Αγαπάτε αλλήλους, αλλά να ψηφίζετε καταλλήλους! (καφετζής)

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας   

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ 97

Εν περιλήψει… συμπερίληψις

Στην ανατολή του καινούργιου χρόνου, ένα άγραφο βιβλίο, με ετικέτα τη νέα χρονολογία στο εξώφυλλό του, βρίσκεται μπροστά μας. Θα καταγραφούν σ’ αυτό όσα θα συμβούν στη ζωή μας, στην κοινωνία μας, στην πατρίδα μας και στην ανθρωπότητα ολόκληρη. Κανένας δεν ξέρει ποια και πόσα γεγονότα θα αποτυπωθούν στις σελίδες του. Γι’ αυτό και κάθε φορά το υποδεχόμαστε και το παραλαμβάνουμε δίνοντας και παίρνοντας ευχές για ό,τι καλύτερο.

 Γνωρίζουμε πως ο χρόνος κυλάει αδιάκοπα και δεν κόβεται, όμως, έχουμε και την ανάγκη να νιώσουμε ότι μας δίνεται η ευκαιρία μιας νέας αρχής. Τι πιο φυσικό από το να βρίσκουμε μια τέτοια ευκαιρία και στην αρχή του νέου έτους;

 Ακριβώς έτσι, υποδεχτήκαμε και το 2024. Όμως, ακόμη κι από την πρώτη μέρα του διαπιστώσαμε ότι ο χρόνος μπορεί να άλλαξε, αλλά, τίποτε δεν άλλαξε... Οι ίδιες θλιβερές ειδήσεις κυριαρχούν στην καθημερινότητα. Πόλεμοι, εγκληματικότητα, βία, ανασφάλεια, ακρίβεια… Αυτή η πραγματικότητα εγκαταστάθηκε για τα καλά, σαν μια πυκνή ομίχλη που αναβαθμίζει τη συνθήκη από το «ορατότης μηδέν» στο «ορατότης υπό το μηδέν»…

Βέβαια, το έτος ούτε φέρνει ούτε ευθύνεται για τα γεγονότα που συμβαίνουν κατά τη διάρκειά του. Αλλού βρίσκονται οι αιτίες και οι ευθύνες (πολλές φορές και σ’ εμάς τους ίδιους). Ωστόσο, ειδικά τα δυσάρεστα, δε διστάζουμε να τα χρεώσουμε στο έτος, στη γρουσουζιά του ή επειδή έτυχε δίσεκτο. Κάτι παρόμοιο, δηλαδή, που έλεγε κι ο Δημήτρης Καμπούρογλου: «Όλοι βρίζουν την θάλασσαν, ενώ πταίει ο άνεμος».

Ήδη πέρασε ο Ιανουάριος και βρισκόμαστε στον Κουτσοφλέβαρο, οπότε έχουμε αρκετά δείγματα γραφής και γι’ αυτόν τον ενιαυτόν (και τον κακό μας τον καιρόν…), ώστε σε συνδυασμό με διάφορα προαναγγελθέντα να περιμένουμε κι άλλα χειρότερα.

 Όμως, το Καφενείο δεν είναι Καζαμίας να σας ενημερώνει εκ των προτέρων γι’ αυτά, αλλά μια πρόβλεψη θα την καταθέσει: η λέξη συμπερίληψη, που έγινε της μόδας τα τελευταία χρόνια, φέτος θα αποκτήσει τη μεγαλύτερη εμπορική της αξία…

 Συμπερίληψη!... Συμπεριληπτική κοινωνία, συμπεριληπτικό σχολείο και εκπαίδευση όπου θα συμπεριλαμβάνεται και η εκπαίδευση για την αειφόρο συμπεριληπτικότητα (δεν κάνω πλάκα…). Συμπεριληπτική συμπερίληψη… εν περιλήψει συμπερίληψις… Όλα συμπεριληπτικά. Απορώ, γιατί δεν έκανα ακόμη το Καφενείο συμπεριληπτικό!...

 Συμπερίληψη!!! (με τρία θαυμαστικά)… Τι είπε, ρε, ο μεγάλος!!! (άλλα τρία…).

 Συμπερίληψη: «Βρήκαν οι άπλυτοι νερό κι οι άλουστοι σαπούνι». (παροιμία)

 Φταίει η λέξη; Όχι!... Φταίει το νόημα που προσπαθεί να της αποδώσει ο κάθε συμπεριληπτικός και να το παίξει μ’ έναν ακόμη τρόπο προοδευτικός… Θα το υπομείνουμε κι αυτό. Λέξη είναι θα περάσει, κάποτε θα ξεθωριάσει,

 θα ξεφύγει απ’ τη μόδα, τη γωνιά θα μας αδειάσει…

  

Ρεκόρ και πρωτιές

Υποδέχονται οι άνθρωποι τον νέο χρόνο στις πλατείες με τα βεγγαλικά (τα οποία θα πληρώσουν στα δημοτικά τέλη, για να μην ξεχνιόμαστε), τα ιπτάμενα φαναράκια με τις ευχές και με άλλες πολλές... αμερικανιές. Την ίδια στιγμή άλλοι άνθρωποι είναι κρυμμένοι στα καταφύγια και σε καταυλισμούς, για να γλυτώσουν από τις βόμβες και τους πυροβολισμούς... Ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος!... Έχει κανείς αντίρρηση;

 Ανήμερα την Πρωτοχρονιά, σειρά παίρνουν οι ειδήσεις με διάφορα, αδιάφορα ως γελοιότητας σημαντικά, έτσι, για να ’χουμε να λέμε: ποιο παιδί γεννήθηκε πρώτο και σε ποιο μαιευτήριο (ήθελε η γυναίκα να γεννήσει από τις έντεκα το βράδυ και την κρατούσαν με το ζόρι να πάει δώδεκα και κάτι, μη χάσουν τη διαφήμιση), ποιο καράβι μπήκε πρώτο στο λιμάνι (ευτυχώς, που δεν μπήκε στο αεροδρόμιο!...), ποια ήταν η πρώτη κλήση που δέχτηκε η πυροσβεστική (μάλλον απ’ την τροχαία για υπερβολική ταχύτητα…), το ρεκόρ αυτοκινήτων που πέρασαν στα διόδια (παρά το ρεκόρ στην τιμή της βενζίνης), το ρεκόρ του Άδωνη, ο οποίος εμφανίστηκε σε πέντε κανάλια ταυτόχρονα, υποστηρίζοντας ότι οι Έλληνες ευημερούν (αφού βάζουν ακόμη βενζίνη) κι άλλα πολλά που δε χωράει ο νους σας και δε θυμάται ο καφετζής…

 Εμείς στην Αργιθέα δεν έχουμε γεννήσεις. Εδώ πια οι γεννήσεις είναι σαν τους ολυμπιακούς αγώνες, μία κάθε τέσσερα χρόνια. Λιμάνι δεν έχουμε ακόμη, επομένως το σχετικό ρεπορτάζ επικεντρώνεται στο ποιο αυτοκίνητο πέρασε πρώτο στη σήραγγα Τυμπάνου (η οποία δεν έγινε, αλλά μην κολλάτε σε λεπτομέρειες) και ποιος πέρασε πρώτος στο ανακατασκευασμένο γεφύρι του Κοράκου (ούτε αυτό έγινε), ο Χρήστος Καπερώνης ή ο Μενέλαος;

 Ανάλογα με τις γεννήσεις είναι και τα ρεκόρ. Το πιο πρόχειρο που μου ’ρχεται είναι ότι στην παρελθούσα τετραετία η Αργιθέα έχασε 518 από τους εγγεγραμμένους δημότες της και ψήφισαν στις τελευταίες δημοτικές εκλογές 602 λιγότεροι εκλογείς. Αυτό, όμως, δεν εμποδίζει την κυκλοφορία της άποψης ότι ήρθε η νέα πνοή στα χωριά μας, ενώ πάμε προς την τελευταία αναπνοή.

 Κάπως έτσι, με πρωτιές, ρεκόρ, φαναράκια, βεγγαλικά και άλλα τινά, κρύβονται επιμελώς τα ύπουλα, τα ύποπτα, τα επικίνδυνα και φεύγει η προσοχή από τα αναγκαία, τα σημαντικά και τα σοβαρά…

    

Τα κακά και τα χειρότερα

Τέλος τα βεγγαλικά!... Επανέρχομαι εις τα καθ’ ημάς συμβαίνοντα, τα οποία ουδόλως επηρεάστηκαν από την αλλαγή του έτους.

 Το κακόν είναι κακόν (φοβερή αποκάλυψη, παραδέχεστε;)… Όμως, το κακό γίνεται πολύ χειρότερο, όταν προσπαθούν να μας το κρύψουν, να το δικαιολογήσουν, να το υποβαθμίσουν ή να μας το περάσουν κι ως αναγκαίο κακό. Παίζουν με τη νοημοσύνη μας, αλλά να παίζουν και με τα νεύρα μας;

 Πόλεμοι: Ευτυχώς, που είμαστε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας! Το διαβεβαιώνει κι ο πρωθυπουργός… Τι ξουράφια είμαστε εμείς και βρισκόμαστε πάντα στη σωστή πλευρά!... (μ’ αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε). Ανέκαθεν είχαμε την καλή μαντεψιά, γι’ αυτό και αρκετά συχνά: «τα βάσανά μας λέγαμε και κάπου-κάπου κλαίγαμε».

 Πόλεμος! Να μια καλή δικαιολογία ν’ ανεβάσουν τις τιμές, να καθηλώσουν τους μισθούς, να κρατούν με τον φόβο τους λαούς... Καμιά προσπάθεια ειρήνευσης κι όλοι στα χαρακώματα των συμφερόντων τους!... Καμιά οδύνη για τα αθώα θύματα!...

 Τελευταία προέκυψαν και οι Χούθι. Χώθηκαν και οι Χούθι στο γεωπολιτικό παίγνιο κι έτσι βρέθηκε άλλη μια ευκαιρία αύξησης των τιμών. Όσο τα καράβια θα περνούν από το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, να μην έχετε καμιά ελπίδα για φτηνότερα προϊόντα… Θα φταίει ο περίπλους της Αφρικής για την ευκαιρία… της αρπαχτής.

 Πάνω που σχεδίαζα να κλείσω το Καφενείο και ν’ ασχοληθώ με τα καράβια, ήρθε κι αυτή η στραβωμάρα να σβήσει προς το παρόν τα εφοπλιστικά μου όνειρα. Αντί για μπρίκια (παλιά εμπορικά καράβια), ξέμεινα πάλι στα μπρίκια του καφέ.

 Εγκληματικότητα, βία, ανασφάλεια: Δεν περνάει ούτε μια μέρα, χωρίς να πληροφορηθούμε για κάποιο έγκλημα. Στον καιρό της μεγάλης ακρίβειας, πάμφθηνη έγινε η ανθρώπινη ζωή. Η βία εκδηλώνεται παντού, έτοιμη να χτυπήσει με μίσος σε κάθε ευκαιρία. Είναι τα κοινωνικά αδιέξοδα λένε πολλοί, για να εξηγήσουν αυτά τα φαινόμενα με τις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους.

 Αμ, δεν καθαρίζεις τέτοια προβλήματα με διαπιστώσεις και ευχές… Τα κοινωνικά αδιέξοδα αίρονται με αποφασιστική κοινωνική θέληση, διαρκή προσπάθεια, ειδικά μέτρα και νόμους, οι οποίοι θα εφαρμόζονται. Δε λύνονται με τη θλιβερή εικόνα των δύο υπουργών, οι οποίοι πήραν παραμάσχαλα τον φάκελο με τα ονόματα των παραβατικών οπαδών, για να τα παραδώσουν στον εισαγγελέα, όταν πια ο δυστυχής αστυνομικός χαροπάλευε χτυπημένος από φωτοβολίδα. Γιατί ως τότε κρατούσαν τα ονόματα και δεν τα έδιναν; Περιμένετε απάντηση; Δε θα την έχετε!…

 Πώς να μη νιώθουμε ανασφαλείς με τέτοιες συνθήκες; Γιατί να μην κυκλοφορούμε άφοβα, όπου και όποτε θέλουμε; Τρεις υπουργούς προστασίας του πολίτη αλλάξαμε μέσα σε ένα εξάμηνο, αλλά τίποτε δεν άλλαξε. Η προστασία μας επαφίεται αποκλειστικά στον φύλακα άγγελό μας…

 Ακρίβεια: Είναι εισαγόμενη η ακρίβεια λέει ο πρωθυπουργός. Δηλαδή, άμα είναι εισαγόμενη, είναι φτηνότερη; Είναι και ανεκτή, ως απολύτως δικαιολογημένη;

 ─ Τι λέτε, κύριε Κυριάκο; Η αύξηση 7,6% ή 7,7% (πες 10% για σιγουριά) στα διόδια είναι εισαγόμενη;

 ─ Βεβαίως!... Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; Ξέρεις πόσα αυτοκίνητα από ξένες χώρες περνούν καθημερινά στα δικά μας διόδια; Αυτά μας έφεραν τις αυξήσεις. Τι να κάνουμε, να κλείσουμε τα σύνορα;

 ─ Όχι, το στόμα σας να κλείσετε, για να μην υποστηρίζετε τα αστήρικτα.

 Κύριοι ένορκοι, κύριοι δικαστές!... Κύριοι δικαστές, λέγω! Όταν το βρεφικό γάλα πωλείται στην Ελλάδα έως 213% ακριβότερα, σύμφωνα με πρόσφατους ελέγχους, είναι εισαγόμενη ακρίβεια ή ασύδοτη αισχροκέρδεια;

 Γιατί, ξαναλέγω, δεν τολμούν να αποκαλύψουν ούτε το όνομα της εταιρείας των μακρυχέρηδων; Για να μη θιχτούν οι υπολήψεις των ανυπόληπτων; Για πόσο χρονικό διάστημα κερδοσκοπούσαν και πόσες ποσότητες διέθεσαν στην αγορά; Το πρόστιμο των 561.000 ευρώ που επιβλήθηκε, μπορεί να είναι και αστείο.

 Τα χρήματα αυτά, ξαναματαλέγω, είναι ή δεν είναι προϊόν κλοπής από τους γονείς που αγόραζαν το γάλα για τα παιδιά τους; Το εισπραχθέν πρόστιμο αν δεν επιστρέψει με κάποιον τρόπο σ’ αυτές τις οικογένειες, θα σημαίνει ότι και ο εισπρακτικός μηχανισμός του κράτους είναι κανονικός κλεπταποδόχος…

 Κατάλαβες, Κυριάκο; Μόλις γεννιούνται τα τσογλάνια, θέλουν γάλα, δεν έχουν δόντια να φάνε κατευθείαν γαλέτα… Δε στηρίζονται οι οικογένειες, επειδή έκανες το Υπουργείο Οικογένειας. Αρνητικό ρεκόρ γεννήσεων είχαμε το σωτήριον έτος 2023. Τα κοινωνικά αδιέξοδα τα γεννούν οι πολιτικές σας και στο τέλος την πληρώνουν οι γεννήσεις. Το δημογραφικό είναι μέγα πρόβλημα και η προσπάθεια για τη λύση του, διαχρονικά, φτάνει και πάλι μέχρι τις διαπιστώσεις, τις ψεύτικες υποσχέσεις και τα ευχολόγια. Ωστόσο, έχουμε αντιληφθεί ότι απεργάζεστε και προκρίνετε άλλους τρόπους για την επίλυσή του.

 Ο Αλέξης Καρδαμπίκης, δήμαρχος Αγράφων, με απόφασή του δίνει 3.000 ευρώ σε κάθε παιδί που γεννιέται στον δήμο του. Αν ένας φτωχός δήμος το κάνει, για να συμβάλει στη δημογραφική αναστροφή, πόσα περισσότερα πρέπει να κάνει το κράτος; Αλλά, πώς να περισσέψουν ευρώ από τους χιλιάδες μετακλητούς, συμβούλους, παρασυμβούλους, κομματικούς παρατρεχάμενους και τους διάφορους σιτιζόμενους «εν τω πρυτανείω»…

 Αλέξη, συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σου!

 (Με την ευκαιρία: εμείς οι Στεφανιώτες, που συνορεύουμε με τον δήμο σου, δικαιούμαστε κάτι; Πάντως, και στη μισή χορηγία θα συμφωνήσουμε…).

      

Αφήνουμε τα πουρνάρια και πάμε στους… γάμους

Όπως βλέπετε, πολύ ζόρικα είναι αυτά τα καθ’ ημάς συμβαίνοντα και καθώς φαίνεται θα γίνουν ακόμη πιο ζόρικα. Όμως, αφού δεν μπορούμε να τα διορθώσουμε, ας τα προσπεράσουμε. Άλλωστε, αυτή τη δουλειά την ανέλαβε ο Μητσοτάκης… Αυτός το ’ριξε στους γάμους…

 Όλα τα ’χε η Μαριορή… Κούλη μεταρρυθμιστή!... (Ζήτω, η Νέα Κουλοκρατία!...).

Είχαμε τον γάμο του Κουτρούλη, τώρα, έχουμε και τον γάμο του Κούλη.

 Καινούργιος γάμος γίνεται, με γεια του, με γεια του… (στίχος δημοτικού τραγουδιού)

Ο Κούλης τον νομοθετεί κι όλη η συντροφιά του… (στίχος παρατράγουδου)

Γάμοι ομοφυλοφίλων, ομοφύλων, πλατυφύλλων, αειφύλλων, προσεχώς γατιών και σκύλων… Κατά το λεγόμενον: Βρήκαμε μαλλί να ξάνουμε…

─ Ιμείς, Κυριάκου, παλιά στου χουριό, ζιουβγάρι σιρκό μι σιρκό είχαμαν μαναχά τα βόιδια. Τα ’βαναμαν στου ζ’γό κι όργουναμαν του χουράφι.

 Ας πάμε κι εμείς στους γάμους, έστω και ακάλεστοι.

 Κατ’ αρχάς, κύριε πρωθυπουργέ, η λέξη γάμος είναι κατοχυρωμένη από αιώνες, έχει συγκεκριμένη έννοια και δεν μπορείς να της αλλάξεις το περιεχόμενο, όσο και να προσπαθήσεις να νομοθετήσεις… Η επιθυμία καθενός δεν είναι δικαίωμα που μπορεί να το επιβάλει και στους υπόλοιπους. Επομένως, βγάλ’ το αυτό απ’ τον νου σου!

 Ο άνθρωπος έχει δύο φύλα (ανεξαρτήτως φύλου, δηλαδή, φυλής), το τριφύλλι τρία φύλλα (μέχρι κι οι παναθηναϊκοί το βεβαιώνουν), το τριαντάφυλλο τριάντα. Πάντως, όλα αυτά τα φύλα ή φύλλα είναι βιολογικά. Για τα φύλλα της τράπουλας δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι όσοι δε διαθέτουν ούτε φύλλο συκής, ανακάλυψαν τα τελευταία χρόνια και το κοινωνικό φύλο. Έτσι, ο καθένας μπορεί να δηλώνει ό,τι φύλο θέλει. Ακούγαμε για επιδρομές αλλοφύλων, μας προστέθηκαν και οι επιδρομές των φύλων.

 Θα νομοθετήσουν, λέει, τον νέον γάμον από κοινού: η Νέα Δημοκρατία, ο Σύριζα και οι παραφυάδες του (Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά) και το Πασόκ-Κινάλ. Αυτοί που τρώγονται σαν τα σκυλιά, που δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στα σοβαρά εθνικά θέματα, συμφωνούν στο διαλυτικό για την κοινωνία ανοσιούργημα…

Αν δεν ταιριάζανε, δε θα συμπεθεριάζανε… (καλά τα λέει ο λαός…).

Ους ο «γάμος» συνέζευξεν, λαός μη χωριζέτω… (καλά είναι και ου ψηφιζέτω).

Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι,

Νίκος, Ζωή και Στέφανος, μαζί με Μητσοτάκη…

Πόσα στραβά κι ανάποδα θα δεις μ’ αυτούς, κοσμάκη!...

Προοδευτικοί οι αριστεροί, προοδευτικοί και οι δεξιοί, τι θα κάνουμε τώρα, αδέρφια; Ούτε ένας συντηρητικός πια! Πώς θα συντηρηθεί αυτή η χώρα;

 Έχω και τον φόβο μη με περάσουν για σκοταδιστή όλοι αυτοί οι φωταδιστές που οδήγησαν και οδηγούν την πατρίδα μας στην «πρόοδο», τα αποτελέσματα της οποίας λουζόμαστε καθημερινά και δεν μπορεί να κρύψει, όσο κι αν προσπαθεί, η οργανωμένη προπαγάνδα τους με τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια. Παρ’ όλα αυτά, τολμώ να υπενθυμίσω και πάλι τη γνώμη του Καμπούρογλου: «Οι Έλληνες, για να πάνε μπροστά, πρέπει να κοιτάζουν πίσω».

Ευτυχώς, υπάρχουν και βουλευτές που αντιστέκονται. Άλλοι περνούν φροντιστήριο και πειθαναγκάζονται να υποκύψουν κι άλλοι αποδεικνύονται παλληκάρια της φακής (βλέπε Βορίδης Μαυρουδής).

Ο Μαυρουδής παινεύονταν σ’ ανατολή και δύση,

πως τέτοιο νομοσχέδιο ποτέ δε θα ψηφίσει.

Όμως, σαν κότα ολόμαυρη του είπαν να καθίσει

και τα αυγά που του ’βαλαν, τώρα θα τα κλωσήσει.

 Για να βοηθήσω τους αναποφάσιστους βουλευτές, θα επισημάνω πιθανές επιπτώσεις και αδιέξοδα που θα επιφέρει το νομοσχέδιον και ποιο είναι το κρυφό του σχέδιον. Θα πεις, δεν τα ξέρουν; Τα ξέρουν και τα παραξέρουν. Ο καθένας θα αναμετρηθεί με τη συνείδησή του και με τη δύναμη αντίστασης που διαθέτει απέναντι στο δέλεαρ της εξουσίας και της έδρας…

 «Ζαβός ζαβή παντρεύτηκε, ζαβά παιδιά θα κάμουν». Αυτά λέει η παροιμία.

Αλλάζουν όροι και ιδιότητες στην οικογένεια. Πάει η μητέρα, η μητρότητα κι η μητρική μας γλώσσα, ο πατέρας και η πατρότητα. Γονέας 1, γονέας 2, γονέας 3 (η παρένθετη, αλλά βιολογική) γονέας 4, γονέας 5 κι όλο θ’ ανεβαίνουμε. Πού ξέρεις; Μπορεί αργότερα να συνάπτουν γάμο μεταξύ τους και πέντε άτομα. Οι τέσσερις να παίζουν μπιρίμπα κι ο άλλος να γράφει τους πόντους…

 Μέχρι να φύγει ο Μητσοτάκης, οι μισές ελληνικές λέξεις θα συνιστούν ποινικό αδίκημα όταν τις χρησιμοποιείς… Θα λες μητέρα και θα πηγαίνεις αυτόφωρο…

 Θα παντρεύεται ο άλλος αργότερα και θα βρίσκεται με δυο πεθερές. Δεν είναι δίκαιο!... Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν ίσα δικαιώματα; Η μια πεθερά φτάνει και περισσεύει. Πώς είναι δυνατόν να υποχρεώσεις κάποιον να βρεθεί ανάμεσα σε δυο θηρία; Άκου, δύο ο δυστυχής!… Να ξέρουμε τι λέμε...

 Πεθερά 1, πεθερά 2 και πεθερός ο παρένθετος…

 Πεθερός 1, πεθερός 2 και πεθερά η παρένθετη…

 Τους πατέρες του έθνους πώς θα τους λέμε στο εξής; εθνογονείς; εθνοκηδεμόνες;

 Ήδη εμφανίστηκε και η αμφιβολία μου για την πολιτική. Τι είναι τελικά η πολιτική; Η τέχνη του εφικτού; Η τέχνη του απατηλού; Βοηθήστε τον μπερδεμένο καφετζή!...

 Σε ένα δεν αμφιβάλλω και προς όλους τους πολιτικούς το υπενθυμίζω:

 Η ιστορία άλλους ανεβάζει στο βάθρο της κι άλλους κατεβάζει στον βόθρο της…

Ο νόμος θα είναι σαφής υποστηρίζουν οι υποστηρικτές του, προσπαθώντας να κοροϊδέψουν ακόμη και τον εαυτό τους. Φαίνεται δε βλέπουν ή κάνουν πως δε βλέπουν τα ασαφή:

Ποια είναι η νύφη, ποιος είναι ο γαμπρός,

κανένας δε θα ξέρει από δω κι εμπρός…

Γι’ αυτό, με τη σειρά μου κι εγώ, καλώ τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που θα τον ψηφίσουν να αποφύγουν το σημερινό Καφενείο, για να μη στεναχωρηθούν. Άλλωστε, υποδείξεις αποχής έχουν κι από τον αρχηγό τους…

 Απορία: Στο ξύρισμα του γαμπρού θα ξυρίζεται και η νύφη; Ποιος ξέρει; Σάμπως είναι η μόνη απορία; Όμως, αφού ήρθαμε στον γάμο, ένα επαινετικό τραγούδι θα το τραγουδήσουμε…

Ωραία είν’ η νύφη μας, ωραία τα προικιά της,

γαϊτάνι το μουστάκι της και μπούκλες τα μαλλιά της…

Κάπως έτσι, κλείνει οριστικά το θέμα, χωρίς πια να έχουμε την άλλη εύλογη απορία: «Πώς χορεύουν οι

λωλοί, δίχως λύρα και βιολί,

πώς χορεύουν οι γαϊδάροι, δίχως σέλα και σαμάρι».

     

Αντέσαμε…

Αντέσαμε, αναγνώστες μου!... Αντέσαμε για τα καλά!... Μ’ αυτούς που μπλέξαμε, πάθαμε σαν εκείνον που: «Έτρεχε να μη βραχεί κι έπεσε μες στο ποτάμι».

Ευθύνη μας να προσπαθήσουμε να ξεμπλέξουμε στην πρώτη ευκαιρία…

 Το σημερινό Καφενείο μόνο πικρούς καφέδες είχε να προσφέρει, στην ιδιαίτερα δυστοπική κατάσταση που ζούμε.

 Ψάχνοντας, λοιπόν, να σας προσφέρω και κάτι αισιόδοξο ως αντίδοτο, κατέληξα σε δυο φωτογραφίες:

 Ας χαρούμε μια σπάνια ανατολή (αριστερά) και μια συνηθισμένη δύση (δεξιά). Όσο είναι καιρός... Γιατί κι αυτές μπορεί να τις αλλάξουν κι αλλιώς να τις νομοθετήσουν...

 Δεν υπάρχει, βέβαια, τέτοιος κίνδυνος. Όπως δεν υπάρχει και κανένας κίνδυνος για τους απαρασάλευτους νόμους της φύσης, της ζωής και του Θεού.

 Η ανατολή πάντα θα διαλύει το σκοτάδι με το φως της και πάντα η δύση θα υπόσχεται και θα προετοιμάζει την καινούργια μέρα…

14/2/2024