Να γνωρίζουν όποιες και όποιοι με τα βιβλία τους και τις συγγραφές τους πως, ότι και να γράψουν, δεν μπορούν να αλλοιώσουν τα γεγονότα..... Δεν μπορούν να αποδομήσουν την Ιστορία του Έθνους μας, να απο-ελληνοποιήσουν το Λαό μας και ιδίως τα παιδιά μας στην κατεύθυνση των ιδεολογικών τους ανατροφών και διατροφών ή στην κατεύθυνση της παγκοσμιοποίησης. Μ. Παπαδημητρίου
Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως Αρχαίο Ελληνικό ρητό
Ενίοτε δε, είναι μήτηρ "βαρεμάρας" και... "εκνευρισμού" Κ. Τ.
----------
Η ορθή σκέψη χάνει τη δύναμή και το κύρος της, αν την επαναλαμβάνεις πολύ συχνά" Αντρέ Μωρουά
Υπάρχουν τέσσερα πράγματα που κανείς μας δεν μπορεί να ανακτήσει.
Η πέτρα… αφού ριχθεί. Η λέξη… αφού ειπωθεί.
Η ευκαιρία… αφού χαθεί. Ο χρόνος… αφού περάσει.
Σε μια εποχή καθολικής εξαπάτησης, το να λες την αλήθεια είναι μια επαναστατική πράξη!
Η φράση αποδίδεται από πολλούς στον George Orwell, αμφισβητείται όμως αυτή η απόδοση
Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους κατώτερούς τους.
Αναμφισβήτητα, αν κάποιος με περισυλλογή έθετε το ερώτημα ποια είναι τα δύο χαρακτηριστικά που αποδίδουν με τον πιο σαφή και ακριβή τρόπο την ευρύτερη φυσιογνωμία του Δήμου της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, σίγουρα θα τα απαριθμούσε με τις έννοιες της φύσης και του πολιτισμού, θα τα συμπύκνωνε στην αφοπλιστική εικόνα μιας απέραντης πολυδιάστατης έκτασης - τόπου λατρείας για κάθε φυσιοδίφη - που διανθίζεται από μνημεία αρχαιοελληνικής και βυζαντινής πνευματικότητας, σε ένα φυσικό περιβάλλον σπάνιο και ποικίλο μορφολογικά, εύφορο και γόνιμο, εντέλει ικανό να θρέψει τους κατοίκους του σωματικά, αλλά και ψυχοπνευματικά.
Ο συνδυασμός αυτός αποτελεί μια εκπληκτική και ευλογημένη σύμπτωση και η ιστορική διάσταση της κάθε
Στο πανέμορφο ορεινό χωριό Δυτική Φραγκίστα στην Ευρυτανία, βρεθήκαμε σε μια συναρπαστική συνάντηση με την κυρία Σταυρούλα Ζήκα. Η κυρία Σταυρούλα είναι ένας πραγματικός θησαυρός του χωριού, ένας περήφανος φύλακας της τοπικής παράδοσης και ιστορίας.
Η Σταυρούλα μεγάλωσε στο αγαπημένο της χωριό και μοιράστηκε μαζί μας τις όμορφες αναμνήσεις της. Θυμάται τα ζώα που είχαν, καθώς και που πήγαιναν στα χωράφια με την οικογένειά της και περίμεναν ανυπόμονα την εποχή του πανηγυριού στο χωριό. Οι γάμοι επίσης αποτελούσαν μια μεγάλη γιορτή, όπου τα άλογα στολιζόντουσαν με περηφάνια για να μεταφέρουν τα προικιά και τη νύφη στη νέα τους ζωή.
Από μικρή ηλικία, η Σταυρούλα αγάπησε το χορό και το τραγούδι. Στα 14 της χρόνια, αποφάσισε να αφήσει πίσω της το χωριό και να πάει στην Αθήνα για να ακολουθήσει τα όνειρά της.
Διάβασα σε σχετική ιστοσελίδα (dasarxeio.com, 25/8/2023) «Δασαρχείο Πάρνηθας: Ούτε ένας δασεργάτης και μόλις 7 δασοφύλακες για 350.000 στρέμματα δάσους! Mια τέτοια έκταση απαιτεί πάνω από 100 άτομα μόνιμο προσωπικό για περιπολίες όλο τον χρόνο και εργασίες μέσα στο δάσος, αναγκαίες για την προστασία του από τις φωτιές».
Ποιοι ανοήτως ενεργούντες επέβαλαν τον διαχωρισμό της κοινωνίας και των φροντιστών του περιβάλλοντας (αγρότες) από το δάσος, διώχνοντάς τους μακριά από το δάσος;
Ποιοι ανοήτως ενεργούντες επέβαλαν καταστροφή της ισορροπίας χλωρίδας και πανίδας, καθιερώνοντας την δενδρολαγνεία ως «προστασία του δάσους», ενώ όλοι γνωρίζουν ότι η χλωρίδα και πανίδα λειτουργούν συμβιωτικά;
Το μέγιστο πολυμορφικό - πολυπαραγοντικό εθνικό πρόβλημα: το δημογραφικό - η υπογεννητικότητα - η γήρανση πληθυσμού, δυστυχώς δεν απασχολεί όσο αξίζει ούτε την κυβέρνηση - Βουλή, ούτε τα κόμματα - αυτοδιοίκηση, ούτε την κοινωνία πολιτών...
^ 206 σχολεία καταργούνται ή συγχωνεύονται φέτος πανελλαδικά με απόφαση κυβερνητική εξαιτίας μείωσης μαθητών.
^ 5 σχολεία καταργούνται στον δικό μας γηρασμένο και με αργή ανάπτυξη νομό Καρδίτσας: μεταξύ αυτών και το μονοθέσιο δημοτικό σχολείο Πετρωτού Αργιθέας.
^ 4 σχολεία συγχωνεύονται στην πόλη.
^ 5 ακόμα υποβιβάζονται σε αδύναμες σχολικές μονάδες.
Στο πανέμορφο ορεινό χωριό Φουρνά, κρυμμένο ανάμεσα στα βουνά της Ευρυτανίας, είχαμε την τιμή να συναντήσουμε την αξιοθαύμαστη Ελισάβετ Κοντογιάννη. Η Ελισάβετ, γεννημένη στις Ηνωμένες Πολιτείες από μετανάστες Έλληνες γονείς, αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα της ενσάρκωσης του διαπολιτισμικού δεσμού.
Η δεύτερη πατρίδα της, όπως εκείνη η ίδια αναφέρει, είναι η Ελλάδα. Κάθε καλοκαίρι, συντροφιά με τα αγαπημένα της αδέρφια, επισκέπτεται αυτή τη γη, συνδεόμενη με τις ρίζες της. Οι γονείς της της μετέδωσαν τον θησαυρό της ελληνικής γλώσσας, καθιστώντας την γέφυρα που συνδέει το παρόν με το παρελθόν.
Η συνάντηση μαζί της αποτέλεσε μια εμπειρία που μας εμπνέει και μας υπενθυμίζει τη σημασία της σύνδεσης με
Ενώ το πεζοδρόμιο είναι για χρήση των πεζών και των κατοικίδιών τους, κάποιοι φυτεύουν πεύκα αγνοώντας, ότι το ριζικό τους σύστημα δημιουργεί προβλήματα (καταστροφή & ανύψωση πλακών) και παρεμποδίζεται η ομαλή διέλευση των πεζών.
Σε πολυσύχναστη Λεωφόρο των Βορείων Προαστίων Αττικής, (Β.Τ. Αθηνών - Λ. Ανδρέα Παπανδρέου & Δεληγιάννη) όπως αποτυπώνεται σε φωτογραφία του άρθρου, ένα πεύκο με επικίνδυνη κλίση, έχει την ρίζα του στην άκρη του οδοστρώματος... περνά πάνω από το πεζοδρόμιο και εισέρχεται σε πολυκατοικία πάνω από την κυρία είσοδο των πεζών.
Καθημερινά πολλοί μαθητές περνούν από το σημείο, καθώς απέναντι, από το εν λόγω πεύκο, υπάρχει Σχολική μονάδα!
Η Ιστορία του Δημήτρη Σταμούλη μέσα από τη Ορφάνια, την Πείνα και τη Φτώχεια.
Στο ορεινό χωριό της Κάτω Βαλαώρας στην Ευρυτανία, συναντήσαμε έναν ξεχωριστό άνθρωπο, τον 79χρονο κύριο Δημήτρη Σταμούλη. Η ζωή του αποτελεί ένα συναρπαστικό κεφάλαιο της τοπικής ιστορίας. Από νεαρή ηλικία, ο Δημήτρης βίωσε τις δυσκολίες της ορφάνιας, χωρίς πατέρα από 7 μηνών. Με την αφοσίωση του θείου του, βρήκε την αγκαλιά και την καθοδήγηση που χρειαζόταν.
Οι παιδικοί του χρόνοι συνδέθηκαν με την ανάμνηση των δύσκολων εποχών, όπου το ψωμί και το γάλα από τα πρόβατα ήταν πολυτέλεια.
Νοιώθουμε την υποχρέωση, την πιεστική ανάγκη να επαναλάβουμε βασικές αλήθειες ενόψει των δημοτικών - κοινοτικών και περιφερειακών εκλογών της 8ης Οκτωβρίου (σε 44 μέρες) λόγω των πιεστικών προθεσμιών αφενός και των θολών πονηρών διαδόσεων που διαρρέουν μερικοί κακόπιστοι σε βάρος έμπειρων αυτοδιοικητικών με πολύχρονη προσφορά και δράση στα τοπικά πράγματα:
1. Έχει ‘μαλλιάσει’ η γλώσσα και κουράστηκε το δάχτυλο μας να πληκτρολογεί ότι η Δημοκρατία - κεντρική και τοπική - θέλουν λόγο και αντίλογο, τουλάχιστον δυο συγκροτημένα και με προγραμματικό λόγο αντίπαλα σχήματα που θα προάγουν διάλογο - έλεγχο - διαφάνεια - λογοδοσία.
Ο θυμόσοφος λαός με τις σοφές παροιμίες του από τα πολύ παλιά χρόνια και ως σήμερα, δείχνει πεντακάθαρα τον δρόμο που πρέπει να ακολουθούν οι εκάστοτε εξουσίες, οι θεσμοί για την προστασία της φύσης, των δασών, της ασφαλείας ανθρώπων και ζώων, την ίδια τη δημόσια υγεία από καταστροφές και ρύπανση ατμόσφαιρας (καπνοί, σωματίδια καρκινογόνα παντού στην Ελλάδα, απογύμνωση εδαφών - πλημμύρες, επέλαση άγριων ζώων σε οικισμούς υπαίθρου και επαρχιών).
Από Μάρτη καλοκαίρι, έλεγαν, και από Αύγουστο χειμώνα...
Ή: από Μαρτιού πουκάμισο και απ’ Αυγούστου το... σεγκούνι (βαρύ γυναικείο φόρεμα)…
^ Θέλοντας να τονίσουν οι ολιγαρκείς - εργατικοί και ευρηματικοί πρόγονοι [πριν την «μαζοποίηση» του
Αναμφισβήτητα, αν κάποιος με περισυλλογή έθετε το ερώτημα ποια είναι τα δύο χαρακτηριστικά που αποδίδουν με τον πιο σαφή και ακριβή τρόπο την ευρύτερη φυσιογνωμία του Δήμου της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, σίγουρα θα τα απαριθμούσε με τις έννοιες της φύσης και του πολιτισμού, θα τα συμπύκνωνε στην αφοπλιστική εικόνα μιας απέραντης πολυδιάστατης έκτασης - τόπου λατρείας για κάθε φυσιοδίφη - που διανθίζεται από μνημεία αρχαιοελληνικής και βυζαντινής πνευματικότητας, σε ένα φυσικό περιβάλλον σπάνιο και ποικίλο μορφολογικά, εύφορο και γόνιμο, εντέλει ικανό να θρέψει τους κατοίκους του σωματικά, αλλά και ψυχοπνευματικά.
Στο πανέμορφο ορεινό χωριό Δυτική Φραγκίστα στην Ευρυτανία, βρεθήκαμε σε μια συναρπαστική συνάντηση με την κυρία Σταυρούλα Ζήκα. Η κυρία Σταυρούλα είναι ένας πραγματικός θησαυρός του χωριού, ένας περήφανος φύλακας της τοπικής παράδοσης και ιστορίας.
Το μέγιστο πολυμορφικό - πολυπαραγοντικό εθνικό πρόβλημα: το δημογραφικό - η υπογεννητικότητα - η γήρανση πληθυσμού, δυστυχώς δεν απασχολεί όσο αξίζει ούτε την κυβέρνηση - Βουλή, ούτε τα κόμματα - αυτοδιοίκηση, ούτε την κοινωνία πολιτών...
Ενώ το πεζοδρόμιο είναι για χρήση των πεζών και των κατοικίδιών τους, κάποιοι φυτεύουν πεύκα αγνοώντας, ότι το ριζικό τους σύστημα δημιουργεί προβλήματα (καταστροφή & ανύψωση πλακών) και παρεμποδίζεται η ομαλή διέλευση των πεζών.
