο της
Ο πλάτανος του ΛΕΟΝΤΙΤΟΥ είναι από τα γηραιότερα και τα πιο καλοδιατηρημένα δέντρα της Ελλάδος και ίσως της Ευρώπης. Οι απαρχές του χάνονται στα βάθη του χρόνου, όπως οι ρίζες του χάνονται στα βάθη της γης.
Η ηλικία του, σύμφωνα με δασολόγους, ανέρχεται στα 970 χρόνια και δεσπόζει στην κεντρική πλατεία του ομώνυμου χωριού.
Η θωριά του, η κορμοστασιά του και το μέγεθός του προκαλούν δέος. Η περίμετρος του κορμού του ανέρχεται στα 15 μέτρα, το ύψος του στα 33 µ., η στηθιαία διάμετρος στα 3,0µ., η μέση διάμετρος κόμης στα 35 µ. και προβολή (σκίαση) κόμης πάνω από ένα στρέμμα. Ο κεντρικός κορμός του, σε αντίθεση με άλλα υπεραιωνόβια πλατάνια είναι συμπαγής, δεν εμφανίζει κοιλότητες, όπως πολλά άλλα αιωνόβια πλατάνια, και η κορμοστασιά του είναι κατακόρυφη. Οι κλώνοι του, σαν γιγάντιοι βραχίονες κάποιου Τιτάνα, ξεπετιούνται στα ύψη. Τα κλαδιά του και η φυλλωσιά του αγκαλιάζουν την πλατεία του χωριού από τη μία άκρη ως την άλλη, ο κορμός του μαζί με τους κλώνους του αποτελούν ένα υπέροχο αρχιτεκτονικό αριστούργημα, που αποκαλύπεται ιδιαίτερα σαν πέσουν τα φύλλα του. Στα κλαδιά του φωλιάζουν κάθε λογής πουλιά, τζιτζίκια και άγρια μελίσσια … Οφείλει τη μακροζωΐα του στην πηγή που αναβλύζει λίγο ψηλότερα και αποτελεί την κεντρική βρύση του χωριού.
Κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας του υπήρξε μάρτυρας αμέτρητων ιστορικών γεγονότων. Στέκει εκεί αγέρωχος από την εποχή που στο Βυζάντιο βασίλευε ακόμη η δυναστεία των Κομνηνών! Στη βαθιά σκιά του λημέριαζαν καπεταναίοι, κλέφτες και αρματωλοί και ο ίδιος ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, πέρασε εδώ κάποια καλοκαίρια του και λέγεται πως εδώ πήρε και κάποιες σημαντικές αποφάσεις του.
Κέντρο της κοινωνικής και πνευματικής ζωής του τόπου και σημείο αναφοράς για τους κατοίκους του Λεοντίτου αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Από εδώ περνούσε το μονοπάτι, που διατηρείται ακόμη και σήμερα και ενώνει το χωριό με το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιώτισσας, θρησκευτικού κέντρου της περιοχής.
Κάτω από τα κλαδιά του και την παχιά σκιά του, έγιναν συνάξεις καπεταναίων, κτηνοτρόφων και Σαρακατσαναίων παλιότερα και στα νεότερα χρόνια γίνονται εκδηλώσεις, πανηγύρια, ανταμώματα ξενιτεμένων τα καλοκαίρια, πολυήμερα γλέντια, επιστημονικά και παναργιθεάτικα συνέδρια, λαϊκές και δημοτικές μουσικές βραδιές, θεατρικές παραστάσεις, τσιπουροκατανύξεις, σκληροί αγώνες τάβλι και δηλωτής! Στέκι ορειβατών και περιηγητών της περιοχής…
Μαζί με την κεντρική βρύση του χωριού που τον συντροφεύει τι δεν έχει δει και τι δεν έχει ακούσει: Γέλια, κλάματα, ιστορίες, χαρές, λύπες, μοιρολόγια, αποχαιρετισμούς, χορούς, πολέμους, τραγούδια της νύφης, τραγούδια κλέφτικα, τραγούδια της Λευτεριάς, κρυφούς καημούς, ξεφαντώματα, αγωνίες, έρωτες, χτυποκάρδια…
Τα τελευταία 50 χρόνια λειτουργεί στη σκιά του ο φιλόξενος καφενές του Παπα-Χρήστου. Αξέχαστη είναι η εμπειρία για όσους απόλαυσαν το καφεδάκι τους, το γεύμα τους και τη φιλόξενη διάθεση του Παπά Χρήστου κάτω από το δροσερό ίσκιο του τους καλοκαιρινούς μήνες και όχι μόνο.
Λίγα μέτρα πιο μακριά τον συντροφεύει και τον ανταγωνίζεται ο πλάτανος της Αγίας Παρασκευής, αρκετά νεώτερος, αλλά εξίσου εντυπωσιακός κι αυτός. Αποτελούν ένα δίδυμο μοναδικό σε όλη την Ελλάδα!
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει ενέργειες να μπει στον κατάλογο των μνημειακών δέντρων της χώρας, να αναδειχτεί και να προστατευτεί από την ασθένεια που τελευταία απειλεί τα πλατάνια όλης της χώρας για να αποτελεί πόλο έλξης για πολλές γενιές ακόμη!
Αξίζει να δει κανείς από κοντά αυτό το θαύμα της φύσης!!!
1. Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στην ιστοσελίδα του δήμου Αργιθέας.
Ακολουθούν δυο βιντεάκια για τον πλάτανο: Το πρώτο με ένα τραγούδι και ένα ποίημα και το δεύτερο με ένα παραμύθι.