Μετάνιωσα δεν κατεβαίνωδεν κάνω για πολιτική εγώ,
μ’ αρέσει μόνο ν’ ανεβαίνω
στ’ αγαπημένο μου βουνό!
Δεν θα είμαι υποψήφιος
Προς όλους τους Αργιθεάτες
Ανακοινώνω σήμερα ότι δεν θα είμαι υποψήφιος στις επόμενες δημοτικές εκλογές.
Γνωστοποιώ την απόφασή μου αυτή, που είναι αποτέλεσμα αλλοπρόσαλλης και επιπόλαιης σκέψης, αλλά και ανύπαρκτου προβληματισμού, στην ίδια θέση και με τα ίδια τυπογραφικά στοιχεία, όπως επιτάσσει η δημοσιογραφική δεοντολογία. (Χειροκροτήστε με γιατί, αν δεν σας το ’λεγα, ούτε που θα γνωρίζατε πως υπάρχει και τέτοια δεοντολογία, όπως δεν γνωρίζετε κι αν είχαν φέτος οι κρανιές κράνια κι οι κράταιγοι τσάπουρνα).
Η σημερινή ανακοίνωση είναι το τέλος μιας πορείας που δεν ξεκίνησε ποτέ. (Τουλάχιστον γλιτώσαμε τις σόλες απ’ τα παπούτσια. Κάτι είναι κι αυτό!)
Μην κλαίτε που φεύγω, μη λυπάστε, ως αύριο θα με ξεχάστε…
Γνωρίζω πόσο σας συγκλονίζει αυτή η εξέλιξη, γκρεμίζονται οι ελπίδες και τα όνειρα που εναποθέσατε στην υποψηφιότητά μου και κατανοώ το γοερό κλάμα σας. Όμως μην στεναχωριέστε! Ο Μενέλαος αναστηλώνει κι απ’ αυτά. Ήδη περιφέρεται μαζί με τον Αντώνη Κοσσυβάκη και τον Χρήστο Καπερώνη στα χωριά των Τζουμέρκων και κάνει αναγκαστική επιστράτευση στους φημισμένους Τζουμερκιώτες μαστόρους, καλφούδια και τσιράκια τους. Σε λίγο θα γίνεται στη Γέφυρα Κοράκου συναυλία από τσιόκια, σκεπάρνια και μυστριά. Η επίσκεψη Σπίρτζη άνοιξε τον δρόμο για το μεγάλο έργο. Οι υποσχέσεις που έδωσε παραλίγο να
φράξουν τον Αχελώο και να γίνει το φράγμα σε μια μέρα. Δικαίως θα του γράψει κι ο Μήτσιος τον σπιρτζοΰμνιον ύμνον. Και μετά θα του τον ψάλλει…
Τέλος τα κλάματα! Το ΚΑΦΕΝΕΙΟ το ’χουμε για να γελάμε, όχι να κλαίμε…
Γιατί αποχωρώ…
Για να φτάσω στην ανάκληση της υποψηφιότητας μόλις μια βδομάδα μετά την αναγγελία της πολλοί ήταν οι λόγοι που με ανάγκασαν και συνέβησαν πολλά. Ο λαός δικαιούται να γνωρίζει και πρέπει να μάθει, κυρίως αυτά που δεν τον ενδιαφέρουν, ενώ αυτά που τον ενδιαφέρουν, συνήθως, καλά είναι να μην τα γνωρίζει.
Πρώτον. Μόλις έγινε γνωστή η υποψηφιότητά μου δημιουργήθηκε μια πρωτοφανής αναστάτωση στη χώρα. Εκατομμύρια πολίτες έσπευσαν στα ΚΕΠ και ζητούσαν επίμονα μεταδημότευση για Αργιθέα, για να με ψηφίσουν. Στο ΚΕΠ Ανατολικής Αργιθέας για παράδειγμα η ουρά ξεκινούσε απ’ τα Πετρίλια και έφθανε στα Στουρνέα. Ο Βασιλός στις Γούρνες έκανε τον μεγαλύτερο τζίρο από τότε που άνοιξε.
Ρωτάτε και τη Βάσω στο ΚΕΠ να σας πει. Την πόνεσε το χέρι να πρωτοκολλάει αιτήσεις. Τον Βασιλό μην τον ρωτάτε, μπορεί να θέλει να κρύψει και τίποτε απ’ την εφορία. Κατεπειγόντως άνοιξε πάλι για τον ίδιο λόγο και το ΚΕΠ Αργυρίου.
Η κυβέρνηση και τα κόμματα δεν ήξεραν τι να κάνουν. Το θέμα ήρθε σε προ ημερησίας διάταξης συζήτηση. Ο Αλέξης είπε πως τα σκυλιά προχωρούν κι ας ουρλιάζει το καραβάνι. Ο Κυριάκος ότι θα ακυρώσει το νόμο Κατρούγκαλου. Η Φώφη μίλησε επ’ ευκαιρία για τον τυφώνα Ξενοφώντα και ζήτησε την απομάκρυνση του Ξενοφώντα Κουτή απ’ την Αθήνα. Ο Κουτσούμπας είπε να αντισταθούμε στα ξένα και ντόπια κεφάλαια και να καταργήσουμε τα κεφαλαία γράμματα.
Οι άλλοι αρχηγοί κομμάτων, των μπαίνω δε μπαίνω στη Βουλή, δεν ξέρω τι είπαν. Πετάχτηκε κάποια στιγμή ο Κουβέλης (νόμιζε ότι είναι ακόμα αρχηγός) και είπε πως δεν τον πειράζει αν γίνει όλη η Ελλάδα ένας δήμος (δήμος Αργιθέας), αρκεί να κυβερνιέται από ένα δημοτικό συμβούλιο σε προοδευτική κατεύθυνση.
Τους άκουγε ο Παυλόπουλος που ήταν όλοι εκτός θέματος, μαύρισαν τα μαλλιά του απ’ την οργή και κοκκίνισε σαν τον Ομπράντοβιτς που τρώει καλάθι απ’ τον Σπανούλη, με πήρε τηλέφωνο.
⸺ Σε παρακαλώ, Γιάννη, μου λέει, ανακάλεσε την υποψηφιότητά σου. Είναι η χώρα ένα απέραντο φρενοκομείο, ας μην γίνει και ένα απέραντο δημαρχείο.
⸺ Πρόεδρε θα το σκεφτώ, θα ρωτήσω και τον Αχιλλέα και θα σου απαντήσω.
Σκέφτηκα τότε διάφορα. Αν χαλάσει λέω το νερό στην Κoρνοφωλιά Έβρου, πρέπει να στείλω τον Κώστα Πέτσα και το Βαγγέλη Μόσκοβο για να το φκιάσουν. Ο Κώστας θα φύγει ξυρισμένος και θα γυρίσει μετά ένα μήνα με μια πιθαμή μούσι, ο Βαγγέλης δεν πετυχαίνει να ξαναγυρίσει, το πιθανότερο είναι να περάσει στην Τουρκία, θα τον πιάσουν και θα μας εκβιάζουν πάλι τα μεμέτια. «Δώστε τους οχτώ να πάρετε το Βαγγέλη» Τι τους απαντάς; Πάρτε τους πέντε κρατάτε και το Βαγγέλη, θα κρατήσουμε κι εμείς τους τρεις κι αχρείαστοι να ’ναι; Και ποιον θα στέλνω μετά να φκιάνει το νερό στο Αετοχώρι, που είναι μόνιμα χαλασμένο;
Δεύτερον. Επειδή ξεκίνησα με ζήλο την υποψηφιότητα θέλησα για συμβολικούς λόγους να ξεκινήσω με προεκλογική ομιλία στο Μεζήλο. Βλέπετε οι περισσότεροι στην πολιτική μένουν στους συμβολισμούς και στην επικοινωνία και καθόλου στην ουσία. Είναι πολυπληθές χωριό, έχω και τον Χρυσούλη Λαμπέρη φίλο (σκεφτόμουν να τον συμπεριλάβω και στον συνδυασμό και την αρχηγία του έδινα, γιατί θα τον ήθελα τον Χρυσούλη δήμαρχο, άλλο που δεν το ψηφίζετε εσείς), ας πάω είπα.
Περνάω τον Τυρολόγο, στρίβω αριστερά (σ’ αυτό το χωριό μόνο από αριστερά πας, κι απ’ το Σπυρέλο να ξεκινήσεις, πάλι αριστερά μέσω Τσιοξέρα θα πας, αν δε γκρεμ’στείς. Φτάνω στο γεφύρι βλέπω ένα πανό τεράστιο με κατακόκκινα γράμματα (είπαμε αριστερά και στα γράμματα) που έγραφε:
ΓΙΑΝΝΗ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΑΝ ΤΟ ΤΣΙΑΚΑΤΙΣΟΥΜΕ.
Μπήκα σε σκέψεις. Ποιος να το ’γραψε; Στο Μεζήλο μόνο η Γιώτα Φώτου γράφει, αλλά γράφει βιβλία, όχι πανό. Ούτε θα ’γραφε αυτό για μένα, ξέρω ότι θα με στήριζε. Τόσα χρόνια συνυπηρετήσαμε! (Πού; στον πόλεμο του σαράντα. Εγώ πολέμαγα κι η Γιώτα έφερνε ζαλικωμένη πυρομαχικά και κουραμάνες με τις γυναίκες της Πίνδου). Οι άλλοι οι Μιζ’λιώτις δε γράφουν ούτε σημείωμα για τα ψώνια. Ξέρετε πως ψωνίζουν; Πάνε στην υπεραγορά (στο σούπερ μάρκετ δηλαδή, ξέχασα ότι με διαβάζουν Έλληνες) και λένε. Θέλω ν’ αγοράσω δγιαουρτουπτ’ιά. Παίρνουν με τη σειρά τους διαδρόμους ψάχνοντας, πού να βρεις δγιαουρτουπτ’ιά. Βρίσκουν, όμως όλα αυτά που χρειάζονται και τα παίρνουν.
Πιθανόν να το έβαλαν κάποιοι που πήγαν να σκάψουν στη βάση του γεφυριού, για να βρουν το θησαυρό του Αλή Πασά. Για να μη δίνουν στόχο έκαναν πως έβαζαν το πανό κι ένας έσκαβε από κάτω.
Αλί, αλί και τρις αλί!
ψάχνουνε τα λεφτά τ’ Αλή!
Δε θα μείνει γιουφίρι π’θινά!
Θα τα σκάψουν με κασμά!
Εσείς ποιος λέτε να το ’γραψε; Ξέρω που πάει ο νους σας. Στο Μήτσιο! Ε, πάλι δεν το βρήκατε. Δεν είναι ο Μήτσιος. Τα γραπτά του Μήτσιου τα καταλαβαίνω ακόμα κι όταν δε γράφει το όνομά του. Όπως καταλαβαίνω κι αν ένα ποίημα είναι του Καβάφη. Το διαβάζω κι αν δεν το καταλαβαίνω, καταλαβαίνω ότι είναι του Καβάφη. Καταλάβατε;
Τρίτον. Ήρθαν οι αρχηγοί των άλλων παρατάξεων και μου είπαν: «Κινδυνεύει η ισορροπία της πολιτικής ζωής του τόπου. Δεν αντέχει η περιοχή μας τέτοιες αναταράξεις. Εμείς τι θα κάνουμι; Θα καλ’γώνουμι τσιουντζούρια; Καταστρέφ’ς την καριέρα μας. Κάνι πίσου κι έχουμι ρόλο κι για σένα.»
Ξέρω, τους απάντησα. Ως τώρα μου είχατε το ρόλο του Χατζηαβάτη και τώρα θα μου κάνετε προαγωγή. Θα μου δώσετε το ρόλο του Καραγκιόζη, για να κρατάτε εσείς το ρόλο του Πασά.
«Έλα με την παράταξή μας και σου υπόσχομαι δύο χρόνια αντιδημαρχία» είπε ο ένας.
«Έλα με μας και σου δίνω τρία χρόνια αντιδημαρχία.» είπε ο άλλος.
«Τέσσερα χρόνια αντιδημαρχία κι άλογο σελάτο μέιντ ιν Λαζαρίνα, για να σεριανάς καβάλα και να ’ρχεσαι στα συμβούλια, γιατί εσείς στο Αετοχώρι πότε έχετε δρόμο και πότε δεν έχετε», ξανά ’πε ο πρώτος.
Καλά, τους είπα. Τώρα κατάλαβα ποιο είναι το σωστό. Οι παρατάξεις πρώτα κανονίζουν και μοιράζουν τους ρόλους και μετά φτιάνουν και ένα δήθεν πρόγραμμα. Να βρείτε άλλα παιδιά, που να δέχονται αυτού του είδους τις Δημο-πρασίες…
Τέταρτον. Δεν είχα τίποτε για τέταρτον, αλλά χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν ο Αχιλλέας. Γιάννη δεν γίνεται τίποτε, μου είπε. Έκανα λάθος! Τα καινούρια σημεία των καιρών είναι εναντίον μας. Έπρεπε στη χάση του φεγγαριού να ανακοινώσεις την υποψηφιότητα. Τώρα έχεις χάσει. Παραιτήσου απ’ την ιδέα να γίνεις δήμαρχος!
Παραιτήθηκα… Για να το λέει ο Αχιλλέας!
Παρά ταύτα παραθέτω μέρος του προγράμματός μου…
Μπορεί να απέσυρα την υποψηφιότητά μου, αλλά το πρόγραμμά μου θέλω να γίνει γνωστό. Είναι ένα πρόγραμμα εφαρμόσιμο και απολύτως κοστολογημένο. Μέρος αυτού του προγράμματος παραθέτω, για να ξέρετε τι χάσατε. Ολόκληρο θα το δώσω σε όλους τους υποψηφίους δημάρχους για να εμπλουτίσουν με τις προτάσεις του το ανάλογο δικό τους πρόγραμμα.
- Θα έκανα ανταλλαγή πληθυσμών Οι Ανθηριώτες θα πήγαιναν στα Πετρίλια
και οι Πετριλιώτες στο Ανθηρό. Όποιος διαμαρτύρονταν θα πήγαινε Βραγκιανά. Οι Βραγκιανίτες καλά τιμωρούνται κι εκεί που είναι δεν θα τους μετακινούσα. - Θα βούλωνα τη σήραγγα Τυμπάνου για να μην έρχεται ζεστός αέρας από
κείθε, μας φτάνει η ζέστα η Βραγκιανίτικη. - Θα άνοιγα υποποτάμια (όχι ιπποποτάμια) σήραγγα από τα Γρυμπιανά ως
απέναντι στην Πέρδικα, για να μην κρεμαντζουλιόμαστι ολοένα στις περαταριές και να πηγαίνουμε να αγοράζουμε ή να κλέβουμε μήλα - Θα άνοιγα καζίνο και χαρτοπαικτικές λέσχες στο Αργύρι, χωριό που δεν
πατιέται εύκολα από αστυνομίες. Θα ήταν το Μονακό της περιοχής. - Θα έριχνα 1300 φορτηγά (130 πραγματικά) αλάτι στη λίμνη Στεφανιάδας και
θα δημιουργούσα θάλασσα στην Αργιθέα. Θα την ονόμαζα λιμνοθάλασσα για να μη μας κουνιότι κι του Μισουλόγγι. - Θα πέταγα ψάρια στη λίμνη ή θα τα πέταγα κατ’ ευθείαν στο τηγάνι, γιατί να
τ’ ανακατώσω πρώτα με το νερό; Δε χρειάζεται να βάλ’ς τα ψάρια πρώτα στου μούσκιου, τι είνι φασόλια γίγαντες; - Θα προυμήθευα ουλ’νούς τ’ς κτηνουτρόφοι απ’ αυτά τα ντρον (πως κατά διμόν’ τα λεν) Μι ειδικό τηλιχειριστήριου θα τα ’στελναν να ορμώνουν τα πράματα, να τα μιτράν, να τα σκαρίζουν κι να ρίχνουν αλάτι στ’ς αλαταριές.
- Θα παραχωρούσα ολόκληρο το Τριζόλ’ στο στρατό για να εκπαιδεύονται οι
λοκατζήδες κι άλλες επίλεκτες δυνάμεις. - Θα έβαζα στο Ντρασκό πινακίδες ΠΡΟΥΣΟΥΧΗ ΚΥΛΙΟΝΤΙ ΣΤΟΥΡΝΙΣ
- Θα δημιουργούσα δημοτική αστυνομία να αφοπλίζει σε κάθε πανηγύρι τους
Στεφανιώτες από τις κλίτσες. - Θα έφκιανα κυλιόμενες ηλεκτρικές σκάλες απ’ τον Όχτο στο Μαρκελέσι
μέχρι Κουζιουκάρι, για να μπορούν να παν οι Κουζιουκαριώτες να ιδούν που ήταν τα σπίτια τους και να φέρνουμι απάν’ κάνα γ’ρούνι ξιαπόστατα. - Θα έφκιανα ένα τελεφερίκ απ΄τα Ραγάζια ως από πέρα στο Γληγόρη Δήμο για
να πααίνουν οι Ραγαζιώτες να ηλιάζονται το χειμώνα. - Θα έκοβα του Κουπλισιότ’κου και τις γύρα τσιούκες μέχρι το Μπαλτηνήσι,
για να έχει και το Λεοντίτο ήλιο το χειμώνα ή θα έβαζα έναν τεράστιο καθρέφτη απέναντι στον Κούρλιακα για το ίδιο εξ αντανακλάσεως αποτέλεσμα. - Θα κάρφωνα καμιά δεκαριά περόνια στον Πλάτανο του Λεοντίτου για να
κρεμάν οι γύφτοι τα νταούλια εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες κι ο Καραϊσκάκης τ’ άρματα. - Θα ανέβαζα τους υποψήφιους δημάρχους απάνω στον πλάτανο και μετά θα
έπαιρνα τη σκάλα για να μην μπορούν να κατέβουν για να μη κατέβουν και στις εκλογές. Θα ανέβαζα και τον Γρίβα μαζί τους που τους πρότεινε (κάθε φορά κι άλλον)…
Δήμαρχος της εκτός δρόμου Αργιθέας
Πέμπτον και σπουδαιότερον που δικαιούται τίτλο ξεχωριστό μόνο του. Ο λόγος που παραιτήθηκα είναι γιατί εδώ και χρόνια είμαι ήδη δήμαρχος της εκτός δρόμου Αργιθέας, της Αργιθέας που ως ιδέα και χώρος δεν με πληγώνει ποτέ. Η θέση αυτή κανονικά και δικαιωματικά ανήκει στον Έκτορα, αλλά μου την παραχώρησε ξέροντας πόσο φιλόδοξο άτομο είμαι και προπαντός επειδή τον απειλούσα να αρχίσω το κάπνισμα. Έκτωρ και κάπνισμα είναι έννοιες αντίθετες. Θυμάστε, ολόκληρο νόμο κατέβασε για να μας καταργήσει τ’ς καπνουσάκ’λις. Τι να ’κανε; Μ’ έφκιασε δήμαρχο και ησύχασε…
Προς Αργιθεάτες
Ντόπιους (ντόπιος είσαι ή από δω;)
Απόδημους (κι αποδημήσαντες εις Κύριον)
Νέους (ντόπιους κι απόδημους υποθέτω)
Η δική μας γενιά, η μεταπολεμική γενιά της δεκαετίας του 60, του 70, του 80, γεννήθηκε εδώ και έζησε την παρακμιακή πορεία της Αργιθέας. Προλάβαμε, όμως, να ζήσουμε και στοιχεία του μεγαλείου της (την ομορφιά της φύσης και της απλότητας, τον πολιτισμό της, εκδηλώσεις διάφορες του κοινωνικού της βίου).
Είναι αυτά τα στοιχεία που μας κάνουν να μη χορταίνουμε ποτέ το δρόμο του γυρισμού στη γενέθλια γη, είναι αυτά που μας κάνουν όταν φεύγουμε να σταματάμε σε κάθε βρύση της για να πιούμε, ακόμη κι αν δεν διψάμε.
Όσο ο τόπος μας ποτίζονταν απ' τον άφθονο ιδρώτα των ανθρώπων του, αντιπάλευε κάθε δυσκολία και πορεύονταν στο χρόνο αποτυπώνοντας τον καθημερινό μόχθο και αγώνα τους. Με τις επίμονες προσπάθειες έγιναν και στην Αργιθέα έργα που επέτρεψαν να απολαμβάνουν οι πολίτες της υποδομές και να συμμετέχουν στα επιτεύγματα του τεχνικού πολιτισμού. Δεν έγιναν όλα, αλλά δεν μπορούμε και να μηδενίζουμε αυτά που έγιναν. Ταυτόχρονα χάθηκαν άλλα. Κυρίως οι σταθερές κοινωνικής συνοχής. Έχουμε σήμερα περισσότερο ανάγκη να ανακτήσουμε αυτά που χάσαμε από αυτά που μας λείπουν.
Αυτά που έγιναν δεν μπόρεσαν να ανακόψουν την παρακμή. Είναι αυτή ακριβώς η παρακμή που διαπερνά όλη την ύπαιθρο χώρα, που την μετατρέπει από ζωτικό χώρο σε τόπο ερημίας και εγκατάλειψης.
Πορευόμαστε έτσι και σε μια αντίφαση με μια επίπλαστη εικόνα που μας ξεγελά και μπερδεύει τους στόχους και τα αποτελέσματα. Ανατρέπουμε τα στοιχεία που συντηρούσαν μια ζώσα κοινωνία αυτογνωσίας και συντηρούμε αυτά που την αποσυνθέτουν. Η περιοχή μας δεν θα αναβαθμιστεί και θα πάρει αξία από το πόσο ασφαλτοστρωμένους δρόμους έχει, αλλά κι από το αν κρατά την υπόσταση που είχε με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του πνευματικού και υλικού πολιτισμού της.
Μέρος της πραγματικής εικόνας της Αργιθέας είναι και τα ερειπωμένα σχολεία της, οι ρημαγμένες εκκλησιές της, οι γκρεμισμένες βρύσες της, τα εξαφανισμένα αλώνια της (αλήθεια, με τι κονδύλια τα έφτιαχναν αυτά οι παλιοί;) οι ερημωμένοι τόποι της… η παράδοση που παραμελήθηκε, οι αξίες της που υποχωρούν η μουσική της που βάναυσα κακοποιείται…
Εύχομαι κι αυτή την Αργιθέα να αναζητάτε και προπαντός να βρίσκετε Αυτή είναι η εκτός δρόμου Αργιθέα. Σ’ αυτή την Αργιθέα μπορείτε να είστε με την ίδια χαρά από δήμαρχοι μέχρι κλητήρες…
 |
Ο δήμαρχος της εκτός δρόμου Αργιθέας στο γραφείο του επιθεωρεί τον νέο αεροδιάδρομο Αφορισμένης Μιρμιτζάλας |
----------
Διαβάστε το πρωτότυπο κείμενο του χρονογράφου Γιάννη Φρύδα, ΕΔΩ:
 Θα μας βρείτε και στα κοινωνικά δίκτυα:
|
||||||||||
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
 |
||
