<<Από μυλωνάς ψαράς κι από ψαράς παπάς>>!!!
Ο δεύτερος ίσκιος του Λεοντίτου Αργιθέας, μετά το Μεγαπλάτανο!!!
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ [κατά κόσμον Βησσαρίων Τίκας, από το Αρτεσιανό Καρδίτσας], κατά πως είχε αναφέρει στο ευχαριστήριο-συγχαρητήριο έγγραφό του το 2013 στη Φωνή Λεοντίτου ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος για το αφιερωμένο στους Ιερείς της Αργιθέας Ημερολόγιο - Λεύκωμα, έργο του αείμνηστου Δημήτρη Γρίβα, σε κατ’ ιδίαν συζήτηση του είχε πει τη θυμόσοφη ρήση: <<Κι ο παππάς στην Ενορία του Δεσπότης είναι>>, ρήση που ταιριάζει απόλυτα στον παπά Χρήστο!!!
Γεννήθηκε στο Λεοντίτο Ανατολικής Αργιθέας το 1944.
Ένα από τα 7 παιδιά (τρίτος κατά σειρά) του Δημητρίου Αποστόλου ή Παληαντώνη και της Ελένης Ιωαν. Αργύρη απ' την Κρανιά Πετρίλου με αδέρφια του τους Γιώργο, Έλλη, Βασίλη, Σωτηρία, Παναγιώτα και Ναπολέοντα.
Μετά το δημοτικό, κοντά στον πατέρα του που ήταν μυλωνάς και μαραγκός.
Ως γνωστόν ο ξακουστός μύλος ήταν ιδιωτικός (μύλος Παληαντώνη) και είχε μαντάνια, νεροτροβιά κλπ. Τα πλατάνια γέμιζαν φλοκάτες, βελέντζες, μαντανίες κλπ. Χρειαζόταν γερά χέρια και ένας απ' αυτούς ήταν ο παπάς ο οποίος ακόμη και σήμερα έχει τεράστια δύναμη.
Επίσης ήταν εργάτης σε όλα τα οικοδομικά έργα στο Λεοντίτο.
Έκανε και κάνα δυο χρόνια στην Αθήνα δουλεύοντας στην μεγάλη εταιρεία ΗΒΗ.
Όταν τον ρώτησε ο πατέρας του τί χρήματα έφερε απ' την Αθήνα του απάντησε ότι δήθεν δεν τους πληρώνανε και ότι θα τους τα στείλουν….. Βέβαια όπως λέει γνώρισε την Αθήνα απ' την….. "καλή" και "πάστρα τα λεφτά"….
Η Αθήνα όμως τον έπνιγε…
Γύρισε στο χωριό και με το δάσκαλο Βασίλη Κορλό του παπά-Χαράλαμπου έφτιαξαν πεστροφάδικο δίπλα από το μύλο (ακόμα διασώζονται οι λεκάνες, ότι άφησε ο Ιανός πρόσφατα ) και πωλούσαν πέστροφες. Μια ξαφνική όμως θολούρα στο νερό που έπαιρναν απ' το ποτάμι κατέστρεψε τις πέστροφες και έτσι σταμάτησαν την ασχολία αυτή.
Στο Λεοντίτο δεν ξέρει κανείς άλλος να σφάζει και να γδέρνει σφαχτά κι όλοι τους τον φωνάζουν για συνδρομή, με αμοιβή του τη σκωταριά για την τηγανιά!!!
Ο παπά Χρήστος με σύζυγό του - πρεσβυτέρα, την Αγγελική Καϊμακάμη του Χρήστου, απ' τη Ρωμιά Στεφανιάδας, αποτελώντας πρότυπο οικογενείας απόχτησαν πέντε παιδιά, το Δημήτρη (Ταγματάρχη), τη Χρυσαυγή, την Ελένη, την Ειρήνη, και την Ηλιάνα. Έχουν δε δέκα εγγόνια.
Έγινε παπάς 1986 από τον από πολλά χρόνια κεκοιμημένο Δεσπότη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριο-Φερσάλλων Κλεόπα, μετά από μεσολάβηση του Μουζακιώτη φίλου του και αυτοκινητιστή Τάκη Κρύου, διαδεχθείς τον παπά-Χαράλαμπο Κορλό και ο οποίος τον έχρισε διάδοχό του.
Ενορία του, ως και σήμερα, το Λεοντίτο, όπου εκτελεί τα καθήκοντά του με πίστη και ευσέβεια και είναι παράδειγμα συζύγου, γονέα, χριστιανού, αλλά και ανθρώπου!!!
Απλός και γεμάτος καλοσύνη, συνεργάστηκε αρμονικά με τις διάφορες κοινοτικές αρχές και για το καλό του Χωριού του και των μελών του ποιμνίου του αλλά και για καλύτερες μέρες στην Αργιθέα, πρωτοστατώντας σε κάθε μορφής αγώνα και Συλλογικές δραστηριότητες!!!
Λειτουργεί και στα διπλανά χωριά λόγω ελλείψεως ιερέων, όπως στο Φουντωτό, Πετροχώρι και όπου χρειασθεί. Είναι σχεδόν μόνιμος κάτοικος Λεοντίτου, πολλές φορές και μόνος του με την παπαδιά!!!
Αντιστέκεται στην παροιμιώδη φράση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη <<ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς>> αφού παράλληλα με τη διακονία του Ευαγγελίου ασχολείται και με τη γεωργοκτηνοτροφία ώστε να τα βγάζει πέρα ενισχύοντας το βαλάντιό του, με το οποίο βοηθάει την οικογένειά του και κάθε έχοντα ανάγκη.
Πέρα από το διάβασμα στην Εκκλησία, τον ακούς να ψέλνει ύμνους, να τραγουδάει και να γλεντάει κάθε μέρα με τους Χωριανούς του και με τον κάθε επισκέπτη του Λεοντίτου, εκεί στο στέκι του, κάτω από το Μεγαπλάτανο!!!
Πάνω από 45 χρόνια η γνωριμία μου και οι δεσμοί μου με την οικογένεια Αποστόλου, αφού από το 1976 γνωρίσθηκα στο Ανθηρό με την εκπαιδευτικό αδερφή του παπά Χρήστου Παναγιώτα, μετά με τον αείμνηστο δάσκαλο και αδερφό του Γιώργο (ακόμα θυμάμαι τα πνευματικά μας ανταμώματα, που τελειωμό δεν είχαν, στο Μουζάκι και αλλού με εκείνον, καθώς και τους αείμνηστους δασκάλους Κώστα Νάκο, από το Βλάσι και Μήτσιο Τσιούμα, από το Πετρωτό) και εν συνεχεία με όλα του τα αδέρφια -αδερφές !!!
-Στις 7.7.2021 με τον ομοχώριό μου Κώστα Γούλα περιοδεύσαμε στα Χωριά Ανατολικής Αργιθέας για να τα χαρούμε αλλά και να δούμε τις καταστροφές του ΙΑΝΟΥ. Απερίγραπτη η κατάσταση… τραγική…
Επισκεφτήκαμε το Βλάσι, το Πετρίλο, το Δροσάτο, το Φουντωτό και καταλήξαμε στο Λεοντίτο για να ανάψουμε ένα κερί στον αλησμόνητο Δημήτρη Γρίβα.
Εκεί συναντηθήκαμε με τον καλοσυνάτο παπά Χρήστο, γνωστό στην οικουμένη της Αργιθέας και όχι μόνο ως <<Παπακανάτα>> και ρωτώντας τον που είναι το νεκροταφείο για να βρούμε το μνήμα του μακαρίτη Δημήτρη Γρίβα, μας απάντησε δείχνοντάς μας το Κοιμητήριο:
<<Να, εκεί πέρα είναι Όλοι. Δεν κουνιέται κανένας. Τους έχω Όλους εκεί …δε βγαίνει και δε φεύγει καένας από εκεί…, πάτε και λάτε μετά να κεράσω….>> και κούνησε το κεφάλι του στενοχωρημένος.
Πήγαμε, ανάψαμε το κερί στον αλησμόνητο Δημήτρη, λέγοντάς του: <<ήρθαμε φίλε καλέ…>>.
Μας άκουγε, δεν μας άκουγε, μας έβλεπε δεν μας έβλεπε, ποιος να ξέρει….
Συγκινημένοι γυρίσαμε στον παπά Χρήστο και μας περιποιήθηκε όπως εκείνος ήξερε και ήθελε…!!!
Κάτω από τον παχύ ίσκιο του ιστορικού πλάτανου του πήρα του παπά Χρήστου μια συνέντευξη ποταμό - πραγματικό ντοκουμέντο και παραθέτω ορισμένα αυθεντικά σημεία της στη γλώσσα μας:
{<<…μι πήρι ο Τάκς ου Κρύους, ο Λούτσους κι μι πήγι στου Δεσπότ’, τουν Κλεόπα. Είχα κι ένα χωριανό μ’, του Χαρίδημου Χαϊντούτ.
Κλεόπας προς Κρύο: Τι τον έφερες ετούτον εδώ Τάκη;
Κρύος: τον έφερα να τον φκιάεις παπά Δέσποτα. Με νια κουβέντα ο Τάκς.
Δεσπότης προς εμένα: έχεις απολυτήριο δημοτικού (έπαιρναν τότε παπάδες και του δημοτικού); Θα σε φκιάσω παπά, ίσια και πέρα!!!
…Ο μακαρίτς ο αδερφός μ’ ο Γιώργος, που ήταν δάσκαλος στο Μαυρομμάτ, με ρώτσε: αποφάσισες να γέντς παπάς;
Αποφάσισα αδερφέ, αλλά μ’ χαλέβ ου Δεσπότς απολυτήριο δημοτικού και κατ’ άλλα χαρτιά…
Τάγραψε εκεί τι χαρτιά χρειάζονται, φωτογραφίες κ.λπ…. ήταν ανοιχτό μυαλό ο Γιώργος….
<<εγώ θα στα φκιάσω αδερφέ τα χαρτιά και θα κάνουμε κι ένα γλέντ…>>.
Απ’ το Λούτσο ξεκίντσε η δλειά κι έγινα παπάς…>> ….
<<Ο Δημητράκς ο Γρίβας εδώ τα οργάνωνε, είχε δύναμη, έτρεχε, ξόδευε… έρχονταν απ’ όλα τα βιλαέτια… Καθόμασταν με το Γρίβα εδώ και αλλνούς και τάφκιαναμαν… έ άϊ… και μετά στο χορό… Ιειά, τι τα λέω τώρα, ισύ Μενέλαε τα ξέρς αυτά… εδώ και σύ ήσαν κι άλλ’ κι πλάλαγεταν…
Όλα τα χόρευε ο Μήτσιος, το μενούση, πως το τρίβουν το πιπέρι…. τα πάντα.
Πρώτα έβανε εμένα, με τράβαγε… σήκω παπά.
Άφσε με εμένα, έχω δλειές….
Έλα σύρτον το χορό και τράβα οπ’ θέλς μετά...
Στα γλέντια και στους χορούς δε φλάομαν, αμπήδαγα μέσα… Εγώ χόρευα τον ήλιο.
Τότε απ’ μπόργα κοκκομπελιόμαν… δε μ’έφτανε καένας… άμα βάργαν τον ήλιο τα όργανα εγώ ανέβαινα στην κορφή στον πλάτανο… τώρα αν κάνω νια γυροβολιά μ’ πιάνεται η ανάσα… ήρθι τ’ φίλου μ’ τ’ Λούτσ’ τώρα, απόλεγε: <<τήρα ικεί απ’ χορέβς μην ξεχάεις να παίρνς ανάσα, μην απστομίεις καταή σαν τον παπά Θανασιά…>>.
Πάει ο καημένος ο παπά Αποστόλης στο χορό, εκεί στο Συνέδριο στον Αϊ Νκόλα…. τι κι αν τον πάλεψε ο Έκτορας ο Νασιώκας, πθενά… τίποτα… ματσούκ… δεν έφτανε τα 60. Ήταν καλός, ήταν απ΄ το Τσιουκαρίσι Κουμπουργιανών, είχαμε καλές σχέσεις.
παπά Χρήστος σε Κώστα Γούλα: δεν ήρθις ιδώ άλλ’ βολά εσύ, πρώτ΄ βολά έρχισι; Ιτούτος ιδώ (δείχνοντας εμένα) γνωρίζονταν μ’ ούλα τα αδέρφια μ’, μι του Μήτσιου κι μ’ ούλον τον κόσμο και πάει κι έρχιτι… χρόνια τώρα.
Κ. Γούλας: πρώτη φορά παπά, αλλά τώρα που γνωριστήκαμε θα ματάρθω, έστω και μόνο για σένα!!!
παπά Χρήστος: Ισείς πέρα στ’ Ανθηρό είχαταν τον Παπατάκη, ήταν ένα παγγύρ’ όσο ζούσε!!!
Ιμείς ιδώ είχαμε πολλούς γραμματζούμενους!!!
Πέντε αδέρφια μου έμαθαν γράμματα, έγινα παπάς και έμαθα και γω τα γράμματα τ’ Θεού!!!
Τ’ παπά Χαράλαμπου Κορλού 6 παιδιά έμαθαν ούλα γράμματα.
Τ’ αδερφού τ’, τ’ Λευτέρ’ Κορλού, και τα 6 παιδιά, ούλα γράμματα, δασκάλ’… καθηγητές…
Τ’ Ζιάγκα το ίδιο. Οι άλλ’ οι Παληαντωναίοι το ίδιο….
Ου Πέτρου Γρίβας, απ’ τα 5 πιδιά τ’ τα 4 γράμματα…
Νιά χούφτα Χωριό είμαστε κι έβγαλε πάρα πολλούς επιστήμονες, υπαλλήλους!!!
…………………
Εμβόλιο έκανες παπά Χρήστο;
Τά ’κανα και τα δυο και γώ και η παπαδιά. Εσείς τα κάνατε;
Ε βέβαια, απαραιτήτως.
Κώστα Γούλας: Για μένα παπά Χρήστο είσαι η αποκάλυψη της ημέρας, είσαι εδώ στο Χωριό πλούτος!!!
παπά Χρήστος: Γράψε ρίγανη!!!}.
Μας μολόγησε για τους σκηνίτες Σαρακατσιαναίους, για το Ντούλα Ποζιό και πως φαγώθηκε άδικα, για την αείμνηστη Αλεξάνδρα Μακρυγιάννη, για κόσμο πολύν!!!
Όμως η μέρα σώθηκε και σηκωθήκαμε να τον ασπασθούμε τον παπά Χρήστο και να κινήσουμε για επιστροφή στο Ανθηρό.
Μας ξεπροβόδησε με το θαυμάσιο τραγούδι <<χαριτωμένη συντροφιά μου λεν να τραγουδίσω…>> λέγοντάς μας: <<δε σας διώχνω, εγώ παρέα θέλω αλλά θα πάτε αλάργα, μη νυχτώσετε στο δρόμο…. και σιαπού δρόμος… πθενά… τον έφαγε ο Ιανός… και να δούμε πότε θα τον φκιάσουν…. δεν έχω και κανιά λειτουργιά να σας δώκω για το δρόμο... άει στο καλό και να ματάρθετε, να πούμε κι άλλα>>!!!
Θα ματάρθουμε παπά Χρήστο, του είπαμε με ένα στόμα με τον Κώστα Γούλα.
Παπά Χρήστος Αποστόλου: ένας ενδιάμεσος μεταξύ Θεού και ανθρώπων, τύπος λαϊκός, απλός, γνήσιος και αληθινός, με τα ανεπανάληπτα χωρατά του!!!
Πολλοί άγνωστοι, που επισκέπτονται και πάλι το Λεοντίτο, τον αναζητούν για την αυθεντικότητά του και τον καλό του λόγο. Ιδίως η νεολαία, που τόσο πολύ τον αγαπά και τον σέβεται!!!
Απ’ αυτόν πιάνουν καλύτερα οι ευχές, γιατί τις δίνει συνειδητά, μέσα από την καρδιά του, από την ψυχή του, δίχως να περιμένει τις λειτουργιές και τα λιανώματα…. τα ψιλά!!!
Αθήνα, 8/10/2021
Μενέλαος Νικ. Παπαδημητρίου
 Θα μας βρείτε και στα κοινωνικά δίκτυα:
|
||||||||||
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
 |
||
