Γράφει ο Γιώργος Κουτσιμπογιώργος
Πραγματοποιήθηκε και φέτος στον φιλόξενο και νεοανακαινισμένο χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου του ΟΤΕ στις 5 Φλεβάρη η Πρωτοχρονιάτικη κοπή της πίττας του χωριού μας μαζί με την τιμητική εκδήλωση παρουσίασης της ιστορικής οικογένειες των Αλεξανδραίων που κατάγεται απ’ το χωριό μας και η οποία έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο και έχει προσφέρει πολλά όχι μόνο στην περιοχή μας, αλλά ευρύτερα στην πατρίδα, από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι και σήμερα.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν από την οικογένεια των Αλεξανδραίων: α) Η οικογένεια του Θεοφάνη Αλεξανδρή β) Η οικογένεια του Βασιλείου και της Μαρίνας Θεοχαράκη (Η Μαρίνα και ο Θεοφάνης είναι παιδιά του αειμνήστου Δημάρχου Ζωγράφου Δημητρίου Αλεξανδρή) γ) Το ζεύγος Αθαν. Αλεξανδρή εκ Βατσουνιάς δ) Οι αδελφές Νίκη και Αλεξάνδρα Αλεξανδρή ε) Ο Αθανάσιος Αλεξανδρής εκ Μουζακίου και στ’ Ο καρδιολόγος Μάκης Οικονόμου εκ Βατσουνιάς και υιός της Ιφιγένειας Αλεξανδρή.
Παραβρέθηκαν επίσης, ο Δήμαρχος Γεώργ. Καραϊσκάκη Περικλής Μίγδος με τον πρόεδρο του Δημοτ. Του Συμβουλίου Γεώργιο Κουρτέσα και τον Δημ. Σύμβουλο Αιμ. Αντωνάκη, ο πρόεδρος της Πανθεσσαλικής Στεφ. Κούτρας, ο Αντιπρόεδρος της Πανηπειρωτικής Κων. Κωνής, οι Αντιδήμαρχοι του Δήμου Αργιθέας Βασίλης Στεργίου και Θανάσης Καραγεώργος, ο Γεν.Γραμματέας και ο Αντιπρόεδρος της Π.Ο.Α.Σ. (Πανελλήνια Ομοσπ. Αργιθ. Συλλόγων) Ανδρέας Στεργίου και Θανάσης Κωφός, οι πρόεδροι των Πολιτιστ. Συλλόγων των χωριών Πηγών Άρτας Χρήστος Καπερώνης, Ανθηρού Νικ. Μερεντίτης, Λεοντίτου Δημ. Γρίβας, Καλής-Κώμης Στέλιος Σύλλας, Κουμπουριανών Γιώργος Δήμου και Κώστας Καζιακούρας, ο συγγραφέας, ποιητής και δημοσιογράφος Κωστής Τσιάκαλος, ο πρώην Πρόεδρος του Συλλ. Αργιθ. Θεοδοσ. Μακρυγιάννης, ο λαογράφος και π. Πρόεδρος Συλλ. Ανθηρού Μενέλαος Παπαδημητρίου και πάνω από100 χωριανοί μας, αρκετοί δε με τα απιδιά τους.
Μετά το καλωσόρισμα από τον Πρόεδρο του Συνδέσου μας τους σύντομους χαιρετισμούς από τους προσκεκλημένους μας ακολούθησε η κεντρική ομιλία από τον καθηγητή συγγραφέα, φιλόλογο και ιστορικό κ. Χρήστο Γκλέζο που παρουσίασε στην αρχή περ5ιληπτικά τον «χαλασμό» που έγινε στη φαμίλια των Μποτσαραίων την άνοιξη του 1804 στη Μονή του Σέλτσου από τον Αλή Πασά, την διάσωση του Κίτσου Μπότσαρη και κάποιων μελών της οικογένειας του που μπόρεσαν να περάσουν τον Αχελώο και να έρθουν στο Λιάσκοβο όπου παντρεύει την αδελφή του Αναστασώ με τον Δημήτριο Αλεξανδρή προεστό του χωριού. Από δω αρχίζει η περιγραφή στο κείμενο του κου Γκλέζου των σπουδαιότερων μελών της οικογένειας των Αλεξανδραίων από τον 19ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Δεύτερος ομιλητής ήταν ο Θεοδ. Μακρυγιάννης που αναφέρθηκε ειδικά στον Σόλωνα Αλεξανδρή. Ακολούθησε στην συνέχεια η χορήγηση αναμνηστικών δώρων σ’ όλα τα παρόντα μέλη της οικογ. των Αλεξανδραίων και απονομή τιμητικής πλακέτας από τον Σύνδεσμο μας στο ζεύγος Βασ. Θεοχαράκη και Μαρίνας Αλεξανδρή-Θεοχαράκη για την πολύ σημαντική πολιτιστική και κοινωνική τους προσφορά. Η εξαιρετική και όμορφη αυτή εκδήλωση έκλεισε με την κοπή της πίττας χωροστατούντος του πατήρ Παπά- Τσιάκαλου Σπυρίδωνος και προσφέροντας σ’ όλους του παρευρισκόμενους δωρεάν καφέδες, αναψυκτικά, διάφορα εδέσματα και τσίπουρο από την πατρίδα.
Ακολουθούν περιλήψεις των δύο ομιλιών και φωτογραφικά στιγμιότυπα από την εκδήλωση.
Ομιλία Γκλέζου Χρήστου σε εκδήλωση προς τιμή της Οικογένειας Αλεξανδρή
Πρόκειται για την προεξέχουσα οικογένεια προυχόντων της περιοχής των Αγράφων στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, αλλά και των μετέπειτα επαναστάσεων και του ελεύθερου ελληνικού βίου.
Στο προσκήνιο της ιστορίας αναφαίνεται με ενεργότερη δράση από το 1804 όταν ο Δημήτριος Αλεξανδρής παντρεύτηκε στο Λιάσκοβο τη Σουλιωτοπούλα Αναστασία (Τασσώ) Μπότσαρη, κόρη του Νότη Μπότσαρη. Από το ζευγάρι γεννήθηκε τον επόμενο χρόνο ο Θανάσης Αλεξανδρής.
Ο Δημήτριος Αλεξανδρής πήρε μέρος με άλλα μέρη της οικογένειά του, που ήταν μυημένα στη Φιλική Εταιρεία, και με 35 οπλοφόρους Λιασκοβίτες στην Επανάσταση του 1821. Αναφέρεται ότι πολέμησε κατά των Τούρκων στις μάχες: Φαναρίου, Γράλιστα, Φλωρεσίου, Μουζακίου, Μεσενικόλα κλπ. Μετά την καταστολή της Επανάστασης το 1822 κλήθηκε στα Γιάννενα από τον Χουρσίτ Πασά, όπου βασανίστηκε πολύ και λίγο έλειψε να φονευθεί. Ύστερα στο προσκήνιο των γεγονότων βρίσκεται ο Θανάσης Αλεξανδρής για τον οποίο έχουμε από τα χρόνια 1822 μέχρι 1835 - που βρίσκεται στο Λιάσκοβο - 19 ενθυμήσεις αξιολόγου ιστορικού περιεχομένου, 5 πωλητήρια έγγραφα που συνέταξε εκείνος, αποτύπωση της σφραγίδας της επανάστασής του στη Μονή Σπηλιάς 1866-68 και 4 έγραφα με την υπογραφή του ως Προέδρου της Επανάστασης αυτής.
Πήρε μέρος στην Επανάσταση του 1854 όπου ως πρόκριτος υπέγραψε την επαναστατική προκήρυξη στις 26 Γενάρη στο Μοναστήρι των Βραγκιανών Γέννησης της Θεοτόκου - Επισκοπή.
Με τη σύμφωνη γνώμη των επαναστατών μεσολάβησε στην απομάκρυνση των τουρκικών δυνάμεων της παραμεθορίου περιοχής Αργιθέας στα Τρίκαλα χωρίς πόλεμο.
Στα 1866-68 μαζί με τους γιους του Δημήτριο και Γεώργιο και τους οπλαρχηγούς Γεώργιο Καναβού-Οικονόμου, Γεώργιο Παπαϊωάννη, Θεμ. Κουτσόπουλο, Δημ. Στάθη και άλλους προκρίτους έκαμε την Προσωρινή Κυβέρνηση Σπηλιάς, στην οποία εισχώρησαν και άλλοι από το Ραδοβίζι Άρτας, σχηματίζοντας την Προσωρινή Διοίκηση Ηπείρου και Θεσσαλίας με έδρα τα Πετρίλια.
Μετά την καταστολή και αυτής της επανάστασης, οι οικογένειες των Αλαξανδραίων κατέφυγαν στην ελεύθερη Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν, ο Θανάσης με την οικογένεια του γιού του Δημήτρη στο Αγρίνιο, ο δε άλλος γιος του Γεώργιος στη Λαμία.
Ο Θανάσης πέθανε και ετάφηκε στο Αγρίνιο, λίγα χρόνια μετά την εκεί εγκατάστασή του. Η πολιτεία του απένειμε τιμές Χιλιάρχου.
Δημήτρης Αθ. Αλεξανδρής
Ήταν γιος του Θανάση. Γεννήθηκε στο Λιάσκοβο μετά το 1828. Πρέπει να ήταν ο πρωτότοκος γιος, καθώς η συνήθεια ήθελε το πρώτο αγόρι της οικογένειας να παίρνει το όνομα του παππού του.
Πήρε μέρος με τον πατέρα και τον αδερφό του Γιωργάκη στις επαναστάσεις του 1854, του 1866-67 και 1876-78, με ρόλο πρωταγωνιστή στις δύο τελευταίες. Διατέλεσε μέλος της υπό τον πατέρα του Επαναστατικής Επιτροπής Σπηλιάς, που εξελίχθηκε στη συνέχεια σε «Προσωρινή Κυβέρνηση - Διοίκηση Ηπείρου και Θεσσαλίας» με έδρα τα Πετρίλια (Δεκέμβριος 1866) όπου υπογράφει με το ψευδώνυμο Αθανάσιος Δημητρίου. Ο ίδιος ως οπλαρχηγός με τους άνδρες του αποτελούσε τη φρουρά της Διοικήσεως.
Ο Δημήτριος Αλεξανδρής έμεινε στρατονισμένος στη Μονή Σπηλιάς με τους σωματάρχες Κίτσιο Δημητρίου, Δημ. Σταθόπουλο, Γ. Δρούβα, Θεόδωρο Ζαφειριάδη και τους άνδρες τους, που διάφορες πηγές τους ανεβάζουν σε 900 (θεωρούμε τον αριθμό υπερβολικό) όπου πολιορκήθηκαν από τους Τούρκους και αναγκάστηκαν στις 11 Φλεβάρη 1867 σε έξοδο κατεβαίνοντες με τριχιές μέσα από τον κάτω της Μονής γκρεμό.
Μετά την αποτυχία εκείνης της επανάστασης, κατέφυγε με την οικογένειά του στο Αγρίνιο, όπου η ελληνική κυβέρνηση του παραχώρησε κτήματα στο χωριό Ματσούκι. Με τον αδερφό του Γιωργάκη πήρε μέρος στην επανάσταση του 1876-78 που κατέληξε στην απελευθέρωση της Θεσσαλίας και της Άρτας.
Ήταν γαμπρός του Γρηγόρη Στορνάρη, προύχοντα του Ασπροποτάμου. Από τη σύζυγό του Μαρουσώ απέκτησε πολλά παιδιά: το Θεοφάνη πρώτο Γραμματέα του Δήμου Αργιθέας ως τα 1918 που πέθανε. Τον Κώστα, το Γιώργο που εγκαταστάθηκε στο Φανάρι, τη Φανή, την Ελένη και τη Φωτεινή.
Οι Αργιθεάτες τιμώντας τον, τον εξέλεξαν πρώτο Δήμαρχο της περιοχής τους το 1882-89. Μετά από τη δημαρχιακή του καριέρα εγκαταστάθηκε στην Καλαμπάκα όπου διηύθυνε το εκεί καπνεργοστάσιο ως το θάνατό του.
Γεωργάκης Αθ. Αλεξανδρής
Πήρε μέρος στους πολέμους µε τον πατέρα του και τον αδερφό του. Με το σώμα του στα 1866 κατέλαβε την οχυρή θέση Κρανια-Λούκα-Πέντε Αδέρφια - Γέφυρα Κοράκου, και με τη συνδρομή άλλων οπλαρχηγών αντιμετώπισαν νικηφόρα τις Τουρκικές επιθέσεις.
Το Γενάρη 1866 δέχτηκε ως µέλος της Επαναστατικής Επιτροπής στην Κούλια, κοντά στο γεφύρι Κοράκου, το Γάλλο Πρόξενο Πρεβέζης Σουαµπουαζώ, Οι συνομιλίες των για την τύχη της επανάστασης δεν έφεραν αποτέλεσμα.
Στη συνέχεια η Επαναστατική Διοίκηση έστειλε το Γιωργάκη µε το γιο του Ανδρέα Κοσουβάκη στο Μεσολόγγι για να πετύχουν από μέρους του «Κοµιτάτου Πατρών» και την Ελληνική Κυβέρνηση βοήθεια για την επανάσταση. Μετά την επιστροφή του ο Γιωργάκης Αλεξανδρής πήρε μέρος στο ξεκαθάρισμα της Αργιθέας από τα «μπουλούκια» των Τουρκαρβανιτών που παρέμειναν για την καταστολή της επανάστασης. Ξαναπήρε τη διοίκηση των ελληνικών δυνάμεων που φρουρούσαν τη θέση της γέφυρας Κοράκου μέχρι το καλοκαίρι του 1867 όπου εξέπνευσε η επανάσταση. Μετά εγκαταστάθηκε στη Λαμία ασχολούμενος µε το εμπόριο μέχρι το 1876 όπου οργάνωσε τη νέα επανάσταση στην Αργιθέα.
Με χρήματα που πήρε από την ελληνική κυβέρνηση (8.000 δρχ.) οργάνωσε µε τον αδερφό του Δημήτρη την τελευταία επανάσταση στην Αργιθέα (1876-78), με σώμα 350 οπλοφόρων, κυρίως Λιασκοβιτών, και πολέμησαν στο Μουζάκι, Παλιοµονάστηρο, Πύλη, Μαυροµάτι, Φανάρι, Ελληνόπυργο, Κερασιά και αλλού, μέχρι την τελική απελευθέρωση της Θεσσαλίας 1881.
Από τη γυναίκα του Αγγελική απέκτησε τα τέκνα: Δημήτριο, Νίκο, Γιάννη, Κώστα, Βασίλη, Ειρήνη και Αναστασία.
Αγγελική Αλεξανδρή
Κατάγονταν από εξέχουσα οικογένεια των Αγράφων. Παντρεύτηκε το Γιωργάκη Αλεξανδρή και έζησε τα περισσότερα χρόνια στη Λαμία. Ήταν πανέξυπνη, σεβαστή και σεμνή κυρία. Συμπαραστάθηκε στον άντρα της σε όλη τη διάρκεια της Αγραφιώτικης επανάστασης του 1876-81. (Λεύκ. Θεσσ. Χρονικών 1965 σελ. 856).
Απόστολος Αλεξανδρής
Γεννήθηκε στη Λαμία το 1879. Σπούδασε Νομικά. Εκλέχτηκε Βουλευτής Τρικάλων - Καρδίτσας το 1906.Το 1910 έγινε Υπουργός Παιδείας και στα 1917-20 Πρεσβευτής στη Βέρνη και το Βερολίνο. Το 1922 έγινε Υπουργός Εξωτερικών, υπέγραψε την συνθήκη της Λωζάνης, το 1930 Γεωργίας, το 1947 Εθνικής Οικονομίας και το 1950 Δικαιοσύνης. Στα 1942 ίδρυσε το Μεταρρυθμιστικό Κόμμα», το οποίο στα 1946 συνεργάστηκε με την «Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων». Έπαψε να πολιτεύεται από το 1950. Πέθανε το 1962.
Πίστευε και πάλευε για το γενικό καλό του τόπου. Απεχθανόταν τη μικροκομματική πολιτική και το ρουσφέτι, γι’ αυτό και δεν υπήρξε ιδιαίτερα ευεργετικός για την επαρχία του που τον εξέλεγε βουλευτή.
Περικλής Αλεξανδρής
Αδερφός του Απόστολου. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στο εξωτερικό. Διατέλεσε Βουλευτής, Γερουσιαστής και Αντιπρόεδρος της Γερουσίας. Υπήρξε από τους πιο διακεκριμένους νομομαθείς. Άσκησε για πολλά χρόνια το δικηγορικό επάγγελμα στην Καρδίτσα και την Αθήνα. Μπήκε στο δικαστικό κλάδο οπού διακρίθηκε για την ευθυκρισία και την αμεροληψία του. Αποχώρησε ως Εισαγγελέας Εφετών.
Το 1935 πήρε μέρος ενεργό ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Εορτασμού της Απελευθέρωσης της Θεσσαλίας από τον τουρκικό ζυγό και στη συνέχεια ως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου αυτής, προσφέροντας με τις γνώσεις, το κύρος και την ενεργητικότητά του, πολλαπλές υπηρεσίες στην προβολή της Θεσσαλίας. Πέθανε το 1939.
Σόλων Αλεξανδρής
Γεννήθηκε στο Λιάσκοβο το 1910. Σπούδασε Νομικά και άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στην Καρδίτσα και την Αθήνα. Έγινε δικηγόρος «παρ' Αρείω Πάγω». Είχε άρτια επιστημονική κατάρτιση και σπάνια χαρίσματα. Άνθρωπος γεμάτος καλοσύνη, ευγένεια, τιμιότητα και ειλικρίνεια. Εύστροφος, εργατικός και φιλάνθρωπος. Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου Αργιθεατών Θεσσαλών «Η ΕΣΤΙΑ» όπου διατέλεσε για ένα διάστημα και Πρόεδρός του. Αγαπούσε πολύ την ιδιαίτερη πατρίδα του το Λιάσκοβο και από τη θέση του συνέβαλε όσο μπορούσε για την προκοπή του. Για τις υπηρεσίες του ο Σύλλογος Αργιθεατών σε πάνδημη Γενική Συνέλευση τον ανακήρυξε επίτιμο Πρόεδρο του. Το 1963 έγινε Γεν. Γραμματέας της Βουλής και το 1964-66 διατέλεσε Σύμβουλος στο Υπουργείο Εσωτερικών. Υπήρξε ακραιφνής δημοκράτης στις πεποιθήσεις και πάντα αγωνιστής του δικαίου. Πέθανε στις 22 Αυγούστου 1988 στην Αθήνα, όπου διέμενε μόνιμα, και ετάφη στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.
Δημήτριος Αλεξανδρής
Γεννήθηκε στο Λιάσκοβο το 1903. Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του, εγκαταστάθηκε το 1936 με την οικογένειά του μόνιμα στην τότε κοινότητα Ζωγράφου, όπου ασχολήθηκε πέρα από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις και με τα κοινά.
Χρημάτισε Πρόεδρος του Δημ. Συμβουλίου στα έτη 1951-58 και στη συνέχεια εκλέχθηκε Δήμαρχος (30ς στη σειρά Δήμαρχος) Ζωγράφου από το 1959 μέχρι 1963 όπου μεταμόρφωσε κυριολεκτικά το Δήμο σε μια σύγχρονη πόλη με λεωφόρους, πλατείες, δίκτυο υπονόμων, γυμναστήριο, δημοτική Βιβλιοθήκη, νεκροταφείο, φωτισμό, ύδρευση, παιδικές χαρές, σχολεία και άλλους κοινόχρηστους χώρους. Το υπουργείο Εσωτερικών κατέταξε τότε το Δήμο του στους δέκα πρώτους Δήμους της χώρας, από πλευράς δραστηριοτήτων στα δημοτικά έργα, και βράβευσε το Δήμαρχο ως τον πλέον επιτυχόντα Δήμαρχο, ανάμεσα σε όλους του Δημάρχους της Αττικής.
Άνθρωπος ικανότατος, διακρίθηκε τόσο στις διοικητικές και οργανωτικά δραστηριότητες, όσο και στις προσωπικές του σχέσεις. Ως διοικητικός και Οικονομικός Δ/ντής του Γερουλάνειου Ιδρύματος - Νοσοκομείο Σπαρούνη, όπου υπηρέτησε για πολλά χρόνια, έδειξε το ανθρωπιστικό του απόθεμα συμμεριζόμενος τον ανθρώπινο πόνο και τις οικονομικές αδυναμίες πολλών συμπατριωτών του και συμπολιτών του Ζωγραφιωτών, που κατέφευγαν στις υπηρεσίες του Ιδρύματος.
Υπήρξε καλός οικογενειάρχης, λαμπρός πατριώτης και προπάντων φιλάνθρωπος. Πέθανε το 1967. Άφησε πίσω του δύο υπέροχα παιδιά, το Θεοφάνη, δικηγόρο, και τη Μαρίνα, σύζυγο Βασ. Θεοχαράκη.
Θεοφάνης Αλεξανδρής
Γόνος της ιστορικής οικογένειας των Αλεξανδραίων. Πατέρας του ο Δημήτριος Αλεξανδρής Δήμαρχος Ζωγράφου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και οικονομικές επιστήμες. Ασκεί δικηγορία και παράλληλα εργάζεται ως σύμβουλος στην Εταιρεία Θεοχαράκη. Τρέφει τα καλύτερα αισθήματα για την ιδιαίτερη πατρίδα της οικογένειάς του, το Πετρωτό, για το οποίο δεν παύει να ενδιαφέρεται πάντα. Συνδράμει κάθε πρόσωπο που ζητά τη βοήθειά του. Πρόσωπο πράο, ευγενικό και καλοπροαίρετο. Είναι οικογενειάρχης. 'Έχει τρία παιδιά, ένα γιο και δύο κόρες.
Περίληψη της ομιλίας του Θεοδόση Μακρυγιάννη, για το Σόλωνα Αλεξανδρή
Αγαπητοί συμπατριώτες.
Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στο Σύλλογο του χωριού σας για την πρωτοβουλία που πήρε να τιμήσει την ιστορική οικογένεια των Αλεξανδραίων που κατάγονται από το χωριό σας και τους αγώνες που αυτοί έδωσαν τόσο για την περιοχή μας, αλλά και για τη χώρα μας γενικότερα…..
Η πρωτοβουλία του Συλλόγου σας, αποδεικνύει ότι αναγνωρίζει τη συμβολή των Αλεξανδραίων και τους αγώνες τους για την απελευθέρωση της Αργιθέας και της Θεσσαλίας γενικότερα από το ζυγό των Τούρκων, τη θεμελίωση της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Αργιθέας αφού ο πρώτος Δήμαρχός της ήταν Αλεξανδρής, την απελευθέρωσης της χώρας μας από τα ναζιστικά στρατεύματα της Γερμανίας, αφού Γενικός Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης ΠΕΕΑ ή του βουνού, όπως συνηθίζεται να αποκαλείται, ήταν ο Σόλων Αλεξανδρής, όπως θα αναφέρω στη συνέχεια, αλλά και γιατί η συνθήκη της Λωζάνης φέρει την υπογραφή του χωριανού σας Απόστολου Αλεξανδρή.
Όταν ο αγαπητός φίλος Γιώργος Κουτσιμπογιώργος μου πρότεινε στη σημερινή εκδήλωση να αναφερθώ στον αείμνηστο Σόλωνα Αλεξανδρή, δεν ήτα δυνατόν να αρνηθώ. Αντίθετα ένοιωσα μεγάλη τιμή και συγκίνηση να αναφερθώ έστω και περιληπτικά στην προσωπικότητα του μεγάλου αυτού ανδρός, του έγκριτου νομικού, του πετυχημένου Δικηγόρου, του αγνού Δημοκράτη, του συνεπή αγωνιστή, του ευπατρίδη Αργιθεάτη.
Ο Σόλων Αλεξανδρής, αγαπητοί φίλοι, τρίτος γιός πολυμελούς οικογένειας του Θεοφάνη –Φανίδη και της Γλυκερίας το γένος Θεοδοσοπούλου, γεννήθηκε στο Πετρωτό το έτος 1909. Είναι γνωστό ότι οι Αλεξανδραίοι υπήρξαν από τις σημαντικότερες οικογένειες των Αγράφων. Από πολύ νωρίς ο Σόλων Αλεξανδρής έδωσε δείγματα ιδιαίτερης ευφυίας και εξαιρετικού ήθους. Μετά τις Γυμνασιακές του σπουδές στην Καρδίτσα, πέτυχε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από την οποία και αποφοίτησε.
Αρχικά και για τρία χρόνια Δικηγόρησε στην Καρδίτσα. Από το 1937 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου συνέχισε τη Δικηγορία. Στο επάγγελμά του υπήρξε επιμελής, ικανός και ακέραιους, γι αυτό από τα πρώτα χρόνια της άσκησής του κέρδισε την εμπιστοσύνη και την αγάπη όχι μόνο των πελατών του και των συναδέλφου του Δικηγόρων, αλλά και την εκτίμησε των Αγραφιωτών και γενικότερα του ευρύτερου χώρου των Θεσσαλών. Με την ευφυΐα του, τις άριστες νομικές του γνώσεις και τη θύραθεν παιδεία του δεν άργησε να αναδειχθεί ως ένας από τους πλέον έγκριτους και διακεκριμένους νομικούς και Δικηγόρους των Αθηνών.
Ο Σόλων Αλεξανδρής, όμως, δεν ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη Δικηγορία. Η έντονη κοινωνική του ευαισθησία από τα φοιτητικά του ακόμα χρόνια έστρεψε το ενδιαφέρον του και στα κοινωνικά δρώμενα της εποχής του.
Παρόλο που ο θείος του Απόστολος Αλεξανδρής, ήταν από τον ερχομό του Ελευθερίου Βενιζέλου στην Ελλάδα το 1910 εκ των πλέον στενότερων συνεργατών του και σχεδόν μόνιμος Υπουργός Εξωτερικών και το κόμμα των Φιλελευθέρων θα ήταν γι αυτόν η φυσική πολιτική του ένταξη και η βέβαιη καριέρα του ως Βουλευτή και όχι μόνο, παρά ταύτα οι αγνές σοσιαλιστικές του ιδέες τον έστρεψαν προς το Σοσιαλιστικό Κόμμα- Ένωση Λαικής Δημοκρατίας του Καθηγητή και θεμελιωτή του Συνταγματικού δικαίου Αλεξάνδρου Σβώλου και αν νεότατος, εξελίχθηκε σε ένα από τα κορυφαία στελέχη του μαζί με τον Ηλία Τσιριμώκο Διετέλεσε, επίσης, Διευθυντής της καθημερινής εφημερίδας ΜΑΧΗ.
Μετά την κατάρρευση του μετώπου και την είσοδο των ναζιστικών Γερμανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα έλαβε από τους πρώτους μέρος στην εθνική αντίσταση, εντάχτηκε στο ΕΑΜ και ανέβηκε στο βουνό, όπου και παρέμεινε μέχρι την απελευθέρωση, θυσιάζοντας την επαγγελματική του σταδιοδρομία, αλλά, κυρίως, διακυβεύοντας την ίδια του τη ζωή. Όμως οι κακουχίες και η σκληρή ζωή στα βουνά, κλόνισαν σοβαρά την υγεία του με αποτέλεσμα να καταστραφεί ο ένας πνεύμονάς του, με ότι αυτό συνεπαγόταν για τη μετέπειτα ζωή του.
Μετά την απελευθέρωση συμμετείχε στη γνωστή Εθνοσυνέλευση των Κορυσχάδων ως εκλεγμένος Εθναρχικός Σύμβουλος του Νομού Καρδίτσης.
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ορίστηκε Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης του Βουνού, όπως αποδεικνύεται από το πρώτο ΦΕΚ της Κυβέρνησης αυτής, το οποίο υπάρχει στο Μουσείο των Κορυσχάδων.
Το 1963 όταν ανέλαβε την Κυβέρνηση η Ένωση Κέντρου, με Πρωθυπουργό το Γεώργιο Παπανδρέου και Πρόεδρος της Βουλής εκλέχτηκε ο Ηλίας Τσιριμώκος, στο Σόλωνα Αλεξανδρή ανατέθηκαν τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα της Βουλής των Ελλήνων. Στη συνέχεια, τον επόμενο χρόνο, όταν ο Ηλίας Τσιριμώκος έγινε Υπουργός Εσωτερικών ο Σόλων Αλεξανδρής τον ακολούθησε, λόγω της στενής των φιλίας, και ανέλαβε τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών. Την περίοδο της αποστασίας το 1965 ο Σόλων Αλεξανδρής υπέστη μία από τις οδυνηρότερες δοκιμασίες της ζωής του. Το πολιτικό του ήθος του επέβαλε να διαφωνήσει με την αποστασία του Ηλία Τσιριμώκου από την Ένωση Κέντρου, να παραιτηθεί αμέσως από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Εσωτερικών και να διακόψει κάθε δεσμό με τον, επί χρόνια, αδελφικό του φίλο, όταν ο τελευταίος έγινε Πρωθυπουργός των Ανακτόρων, χωρίς, όμως, να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή.
Πρωτοστάτησε το 1953 στην ίδρυση του Συλλόγου Αργιθεατών της Αθήνας και υπήρξε ένα από τα 31 ιδρυτικά του μέλη και στη συνέχεια ένα από τα πλέον ενεργά μέλη του και το 1976 διετέλεσε Πρόεδρος της Προσωρινής Διοικούσας Επιτροπής.
Υπήρξε, επίσης, όπως γνωρίζετε, ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου του χωριού σας.
Αγαπητοί φίλοι,
Αυτός ήταν πολύ περιληπτικά ο Σόλων Αλεξανδρής Ο περιορισμένος χρόνος δεν επέτρεψε την αναλυτική αναφορά, στο χαρακτήρα, στο έργο και στην εν γένει επιστημονική και πολιτική πορεία του. Από τα λίγα, όμως, που προαναφέρθηκαν, αβίαστα, προκύπτει ότι:
ü Δεν εκμεταλλεύτηκε τη συγγένειά του με το θείο του Απόστολο Αλεξανδρή, για την, εκ των προτέρων σίγουρη πολιτική του σταδιοδρομία με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου..
ü Παρέμεινε πιστός στα σοσιαλιστικά του ιδεώδη συμπορευθείς με τον Αλέξανδρο Σβώλο, αν και γνώριζε ότι η ένταξή του στην παράταξή του, δεν είχε πολλές πιθανότητες να αναλάβει Κυβερνητική εξουσία αφού τότε μεσουρανούσε το άστρο του Ελευθερίου Βενιζέλου.
ü Δεν υπήρξε πολιτικός αριβίστας και γυρολόγος της πολιτικής.
ü Εντάχτηκε από τους πρώτους στην Εθνική Αντίσταση εναντίον των Γερμανών, εγκαταλείποντας την πετυχημένη δικηγορία και διακινδυνεύοντας την ίδια του τη ζωή
ü Δεν εκμεταλλεύτηκε και δεν εξαργύρωσε την αντιστασιακή του δράση και παρέμεινε ένας απλός αγωνιστής,
ü Αν και από τη συμμετοχή του στην Εθνική αντίσταση, κλονίστηκε σοβαρά η υγεία του ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε και ποτέ δεν μετάνιωσε γι αυτό. Πίστευε ακράδαντα ότι έπραξε το καθήκον του έναντι της Πατρίδας, χωρίς να επιζητήσει ανταλλάγματα.
ü Αν και διαφώνησε με τον αδελφικό του φίλο Ηλία Τσιριμώκο, παρέμεινε σιωπηλός χωρίς να αναλωθεί σε εναντίον του ύβρεις και χαρακτηρισμούς,
ü Με την κήρυξη του πολέμου το 1940, δεν εκμεταλλεύτηκε τις γνωριμίες του για να μείνει στα μετόπισθεν. Βρέθηκε στις πρώτες γραμμές του φλεγόμενου μετώπου.
ü Από τις πολιτικές θέσεις που κατέλαβε βοήθησε πολλούς Αργιθεάτες που προσέφυγαν σ αυτόν, αν και το Δικηγορικό του γραφείο και το σπίτι του, μέχρι το τέλος της ζωής του, ήταν πάντοτε ανοιχτό σε κάθε Αργιθεάτη.
Απεβίωσε το 1989 σε ηλικία 80 χρόνων και ετάφη στην Αθήνα όπου ζούσε από το 1937.
Είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά τον καταπληκτικό αυτόν άνθρωπο. Ήταν πάντοτε πρόσχαρος, ευγενής, ταπεινός, ομιλητικός, καταδεκτικός, άριστος συνομιλητής, άριστος νομικός και Δικηγόρος, έχαιρε εκτίμησης από όλους όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν και να συνεργαστούν μαζί του.
Ήταν ένας αγνός και άδολος πατριώτης. Ας είναι αιώνια η μνήμη του.
